Afrodyta

Afrodyta
Grafika autorstwa Virii
Tytuły
Informacje biograficzne
Status	Nieśmiertelna
Wygląd
Gatunek	Grecki bóg
Płeć	Kobieta
Oczy	Każdy kolor; wiadomo jednak, że pod wpływem gniewu mogły się one stać różowe
Wzrost	Każda wielkość
Rodzina
Hefajstos (mąż), Silena Beauregard, Drew Tanaka, Piper McLean, Lacy, Valentina Diaz i Harmonia (córki), Mitchell, Eros, Dejmos, Fobos i Eneasz (synowie), Psyche (synowa).
Pozostałe informacje
Przynależność	Olimp
Dom	Olimp
Zdolności	Amokineza
Debiut	Klątwa tytana (rozdział 13; książki), Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna (filmy).
Ostatnie wystąpienie	Wieża Nerona (rozdział 36)
Aktorzy	Serinda Swan

“

Moja kochana Piper, nie sądzisz, że sami zadawaliśmy sobie to pytanie od tysięcy lat? Ale to właśnie wiąże nas razem na wieki. Potrzebujemy was, śmiertelnych, tak samo jak wy potrzebujecie nas. Jakkolwiek to może być irytujące, jest również prawdziwe.

— Afrodyta do Piper McLean; Krew Olimpu

Afrodyta (ang. Aphrodite) – grecka bogini miłości, piękności, rozkoszy i prokreacji. Jest żoną Hefajstosa, ale na przestrzeni wieków miała rozmaite romanse, między innymi z bogiem Aresem. Jest matką licznych półbogów, w tym Piper McLean, należącej do grona herosów z Przepowiedni Siedmiorga. Jej rzymskim odpowiednikiem jest Wenus. W filmie Złodziej Pioruna zagrała ją Serinda Swan.

Historia

Narodziny i małżeństwo

Afrodyta na Cyprze

Po tym, jak Kronos poćwiartował Uranosa i wrzucił szczątki swojego ojca do morza, ichor boga nieba zmieszał się ze słoną wodą, dając tym samym początek Afrodycie. Bogini przez jakiś czas dryfowała po Morzu Śródziemnym, aż w końcu wyszła na brzeg wyspy Cypr. Tam spotkała trzy Hory (boginie pór roku), które ubrały ją w piękną suknię z białego muślinu, misterny złoty wieniec, złote kolczyki i złoty naszyjnik, a następnie odprowadziły ją na górę Olimp.

Ze względu na swoją niesamowitą urodę, Afrodyta szybko stała się źródłem konfliktu na Olimpie. Podczas gdy wielu bogów składało nowo poznanej kobiecie propozycje małżeństwa, Hefajstos nie brał udziału w zamieszaniu i zamiast tego siedział w cieniu, cichy i przygnębiony, wiedząc, że jego brzydota pozbawiła go jakichkolwiek szans na rywalizację o wspaniałą Afrodytę. Hera, czując, że jej boska rodzina wkrótce się rozpadnie, była zdecydowana temu zapobiec. Jako bogini małżeństwa czuła się zobowiązana do wybrania najlepszego męża dla nowej bogini i ogłosiła, że idealnym partnerem będzie jej syn, Hefajstos, ku wielkiemu zdziwieniu Afrodyty. Atena również szybko zgodziła się z Herą. Zeus udzielił im obojgu ślubu, a Hefajstos obiecał, że będzie kochającym mężem.

Poniżenie przez Hefajstosa

Podczas gdy Hefajstos pozostawał wierny żonie, Afrodyta trzymała się od męża tak daleko, jak to możliwe i nigdy nie miała z nim dzieci. Wkrótce nawiązała romans z Aresem, bogiem wojny, co stało się najgorzej strzeżoną tajemnicą na Olimpu, przy czym Hefajstos był zapewne jedyną osobą, która o tym nie wiedziała. Mimo to fakt, że dzieci Afrodyty nie były podobne do jej męża, wzbudzał pewne podejrzenia u boga kowali. W końcu Helios, bóg słońca, powiedział Hefajstosowi, że żona go zdradza.

Pewnego dnia, gdy Hefajstos udawał, że wyjeżdża na Lemnos, Ares i Afrodyta udali się do sypialni, lecz zostali uwięzieni i unieruchomieni przez złotą sieć zamontowaną uprzednio przez Hefajstosa, gdy tylko wskoczyli do łóżka. Krótko potem Hefajstos przyprowadził resztę bogów do sypialni, zdeterminowany, by upokorzyć zdradzającą go żonę i boga wojny. Bogowie uznali całą sytuację za niezwykle zabawną, wręcz nie byli w stanie przestać się śmiać. W końcu jednak Posejdon zdołał się uspokoić i poprosił Hefajstosa o uwolnienie pary. Bóg niechętnie zgodził się, ale tylko pod warunkiem, że dostanie z powrotem od Zeusa wszystkie prezenty, które wykonał z okazji ślubu z Afrodytą. Posejdon następnie nalegał, aby Ares również został uwolniony, gwarantując, że bóg wojny zapłaci każdą cenę jako zadośćuczynienie. Hefajstos zgodził się i zażądał stu wozów najlepszej zbroi, broni i łupów wojennych z cytadeli Aresa (przy czym to mąż Afrodyty miał dokonywać wyboru). Po osiągnięciu porozumienia Hefajstos ostatecznie uwolnił ich oboje. Po tamtym wydarzeniu Afrodyta i Hefajstos nigdy już nie zamieszkali razem. Pomimo publicznego upokorzenia, Afrodyta nadal utrzymywała swoją relację z Aresem. Na przestrzeni wieków romansowała zarówno ze śmiertelnikami, jak i innymi bogami.

Flet Ateny

Atena wynalazła flet i początkowo była z niego bardzo dumna. Gdy jednak zaczęła na nim grać, inne boginie, a wśród nich Afrodyta, zachichotały i zaczęły między sobą szeptać, ponieważ ich zdaniem bogini mądrości wyglądała zabawnie podczas gry. Po tym, jak bogowie i boginie wybuchnęli śmiechem, upokorzona Atena odrzuciła flet, aż spadł na ziemię. Na dodatek bogini mądrości przeklęła ten przedmiot. W późniejszym czasie instrument został znaleziony przez Marsjasza.

Rywalizacja z Ateną

Kiedyś Afrodyta zrobiła się zazdrosna o Atenę, której umiejętności tkackie były powszechnie chwalone. Doszło do rywalizacji między obiema boginiami, jednak wyszło na jaw, że patronka miłości zupełnie nie zna się na tkaniu, i odniosła ona ewidentną porażkę. Od tamtego czasu Afrodyta starała się nie krytykować innych bogiń, a czasem nawet im pomagała – tak właśnie miało miejsce w przypadku Hery, której Afrodyta pewnego dnia pożyczyła swój magiczny pas, by ta mogła dojść do zgody z Zeusem po kłótni.

Puszka Pandory

Po tym, jak Prometeusz dał ludziom ogień, król bogów stwierdził, że śmiertelnicy powinni cierpieć za to, że przyjęli ten dar, ale że należy ukarać ich tak, by wina spadła na rodzinę Prometeusza. Tytan miał młodszego brata, Epimeteusza, i Afrodyta wymyśliła, że kluczem do wszystkiego może być miłość. Pod kierunkiem Afrodyty bogowie stworzyli idealną kobietę, której dano na imię Pandora. Sama bogini miłości obdarowała ją pięknem i urokiem. Pandora i Epimeteusz zostali małżeństwem, a Afrodyta dała kobiecie prezent – ceramiczny pitos. Powiedziała również, by nigdy go nie otwierać. Pewnego dnia niezwykle zaciekawiona Pandora otworzyła w końcu to naczynie, a wówczas na świat wydostały się z niego rozmaite nieszczęścia.

Pomoc Pigmalionowi

Innym razem Afrodyta ulitowała się nad losem pewnego rzeźbiarza, Pigmaliona. Wyrzeźbił on w marmurze naturalnej wielkości posąg Afrodyty i uczynił go niezwykle pięknym. Pragnął znaleźć kobietę, która byłaby taka, jak jego rzeźba. W dniu lokalnego święta Afrodyty złożył on bogini ofiarę i prosił ją, by pomogła mu znaleźć kobietę równie wspaniałą, jak ona sama, i piękną jak jego posąg. Bogini miłości sprawiła więc, że marmurowa rzeźba stała się żywą kobietą.

Romans z Anchizesem

Zeus oskarżał Afrodytę o wszystkie romanse, jakie miał ze śmiertelniczkami, i sprawił, że ona sama zakochała się w pasterzu o imieniu Anchizes. Bogini przebrała się za zwyczajną śmiertelniczkę i podeszła do Anchizesa, który zachwycił się jej urodą. Krótko potem oboje zostali małżeństwem. Pewnego dnia jednak zaklęcie boga nieba przestało działać, a Afrodyta zdała sobie sprawę, co zrobiła. Postanowiła opuścić Anchizesa – ale wcześniej oznajmiła mu, że jest w ciąży, i powiedziała, że zajmie się synem, dopóki chłopiec nie skończy pięciu lat. Ich syn miał na imię Eneasz i dokonał za życia wielkich czynów. Pewnego dnia, kiedy Anchizes był starszy, nieostrożnie zdradził sekret, że matką Eneasza jest bogini miłości. Wieść rozniosła się, a przerażona bogini poskarżyła się Zeusowi. Wówczas król bogów spalił Anchizesa na popiół.

Adonis

Afrodyta przeklęła Smyrnę, księżniczkę, która odmawiała oddawania jej czci. Po tym, jak dziewczyna zaszła w ciążę, jej ojciec rzucił się za nią z mieczem w pogoń po lesie, a Smyrna błagała bogów o ocalenie. Została zamieniona w drzewko balsamowca mirry, a dziewięć miesięcy później pień drzewka pękł i wypadło z niego niemowlę. Afrodyta postanowiła potajemnie wychować to dziecko, i podzieliła się opieką nad nim z Persefoną, boginią Podziemia. Kiedy chłopiec dorósł, boginie zaczęły rywalizować o jego względy, aż w końcu poprosiły Zeusa o rozstrzygnięcie sporu. Decyzja boga piorunów była taka, że Adonis będzie spędzał jedną trzecią roku z Afrodytą, jedną trzecią roku z Persefoną, a jedną trzecią roku tak, jak będzie chciał. Wkrótce potem Adonis zaczął spędzać z boginią miłości również wolną część roku i przez pewien czas byli szczęśliwą parą. Pewnego dnia jednak Adonis zginął na polowaniu, zabity przez dzika.

Hipolit

Pewien książę o imieniu Hipolit był najlepszym przyjacielem Artemidy, bogini łowów, która przyjęła go do swojej kompanii. Afrodyta jednak stwierdziła, że fakt, iż taki przystojny mężczyzna przebywa w towarzystwie osiemdziesięciu ładnych kobiet, a nie jest zainteresowany żadną z nich, jest nie w porządku. Kiedy następnym razem Hipolit wrócił do domu i odwiedził swojego ojca Tezeusza, doszło między nimi do kłótni, podczas której Afrodyta podsycała ich namiętności, przez co konflikt stał się bardzo zażarty. Ostatecznie Tezeusz zabił syna mieczem. Po tym, jak Asklepios przywrócił Hipolita do życia, Afrodyta poskarżyła się Zeusowi.

Psyche

Pewna śmiertelna księżniczka o imieniu Psyche była tak piękna, że zaczęły krążyć plotki, iż nie jest ona człowiekiem, ale boginią. Wielu ludzi pielgrzymowało, żeby ją zobaczyć, zaniedbując świątynie Afrodyty. Gdy bogini się o tym dowiedziała, wpadła w gniew i wezwała do siebie Erosa (który według niektórych podań był jej synem). Poleciła mu, aby sprawił, by Psyche zakochała się w najokropniejszym mężczyźnie świata. Krótko potem księżniczka, zgodnie z poleceniem, jakie jej ojciec otrzymał od Wyroczni w Delfach, stawiła się w czarnej, żałobnej sukni na najwyższej skale w królestwie. Po tym, jak skoczyła w dół, Zefir zabrał ją do pałacu boga miłości, gdzie wywiązał się romans pomiędzy dziewczyną a Erosem. Jakiś czas później jednak Psyche, wbrew woli Erosa, odkryła, kto jest jej mężem, a syn Afrodyty odleciał. Pofrunął do willi Afrodyty nad Morzem Adriatyckim i szybko rozniosła się plotka, że ma on serce złamane przez jakąś śmiertelniczkę. Gdy do bogini miłości dotarło, że jej syn stał się pośmiewiskiem, popędziła na spotkanie z nim, a mężczyzna powiedział jej prawdę. Afrodyta początkowo była rozgniewana, ale chwilę potem zobaczyła zaognioną, dymiącą ranę na ramieniu Erosa i jej nastrój natychmiast się zmienił. Zapewniła synowi wszelkie wygody, a następnie postanowiła zniszczyć Psyche. Chcąc odnaleźć bohaterkę, bogini przeczesała wszystkie miasta Grecji, przelatując nad nimi w złotym rydwanie zaprzężonym w ogromne gołębice.

W końcu jednak księżniczka sama przyszła do willi Afrodyty. Bogini rzuciła się na dziewczynę, zaczęła ją kopać, targać za włosy i drapać, a po tym, jak Psyche oznajmiła, że zrobi wszystko, aby udowodnić, że kocha Erosa, Afrodyta kazała ją wychłostać i torturować. Mimo tego bohaterka wciąż była gotowa się wykazać, więc żona Hefajstosa postanowiła postawić przed księżniczką serię zadań. Pierwsze polegało na tym, że bogini kazała służącym wysypać wszystkie worki ze zbożem z magazynu, a potem poleciła Psyche, by ta powkładała ziarna do właściwych worków. Na szczęście bohaterce pomogły w tym mrówki. Afrodyta domyśliła się, że śmiertelniczka nie wykonała tej pracy własnoręcznie, i następnego dnia wyznaczyła dziewczynie kolejne zadanie: miała ona przynieść wełnę od śmiertelnie niebezpiecznych owiec. Dzięki podpowiedzi trzciny Psyche zdołała wykonać również to polecenie. Trzecim zadaniem było napełnienie dzbana wodą ze źródła będącego jednym ze źródeł rzeki Styks, w czym pomógł jej orzeł przysłany przez Zeusa, a ostatnie wyzwanie polegało na przyniesieniu kremu upiększającego od Persefony. Skończyło się ono jednak tym, że księżniczka otworzyła pudełko, chcąc wziąć odrobinę urody dla siebie, ale ponieważ było ono napełnione snem stygijskim, dziewczyna zemdlała, a życie zaczęło z niej uchodzić. Kiedy jakiś czas później Hera i Demeter zaproponowały Zeusowi, by Psyche została zamieniona w boginię, Afrodyta protestowała, ale widziała, że cała Rada Olimpijska jest przeciwko niej i niechętnie się zgodziła.

Pazyfae

Posejdon, chcąc upokorzyć rodzinę królewską z Krety, udał się z wizytą do Afrodyty i powiedział jej, że ludzie mówią, iż królowa Pazyfae jest śliczna w porównaniu z boginią miłości, a kobieta nigdy nie protestuje. Krótko potem zasugerował, że Afrodyta powinna ukarać żonę Minosa poprzez wplątanie jej w obrzydliwy i wstydliwy romans. Zaproponował, aby Pazyfae zakochała się w śnieżnobiałym byku króla Krety. W końcu bogini miłości przystała na tę opcję i to uczyniła.

Pomoc Hippomenesowi

Hippomenes zakochał się w Atalancie, bardzo silnej i odważnej kobiecie. Ci, którzy chcieli ją poślubić, musieli się z nią ścigać, a wojowniczka zabijała każdego, kogo dogoniła, zanim przekroczył linię mety. Hippomenes pomodlił się do Afrodyty, prosząc ją o pomoc w wygraniu wyścigu i zdobycia serca księżniczki. Wówczas w powietrzu rozległ się głos bogini miłości – wpadła ona na pomysł, jak wesprzeć wnuka Posejdona. Afrodyta podarowała bohaterowi trzy złote jabłka i poleciła, że jeśli w trakcie wyścigu Atalanta zbyt się do niego zbliży, powinien on rzucić jedno z tych jabłek na jej drogę. Były to owoce, którym, według bogini, nie sposób było się oprzeć. Żona Hefajstosa nakazała również młodzieńcowi, że jeśli osiągnie on swój cel, ma wrócić w to miejsce i złożyć jej odpowiednią ofiarę. Jakiś czas później Hippomenes rzeczywiście wygrał wyścig i został mężem Atalanty, jednak zapomniał on o złożeniu ofiary w świątyni Afrodyty. Pewnego dnia, gdy zatrzymali się przy kapliczce Zeusa, bogini zaczęła podsycać ich uczucia, aż zaczęli je sobie okazywać. Rozzłoszczony tym król bogów zmienił zakochanych w parę lwów.

Medea i Jazon

Hera, martwiąc się o szanse Jazona w konfrontacji z królem Ajetesem, porozmawiała z Ateną i wysunęła propozycję, że może córka króla, czarodziejka Medea, mogłaby zakochać się w bohaterze. Obie boginie udały się do Afrodyty, która, gdy usłyszała, że ktoś miałby zakochać się w Jazonie, stwierdziła, że to nie powinno być problemem. Jej entuzjazm opadł jednak, kiedy dowiedziała się, że miałaby to być Medea. Atena zasugerowała, że skoro czarodziejka bawi się magią miłosną, to wkracza na terytorium bogini piękna, a zakochanie się we wrogu jej ojca mogłoby być dla niej karą. Afrodyta zgodziła się z tym i oznajmiła, że wyśle Erosa na ziemię, aby ten sprawił, że córka Ajetesa zakocha się w Jazonie. Ostrzegła jednak, że miłosne zaklęcie rzucone na kogoś takiego jak Medea jest nieprzewidywalne.

Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy

Złodziej pioruna

Percy Jackson, Annabeth Chase i Grover Underwood napotkali Aresa podczas swojej misji odzyskania pioruna Zeusa. Bóg wojny wyznaczył im zadanie: mieli przynieść mu tarczę z nieczynnego parku rozrywki, gdzie mężczyzna miał wcześniej randkę ze swoją dziewczyną. Kiedy syn Posejdona zastanawiał się wówczas, kim jest wspomniana dziewczyna, Grover wyjaśnił mu, że chodzi o Afrodytę. Później Annabeth doprecyzowała, jak wygląda sytuacja, jeśli chodzi o boginię miłości, boga wojny i boga kowali. W różowo-białej łódce Perseusz odnalazł apaszkę Afrodyty, ale Chase wyrwała mu ją z ręki, mówiąc, by trzymał się z daleka od magii miłosnej. Krótko potem bohaterowie wpadli w pułapkę, którą zastawił tam Hefajstos, by przyłapać boginię miłości z Aresem. Elementem pułapki była również transmisja na żywo na Olimp.

Morze Potworów

Afrodyta została kilkukrotnie wspomniana przez Percy'ego jako patronka domku 4 oraz matka Sileny Beauregard. Kiedy Luke Castellan pojmał na Księżniczce Andromedzie syna Posejdona, Annabeth i Tysona, heros opowiedział pojmanym historię matki Oriosa i Agriosa, Polyfonte, której to Afrodyta kazała się zakochać, a następnie się na niej zemściła za dołączenie do Łowczyń Artemidy.

Klątwa tytana

Kiedy uczestnicy misji mającej na celu pomoc bogini Artemidzie obozowali w okolicy olbrzymiego złomowiska, niespodziewanie do bohaterów podjechała limuzyna, z której wysiadł Ares. Bóg wojny oznajmił Percy'emu, że ktoś chce się z nim widzieć. Chłopak wsiadł do samochodu i spotkał tam boginię miłości. Afrodyta przeprowadziła rozmowę z synem Posejdona. W jej trakcie wyraziła swoje zainteresowanie życiem miłosnym Percy'ego. Ujawniła, że wpłynęła na to, iż bracia Hood dali Phoebe (która początkowo miała być piątą uczestniczką wyprawy) koszulkę spryskaną krwią centaura, oraz że to ona posłała Mrocznego po Jacksona. Powiedziała Perseuszowi, żeby skoncentrował się na odnalezieniu Annabeth. Ostrzegła go również, aby nie zabierał niczego z terenu jej męża.

Jakiś czas później Afrodyta należała do grona bogów siedzących w sali tronowej podczas przesilenia zimowego. Krótko po tym, jak Percy wraz z Thalią Grace i Annabeth weszli do pomieszczenia, bogini miłości uśmiechnęła się porozumiewawczo do Jacksona, sprawiając, że ten mimowolnie się zarumienił. Afrodyta była za tym, aby syn Posejdona i córka Zeusa nie zostali unicestwieni.

Bitwa w Labiryncie

Po tym, jak Percy trafił na Ogygię i spotkał Kalipso, pomyślał, że tytanida jest znacznie piękniejsza od Afrodyty, ponieważ sprawiała naturalne wrażenie, jakby wcale nie starała się wyglądać pięknie. Jackson przyznał jednak, że nie powiedziałby tego głośno, żeby bogini nie spaliła go na popiół. Kiedy Hefajstos przybył na wyspę, aby upewnić się, że Percy wróci, spytał się chłopaka, czy spotkał on jego żonę, i określił ją mianem „niebezpiecznej”. Powiedział także synowi Posejdona, by ten uważał na miłość. Percy zastanawiał się, czy to Afrodyta umieściła go na Ogygii. Jakiś czas później wyszło jednak na jaw, że to Hera posłała głównego bohatera na wyspę Kalipso.

Archiwum herosów

Percy Jackson i spiżowy smok

Dzieci Afrodyty, w tym Silena, brały udział w bitwie o sztandar, będąc w drużynie czerwonych.

Ostatni Olimpijczyk

Najprawdopodobniej Afrodyta wraz z innymi bogami uczestniczyła w walce przeciwko potworowi Tyfonowi. Po zakończeniu bitwy z Kronosem, kiedy Annabeth została wybrana na oficjalnego architekta Olimpu, Afrodyta, Apollo i Ares powiedzieli jej, że powinna umieścić na Olimpie wiele posągów ich przedstawiających.

Olimpijscy Herosi

Pamiętniki półbogów

Percy Jackson i laska Hermesa

Hermes w rozmowie z Percym Jacksonem stwierdził, że gdyby bogowie chodzili po miastach śmiertelników i rozwalali je przy okazji poszukiwania swoich zgub, Nowy Jork byłby niszczony za każdym razem, gdy bogini miłości zgubi swój grzebień. Zdaniem boga handlarzy, zgubienie grzebienia zdarzało się Afrodycie bardzo często.

Zagubiony heros

Afrodyta uznała Piper McLean wkrótce po jej przybyciu do Obozu Herosów. W przypadku Piper uznanie to miało niezwykłą formę – dziewczyna otrzymała błogosławieństwo, wskutek którego jej wygląd momentalnie się zmienił. Dzięki niemu półbogini miała piękną białą tunikę bez rękawów, złote bransolety, naszyjnik z bursztynów, korali i złotych kwiatów, a także świetną fryzurę i makijaż.

Afrodyta w śnie Piper McLean

Jakiś czas później bohaterka spotkała się z matką w swoim śnie – obie znajdowały się wówczas w galerii Medei. Podczas rozmowy z córką Afrodyta oznajmiła, że Wrota Śmierci są już otwarte. Opowiedziała też Piper nieco o jej ojcu – przyznała, że nie chciała go opuszczać, i że Tristan nie wiedział, iż jego ukochana jest boginią. Podarowała również dziewczynie fiolkę z eliksirem pozbawiającym ostatnich wspomnień i powiedziała nastolatce, żeby dała go ojcu, jeśli zdoła go uratować. Bogini miłości udzieliła córce informacji na temat ich wielkiego wroga, Gai. Po zakończeniu tego spotkania Piper oraz jej sojusznicy dostali od bogini nowe ubrania, a także pieniądze.

Znak Ateny

Piper, Annabeth i Hazel Levesque napotkały boginię miłości podczas swojego pobytu w Charleston. Początkowo ujrzały ją jako białą, promieniującą blaskiem postać sunącą po powierzchni wody. Później natomiast blask przygasł, a bogini zaprosiła je na herbatę. Wyjaśniła, że ponieważ miłość jest uniwersalna, jest ona jednocześnie i Afrodytą, i Wenus. Opowiedziała również półboginiom o swoich wspomnieniach z dnia wybuchu wojny secesyjnej. Krótko potem kobieta stwierdziła, że jest tu po to, aby pomóc bohaterkom, i wyjawiła im nieco informacji, jeśli chodzi o Atenę i to, co się stało z boginią mądrości po podboju Grecji przez Rzymian, oraz o rzymskich bogów wojny. Następnie opowiedziała grupowej domku szóstego o dawnych poszukiwaniach posągu Ateny Partenos przez jej rodzeństwo. Oznajmiła także dziewczętom, że potrzebna im mapa znajduje się w Forcie Sumter.

Dom Hadesa

Piper podczas konfrontacji z Kalaisem, Zetesem oraz Chione kilkukrotnie myślała o swojej matce – między innymi o tym, że Afrodyta nie kierowała się rozumem, ale działała w sferze uczuć.

Krew Olimpu

Na krótko przed tym, jak McLean wraz z Annabeth trafiła do Świątyni Trwogi, córka bogini piękna pomyślała o tym, co poradziła jej Afrodyta – że na koniec Piper zostanie moc na tylko jedno słowo.

Bogini miłości pojawiła się we własnej osobie podczas bitwy z gigantami – podczas gdy Piper walczyła na miecze z gigantką Periboją, kobieta unosiła się nad nimi na białej chmurce, zasypując oczy gigantki płatkami róż i wykrzykując słowa zachęty do Piper. Ilekroć Periboja usiłowała uderzyć, w powietrzu pojawiały się synogarlice trzepoczące skrzydłami tuż przed oczami gigantki. Po tym, jak giganci zostali pokonani, a McLean zapytała się nieśmiertelnych, jaki jest sens bycia bogami, skoro muszą polegać na śmiertelnikach, bogini miłości roześmiała się i ucałowała swoją córkę. Powiedziała jej, że bogowie potrzebują śmiertelnych tak samo jak śmiertelni potrzebują bogów.

Apollo i Boskie Próby

Tajne akta Obozu Herosów

Robimy inwenteryzację

Afrodyta została wspomniana przez swoją córkę, Valentinę Diaz – kiedy półbogini przeglądała kufer z napisem „Stare ubrania” na zapleczu sklepiku obozowego, znalazła na jego dnie przepaskę należącą do matki. Dziewczyna zastanawiała się, czy moc tego pasa zadziała również w jej przypadku, ale stwierdziła, że tego nie wypróbuje, ponieważ słyszała opowieści o tym, jak Hefajstos rzucał klątwy na wykonane przez siebie rzeczy, a poza tym magiczne przedmioty przeznaczone do użytku przez bogów to może być za wiele dla herosów.

Ukryta wyrocznia

Apollo kilkukrotnie wspomniał Afrodytę jako matkę Valentiny.

Labirynt ognia

Afrodyta została kilkukrotnie wspomniana, między innymi przez swoją córkę Piper. Półbogini, opowiadając przemienionemu w śmiertelnika Apollinowi o swojej relacji z Jasonem Grace'em, stwierdziła, że bogini miłości oczekuje od swoich córek, że będą owijały sobie mężczyzn wokół palca i łamały im serca.

Grobowiec tyrana

Kiedy Apollo patrzył na Reynę Ramírez-Arellano, wspomniał, że Afrodyta ukazała mu kiedyś twarz tej bohaterki i kazała trzymać się od niej z dala. Jakiś czas później, podczas rozmowy z pretorką, główny bohater nieco dokładniej wyjaśnił całą sytuację: opowiedział, że pewnego dnia wszedł do sali tronowej, a Wenus właśnie przyglądała się hologramowi córki Bellony. Kiedy bóg muzyki zapytał, kto to, kobieta zdradziła mu przeznaczenie półbogini (że żaden śmiertelnik ani heros nigdy nie uleczy jej serca) i zagroziła, że jeśli Apollo spróbuje iść do Reyny w konkury, bogini przeklnie go na wieki.

Wkrótce potem, kiedy Lester spotkał chromandów, stwierdził, że spytał się kiedyś Aresa i Afrodyty, czy te potwory nie są przypadkiem nieślubnymi dziećmi zrodzonymi z wieloletniego romansu boga wojny i bogini miłości. Żadne z dwojga bogów nie uznało tego jednak za zabawne.

Wieża Nerona

Kiedy Apollo zemdlał, ujrzał salę tronową na Olimpie, w której różni bogowie wpatrywali się w zawieszony nad ogniem hologram przedstawiający zemdlonego Lestera w ramionach Rachel Elizabeth Dare w wieży Nerona. Afrodyta włączyła się wówczas do dyskusji na temat Apollina – gdy Hefajstos zastanawiał się, co się stanie, jeśli Papadopoulos poniesie porażkę, bogini miłości uznała, że jedenaścioro bogów olimpijskich powinno wystarczyć. Dodała też, że niektóre panteony liczą mniej niż dwunastkę, a poza tym bogowie mogą też wybrać dwunastego. Afrodyta należała również do grona Olimpijczyków siedzących w sali tronowej po tym, jak główny bohater serii z powrotem stał się bogiem. Apollo stwierdził, że podczas tego spotkania Dionizos ciągle wyglądał jak zaniedbany pan D., co irytowało siedzącą obok niego boginię miłości.

Charakter

Grafika na ReadRiordan

Afrodyta jest bardzo próżną i zapatrzoną w siebie osobą. Uwielbia słuchać komplementów na temat swojego wyglądu i wzbudzać swoją urodą zainteresowanie innych (m.in. bardzo jej się podobało, gdy krótko po jej przybyciu na Olimp wybuchło zamieszanie, gdyż wielu różnych bogów chciało pojąć ją za żonę). Nie lubiła również, by ktokolwiek był w centrum uwagi oprócz niej – można było zobaczyć to w momencie, w którym rzuciła wyzwanie Atenie, ponieważ wszyscy chwalili umiejętności tkackie bogini mądrości. Afrodyta ewidentnie wówczas przegrała rywalizację z Ateną, gdyż nie miała pojęcia o tkaniu. Od tamtej pory starała się jednak nie krytykować innych bogiń, a czasem nawet udzielała im pomocy (np. na prośbę Hery pożyczyła bogini małżeństw swój magiczny pas). Co do zasady Afrodyta nie miała oporów przed skrzywdzeniem jakiegoś śmiertelnika (jak to miało miejsce w przypadku Hipolita czy Smyrny), ale potrafiła również okazywać im pomoc – pokazała to, zamieniając rzeźbę Pigmaliona w żywą kobietę. Opowieść o Psyche i o tym, jak źle ta śmiertelniczka została potraktowana przez żonę Hefajstosa, pokazuje też, że rozgniewana Afrodyta potrafiła zachowywać się bardzo okrutnie.

