Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy, Olimpijscy Herosi.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Tam duchy te egzystowały jako wiotkie cienie i mogły jedynie popiskiwać jak nietoperze i unosić się bez celu w powietrzu, usiłując przypomnieć sobie, kim były za życia i co robiły (…).
— Percy o łąkach w Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona
Łąki Asfodelowe – część Podziemia, do której zsyłane są po śmierci dusze ludzi niezasługujących ani na wieczną karę ani na nagrodę. Łąki Asfodelowe są wielką równiną, na której co jakiś czas wyrastają czarne topole. Duchy przebywających tam zmarłych stoją bezczynnie przez całą wieczność nie pamiętając kim byli za życia ani nie odczuwając żadnych emocji. Żyjący heros przedzierający się przez łąki Asfodelowe jest szczególnie narażony na śmierć przez zgniecenie lub nadzianie się na jeden ze stalaktytów, którymi pokryte jest sklepienie Podziemia, a które w każdej chwili są w stanie się od niego oderwać.
Wygląd[]
Niekończące się pola pełne duchów ludzi. Wyglądają jak zwyczajne pola, strasznie ponure, na których co jakiś czas rosną drzewa – topole. Topole wyrosły w tym miejscu po tym jak Hades zamienił w to drzewo nimfę Leuke.
Występowanie w książce[]
Pod koniec Bitwy w Labiryncie zarządzono, że Dedal, syn Ateny, znany ateński architekt i budowniczy ma tworzyć środki transportu nas Łąkach Asfodelowych, co miało zmniejszyć korki. Hazel po śmierci miała iść do Elizjum a jej matka na Pola Kary, jednak córka Plutona poprosiła sędziów o litość dla matki oraz podzielenie kary i obie poszły na Łąki Asfodelowe. Została tam później odnaleziona przez swojego przyrodniego brata, Nico, który zabrał ją z powrotem do świata żywych.
Pochodzenie[]
Homer opisał w swoich książkach część podziemia, jako pokrytą przez Asfodele, rodzaj kwiatów, pokrywających łąkę. Kwiat ten był wysoko ceniony przez greków, dlatego zachował pozytywny obraz w życiu pozagrobowym. W "Odysei" została opisana słowami: (…) sam skraj ziemi, poza miejscem, gdzie wschodzi słońce, w tym mglisty miejscu słońce nigdy nie świeci. Nie widać zagajnika, jest tam skrzyżowanie dwóch rzek i łąki Asfodeli. Fragment był identyfikowany jako brama do zaświatów.
Mieszkańcy[]
Opis egzystencji na polach jest niepokojący „Umarli przechodzą go w rojach, nie mogąc mówić, bez krwi, są głupi, nieaktywni, nie mają przyjemności i przyszłości”. Tylko półbóg Tejrezjasz zezwala Persefonie, aby zachowała prawo do samodzielnego myślenia, reszta „przemkną jak cienie”.
Wizerunek[]
Niegdyś były one opisywane jako "nietknięty, piękne, miękkie i święte", lecz z czasem zmieniło się to pojęcie. Niektórzy opisywali je jako miejsce zupełnie neutralne, do którego trafiali ludzie, którzy nie byli ani dobrzy, ani źli; obok pól płynęła rzeka Lete, by ludzie mogli zapomnieć o przeszłości i dostać nowe życie.
Ciekawostki[]
- Dedal miał po śmierci kontynuować budowę Łąk Asfodelowych, co go prawdopodobnie ucieszyło, gdyż dalej mógł projektować i tworzyć oraz spotykać się z synem i siostrzeńcem.
- Hazel po śmierci miała iść do Elizjum, a jej matka na Pola Kary, jednak córka Plutona poprosiła sędziów o litość dla matki oraz podzielenie jej kary na ich obie, dzięki czemu Marie Levesque zdołała trafić na Łąki Asfodelowe.
- Według jednego z mitów Syzyf toczył swój głaz na wzgórze znajdujące się właśnie na Łąkach Asfodelowych, a nie na Polach Kar.
Występowanie[]
- Złodziej pioruna,
- Archiwum herosów:
- Bitwa w Labiryncie (wspominane),
- Ostatni Olimpijczyk,
- Syn Neptuna (wspominane),
- Wieża Nerona (wspomniane),
- Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona.