Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Umiejętności, Własności.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Tak, zmyślam. Zdarza mi się. Mam bogatą wyobraźnię. Ale staram się nie kłamać w ważnych sprawach. A prawda jest taka: właśnie uratowałam wam życie.
Arundhati „Aru” Shah – Pandawa, reinkarnacja Pandawy Ardźuny i zarazem duchowa córka Indry. Jej biologicznymi rodzicami są kustosz muzeum Krittika P. Shah i demon Sujodhana.
Historia[]
Wczesne życie[]
Arundhati Shah urodziła się 15 lutego, trzynaście lat przed akcją Aru Shah i pieśni Śmierci. Jej duszę pomógł ukształtować sam indyjski bóg piorunów, Indra, dzięki czemu stała się reinkarnacją najwaleczniejszego z Pandawów, Ardźuny. Była córką śmiertelniczki Krittiki P. Shah oraz Sujodhany. Jej matka uwięziła swojego kochanka w lampie Bharaty, gdyż wiedziała, że w przyszłości uwolni on Śiwę – Pana Zniszczenia; który odprawi Kosmiczny Taniec, za sprawą którego zniszczy świat. Przez to, że Krittika początkowo nie chciała zamykać Śpiącego w diji, zarówno ona jak i jej jeszcze nienarodzona córka nie mogły już nigdy wejść do rodzinnego domu Shahów.
Aru zamieszkała z matką w Muzeum Starożytnej Sztuki i Kultury Indyjskiej, którego Krittika została kustoszem. Matka Pandawy często wyjeżdżała, by zdobywać nowe zabytki do muzeum i zarazem odnaleźć artefakt działający na lepsze więzienie niż lampa Bharaty. Zawsze w trakcie wyjazdów pani Shah dziewczyna sprzątała całe mieszkanie, a czasem nawet szła na targ. Po powrocie Krittiki półbogini czekała, czy jej wysiłek zostanie dostrzeżony. Matka nie zawsze to zauważała, przez co Aru robiła tak za każdym razem[1]. Między innymi ze względu na bujną wyobraźnię oraz gorszą sytuację materialną niż jej znajomi, dziewczynka miała skłonność do kłamstwa – na przykład opowiadała w szkole, że jej rodzina jest bardzo bogata.
Kroniki Pandawów[]
Aru Shah i koniec czasu[]
Gdy Aru została nazwana przez Poppy Lopez, Burtona Pratera i Arielle Reddy kłamcą, ta zapaliła lampę Bharaty, aby przekonać ich, że tak nie jest. Oświetlenie lampy uwolniło potwora znanego jako Śpiący. Po odejściu demona Aru odkryła, że wszyscy wokół niej zostali zamrożeni w czasie i tylko ona może się poruszać. Shah odnalazła swoją matkę i okazało się, że kobieta również została unieruchomiona. Niespodziewanie stojący w pobliżu kamienny posąg słonia zaczął się poruszać i mówić – dziewczyna usłyszała głos dochodzący ze środka posągu. Z otwartego pyska słonia wyleciał gołąb Bu, ujawniając siebie jako źródło hałasu i spytał się jej, gdzie jest Pandawa, gdyż tylko jeden z braci Pandawów mógł zapalić lampę. Gdy Aru stwierdziła, że to ona zapaliła lampę, gołąb oznajmił, że równie dobrze może nastać koniec świata. Wyjaśnił bohaterce, że jest ona Pandawą. Powiedział także, że przez następne dziewięć dni wszędzie tam, gdzie uda się Śpiący, czas będzie się zatrzymywał, a dziewiątego dnia demon dotrze do Śiwy, który wykona taniec kończący czas. Niedługo potem Shah poznała swoją duchową siostrę, Mini Kapoor-Mercado-Lopez, i dziewczyny wspólnie z Bu udały się do Niebiańskiego Dworu. Tam spotkały Urwaśi i Hanumana. W trakcie rozmowy z nimi Aru powiedziała, że potrzebuje od nich broni oraz wskazówek, co ma robić. Początkowo Urwaśi nie wierzyła, że jej goście są półbogami, jednak przekonała się, że faktycznie tak jest, po tym, jak Shah została uznana za duchową córkę Indry, natomiast Mini okazała się dzieckiem boga Jamy. Obie dziewczyny dostały po jednym darze: główna bohaterka otrzymała złotą kulkę, a jej sojuszniczka – lusterko.
Urwaśi kazała im odnaleźć trzy klucze: gałązkę młodości, kęs dorosłości i łyk starości. Następnie Mini, Aru i Bu przenieśli się na parking pod centrum handlowym, skąd dziewczyny udały się do salonu piękności, w którym, jak podejrzewały, znajdował się pierwszy klucz. Po pokonaniu napotkanego w środku demona bohaterki zdobyły gałązkę młodości. Jakiś czas później, uciekając przed Śpiącym, troje członków misji znalazło się w lesie, gdzie Bu kazał im ruszyć za mrówkami, które doprowadziły ich do Walmikiego. Porozmawiali z Walmikim i otrzymali od niego pomoc, a następnie przenieśli się w okolice supermarketu. Przeszli się po sklepie, aż w końcu trafili na Nocny Bazar. Spotkali się z Porami Roku, od których otrzymali różne cenne przedmioty dzięki sprytnym negocjacjom przeprowadzonym przez Aru. Potem bohaterowie odwiedzili bibliotekę, w której szukali drugiego klucza. Doszło tam jednak do konfrontacji ze Śpiącym, któremu udało się odnaleźć młode półboginie i ich sojusznika. Podczas rozmowy z przeciwnikiem Mini dowiedziała się, iż Shah świadomie uwolniła demona. Chwilę później głównej bohaterce udało się zdobyć kolejny klucz – kęs dorosłości. Spotkanie z wrogiem zakończyło się tym, że Śpiący odszedł, zabierając ze sobą Bu. Następnie Mini zdecydowała się opuścić Aru, ponieważ po usłyszeniu, że Shah zapaliła lampę, aby zaimponować kolegom, córka Jamy straciła zaufanie do swojej duchowej siostry. Jakiś czas później Shah udało się uwolnić ukradzione wierzchowce bogów, w tym siedmiogłowego konia Indry. Wierzchowiec zabrał ją do chwilowo zamkniętego turystycznego centrum Innoświata i tam ją zostawił. Wkrótce potem główna bohaterka znalazła Mini, z którą udało jej się pogodzić. Dziewczyny wspólnie odnalazły ostatni klucz.
Trzy zdobyte przez nie przedmioty utworzyły bramę Królestwa Śmierci, przez którą przeszły obie bohaterki. Po ominięciu dwóch olbrzymich psów i spotkaniu z Ćitraguptą półboginie trafiły do Pałacu Iluzji, dawnego domu Pandawów. Pałac ten zachowywał się jak żywa istota i nie chciał uwierzyć, że dziewczyny są duchowymi córkami bogów, przez co wystawił je na próby. Na szczęście Aru poradziła sobie ze swoim wyzwaniem – iluzjonistycznym lasem pełnym świetlików z prawdziwego ognia, a Mini udowodniła, że jest córką Jamy, dosłownie przekonując samą siebie swoją mądrością. Po opuszczeniu pałacu Shah i jej przyjaciółka natknęły się na Śukrę, strażnika Mostu Zapomnienia. Mężczyzna ów wykorzystał swoją umiejętność kontrolowania kradnącego pamięć śniegu, aby odbierać Pandawom ich wspomnienia. Wtedy Arundhati użyła naszyjnika otrzymanego niegdyś od Monsun, aby rozbić lustra Śukry, dzięki czemu udało się go pokonać. Później dziewczyny trafiły do olbrzymiego pomieszczenia, które, jak się okazało, było paszczą wielkiego legendarnego stworzenia. Tam wyszło na jaw, że niezwykłe przedmioty posiadane przez półboginie, kulka i lusterko, to w rzeczywistości piorun Indry i pałka Jamy. Niedługo potem, dzięki Sadzawce Przeszłości, główna bohaterka odkryła, że jest córką Śpiącego. Po wydostaniu się z Królestwa Śmierci przyzwała wierzchowce bogów i wsiadła na siedmiogłowego konia, natomiast Mini pojechała na bawole wodnym. Dziewczyny dotarły do Muzeum Starożytnej Sztuki i Kultury Indyjskiej, gdzie Shah zawołała swojego ojca. Śpiący pojawił się w muzeum w towarzystwie demonów. Pandawom udało się go rozproszyć, tworząc iluzję matki Aru za pomocą lusterka Mini, dzięki czemu wpadł w pułapkę i wraz ze swoimi sojusznikami został zaatakowany przez wierzchowce bogów. Później córce Indry udało się zrzucić na demona ciężki żyrandol, jednak jej przeciwnik przeżył. Zaczął rozmawiać z córką i zachęcał ją, aby do niego dołączyła. Aru rzuciła w niego wadźrą, ale broń w ostatniej chwili się zatrzymała, jakby wyczuwała niepewność dziewczyny. Wówczas Śpiący zniknął. Na szczęście okazało się, że bohaterkom udało się go powstrzymać przed spowodowaniem końca czasu, i wszyscy zamrożeni ludzie z powrotem mogli się ruszać. Później, jakiś czas po zakończeniu starcia ze Śpiącym, w każdy poniedziałek, środę i piątek Shah i Mini uczyły się strategii u Hanumana, tańca i etykiety od Urwaśi oraz kultury indyjskiej od Bu. Niedługo potem półboginie, siedząc w muzeum, zobaczyły przez okno wilka z łukiem i strzałą w pysku. Wilk niespodziewanie zamienił się w dziewczynę, która następnie przekształciła się w ptaka i odleciała. Bu poinformował córki Indry i Jamy, że ta nieznajoma to ich siostra.
Aru Shah i pieśń śmierci[]
Aru i Mini spędzały sobotę na Nocnym Bazarze, kiedy nagle to miejsce zostało zaatakowane przez armię bezsercowych. W trakcie konfrontacji z tymi niezwykłymi potworami główna bohaterka ujrzała swoją zmiennokształtną duchową siostrę, Brynne Rao, walczącą z istotą, która przybrała wygląd córki Indry. Fałszywa Aru zyskała przewagę w walce, podniosła z ziemi łuk i strzałę Kamadewy, po czym rozpłynęła się w powietrzu. Następnie półboginie udały się na Niebiański Dwór, gdzie wyszło na jaw, iż królowa nagów Ulupi podejrzewa Shah i Brynne o kradzież łuku oraz strzały. Aby udowodnić swoją niewinność, dziewczyny miały wyruszyć na misję odnalezienia tego przedmiotu, gdyż w przeciwnym razie groziło im wymazanie ich wspomnień z Innoświata. W tej wyprawie towarzyszył im Aiden Acharya – przyjaciel Rao. Po wizycie w Składzie Sprzętu na Wyprawy, podróży na czterech gazelach Waju i walce z olbrzymim łabędziem, bohaterowie odwiedzili Kamadewę, który zalecił im, by skorzystali z wodnego portu lotniczego. Przyjaciele odbyli podróż kapsułą, jednak wskutek niespodziewanych komplikacji Aru trafiła do pałacu Waruny – boga wód. Waruna powiedział dziewczynie, że może pomóc jej w dotarciu do skarbca nagów, w którym przechowywano łuk Kamadewy, jeśli napełni ona brzuch jego ulubionego strażnika. Owym potworem okazał się olbrzymi krab, jednak z pomocą swoich przyjaciół Shah zdołała wywiązać się z zawartej umowy. Następnie członkowie misji udali się zaniedbanym tunelem do starego pałacu Ulupi. Jakiś czas później Mini, próbując dowiedzieć się, jak brzmi imię złodzieja łuku, została porwana i uwięziona w krainie snu. Z kolei pozostali trzej przyjaciele otrzymali szmaragd, który niegdyś znajdował się na czole Ulupi. Niedługo potem Aru, Aiden i Brynne udali się kanałami ściekowymi do skarbca. Trafili do niesamowitego pomieszczenia wypełnionego różnymi artefaktami, wśród których musieli znaleźć pieśń duszy złodzieja. Niestety, spotkali tam Takszakę – nagę, który zdradził Ulupi. Bohaterom udało się uciec ze skarbca wraz z pieśnią dzięki muzyce, której ich przeciwnik nie cierpiał, oraz dzięki pomocy wnuka Takszaki.
Następnie odwiedzili mędrca Durwasę, chcąc, aby ten pomógł im uratować Mini. Dzięki jego wskazówkom wydostali córkę Jamy z Mostu Świtu i Zmierzchu, po drodze stawiając czoła swoim koszmarom. Mini powiedziała im, że złodziejem łuku jest Śurpanakha, siostra króla demonów Rawany. Okazało się także, że celem demonicy jest zdobycie amrity – nektaru nieśmiertelności. Następnie bohaterowie chcieli dostać się do Oceanu Mleka, ale przed bramą natknęli się na grupę popleczników Śurpanakhy. Spotkanie zakończyło się walką, którą wygrali Pandawowie. Później Brynne wzięła udział w zawodach w jedzeniu z bogiem Agnim, czego skutkiem był olbrzymi pożar spowodowany przez boga. Na szczęście Aru udało się powstrzymać katastrofę. Po otrzymaniu prezentów od Agniego bohaterowie trafili pod Ocean Mleka i udali się w stronę kopuły otoczonej przez armię bezsercowych. Chwilę później doszło do starcia między członkami misji a dwoma nagami, które omal nie skończyło się klęską Pandawów. Nagle między nimi pojawiła się Hira – rakszasi poznana wcześniej w rezerwacie przyrody, która przybrała postać Śurpanakhy i rozkazała nagom odejść, co też natychmiast wykonali. Później piątka sojuszników zaczęła skradać się między bezsercowymi. Korzystali przy tym z tarczy niewidzialności, która jednak zniknęła, gdy Mini dotknęła dandą ściany kopuły. Tuż po tym do bohaterów podeszli Śurpanakha i Takszaka. Demonica opowiedziała członkom misji swoją historię, uświadamiając w ten sposób Aru, że jej przeciwniczka spotkała się w przeszłości z bardzo niesprawiedliwym traktowaniem. Mimo to między obiema stronami wywiązała się walka, w trakcie której Aiden na pewien czas stał się jednym z bezsercowych. Dzięki sprytnemu podstępowi oraz temu, że Hira ponownie upodobniła się do Śurpanakhy, Pandawowie wygrali bitwę. Shah wbiła strzałę w pierś demonicy, pokonując ją. Półbogowie zostali uniewinnieni, a Takszaka uznany za zdrajcę. Niedługo potem córka Indry zaprosiła swoich przyjaciół do muzeum na maraton Władcy Pierśnieni w kostiumach cosplayowych. W nocy swoich trzynastych urodzin główna bohaterka miała sen, w którym spotkała dwie nieznane jej dziewczyny. Jedna z nich oznajmiła, że Aru w przyszłym roku je ocali.
Aru Shah i Drzewo Życzeń[]
Aru, Aiden, Mini i Brynne udali się na misję odnalezienia dwóch osób przebywających na diabelskim młynie w Atlancie – jedna z nich była wieszczką i miała niedługo wygłosić ważną przepowiednię. Zadaniem członków wyprawy było nie dopuścić, aby ich przeciwnicy poznali treść proroctwa. Po dotarciu na miejsce córki Indry i Jamy zaczęły wspinać się po diabelskim młynie i sprawdzać, czy w kabinach nikt się nie ukrywa. Jak się okazało, w ostatniej kabinie znajdowały się dwie dziesięcioletnie dziewczynki, Nikita i Sheela, które kiedyś odwiedziły główną bohaterkę we śnie. Niespodziewanie półboginie zostały zaatakowane przez rakszasa, ale dzięki sprytnemu planowi Aru przyjaciołom udało się obezwładnić przeciwnika. Następnie sojusznicy zdecydowali się zabrać tego oraz kilka innych nieprzytomnych potworów (pokonanych wcześniej przez Brynne i Aidena) na Niebiański Dwór, aby zajęła się nimi rada. Mimo starań, ostatecznie niestety sługom Śpiącego udało się poznać przepowiednię wygłoszoną przez Sheelę. Niedługo potem Pandawowie zostali wezwani do Amarawati, niebiańskiego miasta. Tam spotkali się z Opal, panią menedżer do spraw zarządzania kryzysowego. Po dość nieprzyjemnej rozmowie z tą postacią bohaterowie udali się do ogrodów Nandana, gdzie Nikita odkryła, iż znajdujące się tam Drzewo Życzeń jest fałszywe. Przyjaciele postanowili więc odszukać prawdziwe drzewo. Pierwszą wskazówką, jaką znaleźli, był symbol Krypty Zaćmień na korze falsyfikatu – zdecydowali zatem, że zdobędą klucz do tego miejsca, a następnie udadzą się tam w poszukiwaniu wskazówki, gdzie jest prawdziwe Drzewo Życzeń. Przed wyruszeniem na misję główna bohaterka dostała od swojej mamy naszyjnik z szafirem. Następnie udała się na wyprawę razem z Mini, Aidenem, Brynne i Rudym – kuzynem Aidena. Misja rozpoczęła się od niebezpiecznej podróży wimaną (pojazdem w rodzaju latającego rydwanu), dzięki której sojusznicy dostali się do siedziby firmy WPD, skąd zamierzali zdobyć klucz. Tam Wiśwakarman, bóg architektury, oświadczył członkom misji, że otrzymają oni ten przedmiot, jeśli go schwytają, po czym przeniósł ich do pomieszczenia, w środku którego ustawiona była szklana kolumna, a w niej błyszcząca kula z kluczem. Wszelkie próby zdobycia artefaktu zawiodły, jednak nagle Shah odkryła, że mają oni do czynienia z podstępem, a prawdziwy klucz znajduje się zupełnie gdzie indziej – dzięki jej odkryciu ten etap wyprawy został zakończony sukcesem.
W nocy Aru i jej siostry spotkały się we śnie z Nikitą i Sheelą, a po obudzeniu dostały od nich paczkę z ubraniami o niezwykłych właściwościach. Później bohaterowie udali się do Domu Miesięcy. Aby zachować incognito, skorzystali z tunelu serwisowego, co skończyło się spotkaniem z boginią Jamuną. Zadała ona Mini trzy pytania, a córka Jamy na wszystkie udzieliła jej zadowalającej odpowiedzi, dzięki czemu sojusznicy mogli kontynuować swoją wyprawę. Po dotarciu pod Kryptę Zaćmień członkowie misji spotkali Rahu oraz Ketu, ale udało im się oszukać te potwory i im umknąć. Każdy z przyjaciół wszedł do skarbca, a tam znaleźli mechanicznego ptaka. Gdy Aru go dotknęła, zobaczyła wizję swojego ojca Śpiącego. Wytrąciło ją to z równowagi, przez co upuściła ptaka. Rudy, próbując złapać ów przedmiot, uruchomił niechcący system alarmowy, wskutek czego przyjaciele omal nie zostali zabici przez jalich. W końcu jednak bohaterowie zyskali przewagę w walce z tymi istotami i postawili przeciwnikom warunek: obiecali uwolnić stworzenia, jeśli te bezpiecznie zabiorą ich z dziedzińca. Dzięki temu towarzysze trafili do Parku Narodowego Great Smoky Mountains. Tam Shah ujrzała więcej obrazów z przeszłości swojego ojca, a niedługo potem doszło do konfrontacji między członkami wyprawy a ptakami dowodzonymi przez Garudę – króla tych zwierząt. Starcie zakończyło się dzięki temu, że Rudy naprawił mechanicznego ptaka, co uspokoiło napastników. Później sojusznicy zetknęli się z ptakami ćakora, u których Aru zdobyła kolejne utracone wspomnienie Śpiącego. Przyjaciele odwiedzili Dom Księżyca, gdzie rozwiązali zagadkę Ćandry i zabrali stamtąd Nikitę. Niedługo potem, po spotkaniu z Śanim, bohaterowie dotarli do Sklepu Ogrodniczego Aranjani, a następnie udali się do ogrodu botanicznego w Atlancie. W Gaju Aranjani towarzysze stoczyli walkę z poplecznikami Śpiącego. Ich wrogowie byli niewidzialni, ale w pewnym momencie Shah wpadła na pomysł, by wykorzystać drzewo ulepione z farb do opryskania przeciwników, dzięki czemu można było ich dostrzec. Później Nikita pomogła głównej bohaterce dotrzeć do Drzewa Życzeń. Aru porozmawiała z boginią Aranjani i ujrzała kilka wizji z przeszłości. Dowiedziała się, że Bu zdradził Pandawów, co nią wstrząsnęło. Dziewczyna wypowiedziała słowa "Moim życzeniem jest, żebyśmy wygrali", po czym znalazła się na polu bitwy. Wkrótce potem Shah założyła swojemu ojcu wisiorek, w którym znajdowały się koraliki ze wspomnieniami, a następnie trafiła do domu Śpiącego, gdzie poznała Karę – dziewczynę, która przedstawiła się jako córka tego demona.
Aru Shah i złote miasto[]
Aru nie mogła sobie przypomnieć, jakie życzenie wypowiedziała przy Drzewie Życzeń, co było efektem klątwy rzuconej na nią niegdyś przez Śukrę. Kara powiedziała głównej bohaterce, że armia Śpiącego zamierza ruszyć na Lankę, złote miasto, przed końcem tygodnia. Po wspólnej walce z olbrzymim stworem wykonanym z książek obie dziewczyny wydostały się z domu demona, a później Shah spotkała swoich przyjaciół. Podczas rozmowy z towarzyszami córka Indry dowiedziała się, że bóg Kubera kazał drużynie stawić się przed sobą w ciągu trzech dni. Potem czternastolatka była świadkiem pojedynku między Karą a Brynne, który, ku ogólnemu zaskoczeniu, wygrała nowo poznana sojuszniczka. Cała grupa udała się na wyprawę do kopalni złota Dahlonega. W trakcie podróży Shah spotkała się we śnie z Nikitą oraz Sheelą i usłyszała nową przepowiednię wygłoszoną przez wieszczkę. Po zakończeniu jazdy autobusem bohaterowie poznali Sonu i Kanaka, a także odwiedzili sklep z pamiątkami. Mimo, że droga prowadząca do miast Innoświata była zamknięta, udało im się na nią trafić. Idąc szlakiem, towarzysze napotkali zagadkę, którą spróbowali rozwiązać wbrew temu, co podpowiadała im Kara – skończyło się to tym, że wpadli w pułapkę. Na szczęście przyrodnia siostra głównej bohaterki pomogła im się stamtąd wydostać. Później członków misji pojmali wanarowie i opowiedzieli bohaterom o krzywdach, jakie im wyrządzono. Ostatecznie cała sytuacja zakończyła się bitwą z tymi istotami, jednak walkę załagodziła królowa Tara. Gdy okazało się, że aby dotrzeć do celu podróży, towarzysze muszą pokonać niezwykły ocean, co wydawało się praktycznie niemożliwe, Aru wpadła na pomysł, jak mogą to zrobić. Jej plan zadziałał i sojusznicy trafili na Lankę, gdzie stoczyli walkę z Rawaną, a następnie spotkali się z Kuberą – bogiem bogactwa. Zostały im zlecone trzy zadania, po których zrealizowaniu mogliby dowodzić armią Nairrata, odzyskaliby Urwaśi i Hanumana, a na dodatek w ręce Pandawów trafiłby bardzo niezbepieczny artefakt, zdolny zniszczyć każdą boską broń.