Bogini niezwykle mocno wierzyła w miłość i twierdziła, że to uczucie wszystko zwycięża. Uważała je za najpotężniejszy bodziec na świecie, dzięki któremu śmiertelnicy stają się wielcy. W Klątwie tytana bardzo ekscytowała ją bliska relacja, która łączyła Percy'ego i Annabeth. Afrodyta potrafiła zachowywać się bardzo życzliwie i łagodnie – kiedy w Zagubionym herosie spotkała się z Piper McLean, była bardzo miła dla swojej córki i udzieliła jej pomocy. Okazało się wówczas, że Afrodyta troszczyła się zarówno o bohaterkę, jak i o jej ojca.

Wygląd

Afrodyta zmieniająca magicznie swój wygląd

“

Miła jesteś. Ale piękność to również znalezienie własnego stylu, najbardziej naturalnego. Żeby być idealną pięknością, trzeba to czuć. Nie można starać się być kimś, kim się nie jest. Dla bogini to szczególnie trudne. Tak łatwo się zmieniamy.

— Afrodyta do Piper McLean; Zagubiony heros

Afrodyta, jako bogini piękna, wyróżniała się wyjątkową urodą. Jej wygląd zmieniał się, by pasować każdemu, kto na nią patrzył. Krótko po tym, jak wynurzyła się z morskiej piany, Hory, boginie pór roku, ubrały ją w suknię z białego muślinu, misterny złoty wieniec, złote kolczyki oraz złoty naszyjnik – wówczas wyszło na jaw, że w ubraniu Afrodyta wygląda jeszcze lepiej. W Greckich herosach według Percy'ego Jacksona ujawniono, iż zdarzało się, że oczy bogini miłości robiły się różowe.

Po tym, jak Percy Jackson rozmawiał z Afrodytą w Klątwie tytana, nie był nawet w stanie powiedzieć, do kogo była podobna. Kiedy bogini się do niego uśmiechnęła, przez moment wyglądała jak Annabeth, a potem jak aktorka telewizyjna, w której chłopak kochał się w piątej klasie. Podczas tego spotkania Afrodyta miała na sobie suknię z czerwonej satyny, a jej włosy opadały na ramiona kaskadą loków. Bogini zdawała się wówczas bardzo przejmować swoim wyglądem, co można było zobaczyć m.in. gdy poprawiała szminkę, mimo że zdaniem Percy'ego wszystko było z nią w porządku.

Gdy jakiś czas później Piper zobaczyła matkę w swoim śnie w galerii Medei, Afrodyta została opisana zupełnie inaczej niż w Klątwie tytana. Bogini miała włosy do ramion, wdzięczną szyję, idealne rysy i zdumiewającą figurę. Ubrana była w obcisłe dżinsy i śnieżnobiały top. Największą zmianą było to, że podczas wizji Piper Afrodyta nie miała makijażu – zdaniem półbogini, w jej matce nie było wtedy ani odrobiny sztuczności. Kiedy McLean patrzyła na boginię, coś w wyglądzie kobiety zaczęło się zmieniać – stawała się coraz bardziej piękna, jakby jej wygląd dopasowywał się do myśli Piper, przybliżając się do jej ideału piękności. Afrodyta najbardziej lubi nosić sukienki, czym podkreśla swoją kobiecość.

W Znaku Ateny, tuż przed spotkaniem z Annabeth, Piper i Hazel, Afrodyta sunęła po powierzchni wody jako biała postać promieniująca blaskiem. Chase przez chwilę myślała, że jest to duch, ale Levesque stwierdziła, że żaden duch nie świeci tak jasno. Krótko potem blask Afrodyty przygasł, a córka Ateny stwierdziła, że kobieta jest niesamowicie piękna. Oczy bogini migotały swawolnie – raz były zielone, raz niebieskie lub bursztynowe. Zmieniały się również jej włosy, od długich i prostych blond po czekoladowe loki. Afrodyta miała na sobie suknię z głęboko wyciętym stanikiem z różowego jedwabiu i trójwarstwową szeroką spódnicę obramowaną falistą koronką, a na rękach długie, białe jedwabne rękawiczki. Bogini miała idealny, choć prawie niewidoczny makijaż. Trzymała również wachlarz z różowo-białych piór.

Podczas posiedzenia bogów olimpijskich w Wieży Nerona Afrodyta ubrana była w elegancką suknię do kolan projektu Oscara de la Renty.

Umiejętności

“

Ale Afrodyta nie powodowała się rozumem. Działała w sferze uczuć. Była najstarszą, najbardziej pierwotną boginią Olimpu, zrodzoną z krwi Uranosa unoszącej się w morzu. Jej moc była starsza od mocy Hefajstosa, Ateny, a nawet samego Zeusa.

— Piper McLean o Afrodycie; Dom Hadesa

Afrodyta jest niezwykle potężną boginią. Sama kiedyś powiedziała swojej córce, że miłość może powalić na kolana nawet bogów.

• Amokineza – jako bogini miłości i pożądania Afrodyta ma kontrolę nad tą właśnie sferą emocji, i potrafi ona wywoływać takie uczucia u innych – można to zobaczyć m.in. w micie o Pazyfae, kiedy bogini sprawiła, że królowa zakochała się w byku. Jedną z ulubionych sztuczek żony Hefajstosa było zsyłanie zakochania bez wzajemności. W Greckich bogach według Percy'ego Jacksona ujawniono, że Afrodyta potrafiła podsycać również nienawiść, ponieważ obie te emocje – zarówno miłość, jak i nienawiść – łatwo wymykają się spod kontroli i jedna może zamienić się w drugą. Bogini skorzystała z tej zdolności, żeby zaostrzyć konflikt między Hipolitem a jego ojcem, Tezeuszem.
  • Czaromowa – głos Afrodyty potrafi wywierać niezwykły wpływ na innych i sprawiać, że robią to, czego bogini sobie zażyczy.
• Zmiana wyglądu – Afrodyta była boginią piękna, a jej wygląd zmieniał się tak, by kobieta sprawiała wrażenie jak najatrakcyjniejszej dla tego, kto na nią patrzył. Gdy Percy Jackson spotkał się z żoną Hefajstosa w Klątwie tytana, stwierdził, że przez moment wyglądała ona jak Annabeth, a potem jak aktorka telewizyjna, w której bohater zakochał się w piątej klasie. Z kolei w Zagubionym herosie, gdy Piper patrzyła na swoją matkę, coś w wyglądzie bogini zaczęło się zmieniać – Afrodyta stawała się coraz bardziej piękna, jakby jej wygląd przybliżał się do ideału piękności McLean.
• Język francuski – Afrodyta doskonale mówi po francusku i rozumie go, ponieważ jest to „język miłości”.
• Pirokineza – Afrodyta może generować różowe eksplozje, które są na tyle niszczycielskie, że natychmiast zamieniają sufit jej pałacu w gruzy.

Własności

• Przepaska – Afrodyta była posiadaczką magicznego pasa. W Greckich bogach według Percy'ego Jacksona zostało wspomniane, że przypominał on delikatny szal, i haftowany był w sceny zalotów i romansów. Przedmiot ten mógł sprawić, że każdy zakochiwał się w bogini od pierwszego wejrzenia. Z kolei w Tajnych aktach Obozu Herosów Valentina Diaz stwierdziła, że przepaska Afrodyty to coś na kształt modnego pasa – cudownie wykończona, szeroka baskinka ze złotego filigranu.
• Rydwan – kiedy Afrodyta musiała podróżować, jeździła złotym rydwanem ciągniętym przez śnieżnobiałe gołębie.
• Apaszka – do bogini należała różowa jedwabna apaszka. Wiadomo, że posiadała ona właściwości związane z magią miłosną. Połyskiwała perłowo i pachniała perfumami, które, zdaniem Percy'ego Jacksona, były nie do opisana – trochę róża, a trochę dziki laur. Żona Hefajstosa zostawiła ją w parku rozrywki, w łodzi, w której miała wcześniej randkę z Aresem. Syn Posejdona i Annabeth znaleźli ten przedmiot podczas swojej wyprawy do Podziemia, a córka Ateny go zachowała. Po jakimś czasie apaszka została umieszczona przez grupową domku szóstego na strychu Wielkiego Domu.

Relacje

Miłosne zainteresowania

Ares

Afrodyta zaczęła romansować z Aresem krótko po tym, jak wzięła ślub z bogiem kowali. Mieli razem kilkoro dzieci. W Złodzieju pioruna pokazano, że bogini miłości i bóg wojny wciąż się ze sobą spotykali – jakiś czas przed rozmową Percy'ego Jacksona z Aresem para miała randkę w nieczynnym parku rozrywki. W trzeciej części serii bóg wojny również towarzyszył Afrodycie – oboje przyjechali limuzyną do syna Posejdona.

Anchizes

Afrodyta, pod wpływem zaklęcia nałożonego na nią przez Zeusa, zakochała się w Anchizesie – zwyczajnym, śmiertelnym pasterzu. Przebrała się za śmiertelną dziewczynę i podeszła do Anchizesa. Jej niezwykła uroda zrobiła wrażenie na pasterzu, a niedługo potem zostali małżeństwem. W końcu jednak zaklęcie boga piorunów przestało działać, a Afrodyta uświadomiła sobie, co zrobiła, i czuła się bardzo zawstydzona. Powiedziała Anchizesowi, że ktoś musiał ją zaczarować, oraz że jest w ciąży. Przez pięć lat zajmowała się ich wspólnym synem, a później dziecko przybyło na ziemię. Jakiś czas później, gdy Anchizes był starszy, nieostrożnie zdradził sekret, że matką jego syna (Eneasza) była Afrodyta. Wieść rozniosła się, a Afrodyta poskarżyła się Zeusowi, który spalił mężczyznę na popiół.

Adonis

Adonis był dzieckiem księżniczki Smyrny, narodzonym dziewięć miesięcy po tym, jak jego matka została zmieniona w drzewko balsamowca mirry. Afrodyta usłyszała płacz dziecka w lesie i poczuła się trochę winna, ponieważ to, co stało się z matką chłopca, wynikało po części z faktu, że bogini miłości rzuciła niegdyś klątwę na Smyrnę. Afrodyta i Persefona podzieliły się opieką nad chłopcem, a gdy Adonis dorósł, zaczęły o niego rywalizować. Zeus, poproszony o rozstrzygnięcie sporu, zadecydował, że Adonis będzie spędzał po jednej trzeciej roku z każdą z dwóch bogiń, a ostatnią jedną trzecią będzie spędzał tak, jak będzie chciał. W końcu jednak młodzieniec zaczął spędzać z boginią miłości również wolną część roku, a przez jakiś czas oboje byli szczęśliwą parą – mieli nawet córkę o imieniu Beroe. Po tym, jak młody mężczyzna zginął w trakcie polowania, Afrodyta ułożyła go na sałacie i skropiła jego ciało nektarem, a on rozpłynął się w czerwone kwiaty. Bogini miłości płakała po jego śmierci prawie przez cały dzień, a następnie wróciła do Aresa.

Tristan McLean

Afrodyta podczas swojego romansu z Tristanem McLeanem nie zdradziła mu, że jest boginią. Kobieta stwierdziła później, że nigdy by mu tego nie zrobiła, ponieważ większość śmiertelników nie potrafi zaakceptować takiego faktu i może im to zrujnować życie. Żona Hefajstosa wolała, by Tristan wierzył, że jego ukochana była śmiertelniczką, która porzuciła go bez słowa. Uważała, że takie wspomnienie jest lepsze od nieśmiertelnej, nieosiągalnej bogini. Podczas rozmowy z Piper w Zagubionym herosie bogini przyznała także, że nie chciała opuszczać McLeana, ale zrobiła to dla jego dobra. Po tym, jak mężczyzna został porwany, Afrodyta podarowała córce eliksir pozbawiający ostatnich wspomnień, by ta mogła potem podać ten środek swojemu ojcu.

Rodzina

Hefajstos

Bogini miłości była żoną Hefajstosa, lecz nie było to szczęśliwe małżeństwo. Po tym, jak Hera ogłosiła, że jej syn zostanie mężem Afrodyty, bogini z przerażeniem wpatrywała się w boga kowali, który wyróżniał się okropną brzydotą. W późniejszym czasie Afrodyta trzymała się tak daleko od męża, jak tylko mogła, a na dodatek rozpoczęła romans z Aresem. Hefajstos początkowo tego nie dostrzegał, ale kiedy na świat przyszły dzieci Afrodyty i Aresa, (najpierw Eros, a po nim Harmonia), z których żadne nie było podobne do męża Afrodyty, bóg ognia nabrał pewnych podejrzeń. W końcu Helios wyjaśnił mu, jak wygląda sytuacja, a bóg kowali wymyślił plan, dzięki któremu zdołał złapać Afrodytę i Aresa w złotą sieć oraz publicznie ich upokorzyć. Po tym, jak kochankowie zostali wypuszczeni, Afrodyta i Hefajstos nigdy już nie zamieszkali razem. W Złodzieju Pioruna Annabeth powiedziała, że ponieważ bóg kowali zawsze usiłuje zawstydzić romansującą parę, Afrodyta i Ares spotykają się potajemnie.