Pierwsze zadanie wiązało się z odwiedzinami w Butiku Obfitości Kamadhenu, co jednak skończyło się tym, że członkowie misji trafili do pułapki, w której tracili swoje dusze – na szczęście cały zespół uratowała Brynne. Później Shah, Mini i Rao spotkały się z Nikitą oraz Sheelą, a następnie z boginią obfitości. W trakcie dalszej podróży bohaterowie poznali Uttankę, który opowiedział im swoją historię. Kontynuując wyprawę, członkowie misji natknęli się na niebieski lotos, a potem stanęli do walki ze swoimi sobowtórami. Ostatecznie udało im się przejść tę próbę, ale, niestety, w trakcie bitwy Kara straciła przytomność. Po rozmowie z Śikhandim towarzysze skorzystali z pomocy Rudy'ego oraz z Wszędobylskiej Windy, którą udało się otworzyć dzięki sprytowi Mini. Potem natrafili na Saranju i Ćhaję – obie boginie kazały przyjaciołom wybierać, która z nich jest piękniejsza. Ostatecznie Aiden powiedział, że ta z nich, która puści drużynę wolno i obudzi Karę ze śpiączki, byłaby dla niego najładniejsza. Sojusznicy poznali także historię Karny, wielkiego wroga Ardźuny. Po zakończeniu trzech zadań przyjaciele spotkali się z Hanumanem i Urwaśi, a później stoczyli bitwę ze sługami Śpiącego – na szczęście pod rozkazami członków misji znajdowała się armia Nairrata. W pewnym momencie do półbogów podleciał gołąb Bu, na którego Aru była wściekła, jako że był on zdrajcą – dziewczyna powiedziała mu nawet, że życzy sobie, aby ptak raz na zawsze wyniósł się z ich życia. Krótko potem Bu zginął. Bohaterowie zetknęli się również ze Śpiącym, a później z bogiem bogactwa, który przekazał im przedmiot mogący niszczyć boską broń. Wówczas Shah zdecydowała, że nikt poza inną siostrą Pandawą nie będzie mógł wziąć od niej tego artefaktu. Kubera przekazał im również jajko, w którym znajdowała się istota będąca w poprzednim życiu Bu. W dniu piętnastych urodzin Arundhati doszło do pocałunku między dziewczyną a Aidenem. Na imprezie pojawili się również Śpiący i mama córki Indry – podczas spotkania z nimi wyszło na jaw, że Krittika jest także matką Kary, a przyrodnia siostra głównej bohaterki jest reinkarnacją Karny. Kara z pomocą astry zniszczyła broń sióstr i odeszła razem z demonem. Jakiś czas później Aru była obecna przy wykluciu się Małego Bu.
Aru Shah i Nektar Nieśmiertelności[]
Po utracie niebiańskich broni Aru i jej siostry zamierzały skontaktować się z bogiem Agnim. W tym celu udały się na ceremonię ślubną, gdzie Shah wrzuciła do ognia monetę otrzymaną niegdyś od Agniego. Dzięki temu bohaterom udało się spotkać z tym bogiem. Drużyna otrzymała od niego część Sjamantaki, Słonecznego Klejnotu, który po złożeniu z dwoma pozostałymi fragmentami mógłby wskazać członkom misji drogę do labiryntu, w którym schowano nektar nieśmiertelności. Później przyjaciele udali się do Rudy'ego, aby poprosić go o pomoc w zdobyciu jednego z brakujących elementów artefaktu od Wasukiego. Naga zgodził się wyruszyć wspólnie z grupą sojuszników do Patali. Po dotarciu na miejsce bohaterowie udali się do jaskiń, w których trwały aktualnie prace remontowe, i spotkali się z kobietą o imieniu Aleesa. Zaprosiła ich ona do sali pełnej biżuterii, gdzie Brynne wypatrzyła potrzebny im fragment Sjamantaki. Niespodziewanie okazało się jednak, że Aleesa i inne towarzyszące jej strażniczki to tak naprawdę wiszakanje, trujące kobiety. Pod wpływem trucizny wiszakanji stan zdrowia sojuszników zaczął się gwałtownie pogarszać, ale na szczęście Aru wpadła na pewirn pomysł: wysłuchała opowieści strażniczek i obiecała, że ich historia zostanie zapamiętana. Wówczas wyszło na jaw, że sklepienie jaskini było w rzeczywistości kapturem boga Wasukiego, mającego postać wielkiego węża. Początkowo zamierzał on wypuścić drużynę z groty, lecz nie chciał dawać im klejnotu, jednak Rudy zaskoczył go swoim talentem do tworzenia muzyki z kamieni. Wtedy Wasuki pozwolił załodze wziąć ze sobą element Sjamantaki. Trzeci fragment przyjaciele zdobyli od Dźambawana, króla niedźwiedzi – wcześniej jednak Brynne musiała pokonać go w walce. Gdy tego dokonała, została zwrócona jej niebiańska broń, wietrzna pałka.