Eros

Według niektórych podań Eros był synem Afrodyty. Bogini wysyłała go, by trafił kogoś magiczną strzałą, ilekroć chciała, żeby ktoś szaleńczo się zakochał. W jednym z mitów zleciła mu, by sprawił, żeby księżniczka Psyche zakochała się w najokropniejszym mężczyźnie świata. Kiedy okazało się, że Eros sam się w niej zakochał, Afrodyta wpadła w gniew. Gdy jednak zobaczyła ranę na ramieniu boga miłości, jej nastrój momentalnie się zmienił – zaczęła się o niego troszczyć i niepokoić, co może świadczyć o tym, że darzyła syna ciepłym uczuciem.

Piper McLean

Relacje bogini miłości z jej córką Piper były dość dobre. Już samo uznanie bohaterki przez Afrodytę miało bardzo niecodzienną formę, ponieważ wygląd McLean magicznie zmienił się dzięki otrzymanemu od matki błogosławieństwu. Wkrótce potem półbogini spotkała Afrodytę w swoim śnie. Bogini wyraziła wtedy żal, że wyciągnęła nastolatkę innego snu, który był przyjemniejszy. Podczas rozmowy kobieta odnosiła się do córki bardzo życzliwie i udzieliła jej kilku wskazówek, a kiedy McLean się obudziła, odkryła, że Afrodyta zaopatrzyła uczestników wyprawy w nowe ubrania oraz pieniądze. Z kolei podczas spotkania w Charleston w Znaku Ateny żona Hefajstosa zachowywała się już nieco inaczej i zdawała się nie dogadywać z Piper tak dobrze, jak w Zagubionym Herosie – nastolatka stwierdziła wówczas, że matka wprawia ją w zakłopotanie. Natomiast gdy w Krwi Olimpu grupowa domku dziesiątego walczyła z Periboją, Afrodyta unosiła się nad nimi, zasypując oczy gigantki płatkami róż i wykrzykując słowa zachęty do córki. Ilekroć Periboja usiłowała uderzyć, w powietrzu tuż przed jej oczami pojawiały się trzepoczące skrzydłami synogarlice. Później, kiedy McLean zapytała się, jaki jest sens bycia bogami, skoro muszą oni polegać na śmiertelnikach, Afrodyta roześmiała się łagodnie i ucałowała swoją córkę. Odparła jej, że bogowie potrzebują śmiertelnych tak samo jak śmiertelni potrzebują bogów.

Rodzina

Nieśmiertelne dzieci

Partner	Dzieci
Adonis	Beroe
Ares	Anteros, Dejmos, Fobos, Eros i Harmonia
Dionizos	Priap

Półboskie dzieci

Partner	Dzieci
Anchizes	Eneasz
Pan Beauregard	Silena Beauregard
Winton Dean	James Dean
Pan Diaz	Valentina Diaz
Tristan McLean	Piper McLean
Pan Tanaka	Drew Tanaka
Nieznany	Lacy
Nieznany	Mitchell

Znani potomkowie

Imię	Krewny
Askaniusz	Wnuk

Cytaty

Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy

Klątwa tytana

“

Ach, Artemida. Proszę cię. To sprawa beznadziejna. Wiesz, jak już mieli porywać boginię, to powinna ona być niewiarygodnie piękna, nie sądzisz? Współczuję tym biedakom, którzy muszą pilnować Artemidy. Co za nuuuda.

— Afrodyta o Artemidzie; Wizyta na boskim śmietniku

“

Miłość wszystko zwycięża.

— Afrodyta do Percy'ego Jacksona; Wizyta na boskim śmietniku

“

Ależ słodziak z ciebie. Chciałabym, żeby wszystkie moje córki łamały serca takim miłym chłopakom jak ty.

— Afrodyta do Percy'ego; Wizyta na boskim śmietniku

Olimpijscy Herosi

Znak Ateny

“

Afrodyta/Wenus: Nadchodzi wojna. Rozlew krwi jest nieunikniony. Można zrobić tylko jedno.

Annabeth Chase: Och...ale co?

Afrodyta/Wenus: Co? Oczywiście napić się herbaty i pogawędzić. Chodźcie!

— Afrodyta i Annabeth w Charlestown; rozdział XVIII

Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona

“

To istnieją jacyś inni bogowie? Ja jestem boginią miłości i piękna. Po co ludziom inni bogowie?

— Afrodyta krótko po wyjściu na brzeg Cypru; Wszyscy kochają Afrodytę

Ciekawostki

• Do atrybutów Afrodyty zalicza się m.in. różę, gęś i sałatę, natomiast świętym klejnotem Afrodyty była perła.
• Istnieje kilka wersji mitów o jej narodzinach. Najsłynniejsza mówi o morskiej pianie, jednak według innych poetów bogini była jedną z córek Zeusa lub Uranosa. Jej matką w tych wersjach była Dione albo bogini dnia, Hemera.
• Bardzo często gubi swój grzebień.
• Według Apollina Afrodyta nie lubi, gdy wychwala się przy niej urodę Scarlett Johansson.

Występowanie

• Złodziej pioruna (wspomniana; film, wspomniana w powieści graficznej),
• Morze Potworów (wspomniana),
• Klątwa tytana (powieść graficzna),
• Bitwa w Labiryncie,
• Archiwum herosów:
  • Percy Jackson i spiżowy smok (wspomniana),
• Ostatni Olimpijczyk (powieść graficzna),
• Pamiętniki półbogów:
  • Percy Jackson i laska Hermesa (wspomniana),
• Zagubiony heros (powieść graficzna),
• Znak Ateny,
• Dom Hadesa (wspomniana),
• Krew Olimpu,
• Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona,
• Greccy herosi według Percy'ego Jacksona,
• Ukryta wyrocznia (wspomniana),
• Tajne akta Obozu Herosów (wspomniana),
• Labirynt ognia (wspomniana),
• Grobowiec tyrana (wspomniana),
• Wieża Nerona.