Wkróce potem członkowie wyprawy wskutek wypadku trafili do programu muzycznego Ostateczna Scena, w którym musieli przejść przez etap przesłuchań i dostać się na szklaną scenę, nad którą unosił się potrzebny im portal. Odwiedzili więc babcię Aidena, Menakę, licząc na jej pomoc. Mimo, że początkowo rozmowa z kobietą nie przebiegała pomyślnie, ostatecznie apsara i jej wnuk naprawili relacje między sobą, a sojusznicy zostali odesłani do Tumburu, który pobłogosławił ich talentem muzycznym. Każdemu z przyjaciół przypadło inne miejsce w zespole – Aru, ku swojemu rozczarowaniu, miała grać na tamburynie (chociaż liczyła bardziej na gitarę elektryczną). Podczas występu Aiden, główny wokalista, zaśpiewał piosenkę, której słowa wydawały się być skierowane do Shah. Później drużyna przeniosła się za pomocą portalu do Komnat Nidry, gdzie natrafiła na nocne mary, kształtem przypominające koszmarne klacze. Podróżnicy ukryli się przed nimi w jednym z boksów w stajni, gdzie, jak się okazało, znajdowała się jeszcze jedna mara – Luźne Zęby. Była ona ranna, ale Mini zdołała jej pomóc, dzięki czemu zwierzę zyskało do niej zaufanie. Członkowie misji spotkali także obcą kobietę, która powiedziała, że pomoże im dostać się na koniec świata snów. Gdy wyszło na jaw, że nieznajoma usiłuje sprawić, aby cała załoga zapadła w sen, Luźne Zęby stanęła w obronie Pandawów i ich towarzyszy. Dzięki Małemu Bu (którego, jak się okazało, przez cały czas miał ze sobą Acharya) bohaterowie poradzili sobie z tą przeszkodą i mogli kontynuować przygodę. Napotkali jednak kolejne zaskoczenie – bogini Nidra zażądała od córki Indry snu. Wtedy Aiden postanowił poświęcić się za przyjaciółkę, ale zanim to zrobił, po raz drugi pocałował Arundhati. Potem przyjaciele wydostali się z Komnat, w czym dużą rolę odegrała Mini – zwrócona została też wówczas jej danda.
Brynne, Mini, Rudy i Aru znaleźli się przed wejściem do labiryntu, jednak Shah wciąż nie miała swojej wadźry. Z tego powodu postanowiła nie uczestniczyć w walce ze Śpiącym i zgodziła się, aby sojusznicy udali się do labiryntu bez niej. Idąc do domu, zauważyła, że obok niej chodnikiem powoli jedzie samochód. Kierowca zaproponował dziewczynie, że podwiezie ją do domu, a ta wsiadła do auta. Podczas rozmowy z kierowcą główna bohaterka uświadomiła sobie, że chce wrócić i spróbować pomóc przyjaciołom. W labiryncie drużyna podsłuchała słowa Sujodhany, z których wynikało, że mimo, iż jego wojsko zdobyło już amritę, to Kara powiedziała mężczyźnie, że musi ona przebadać nektar, aby sprawdzić, czy jest on bezpieczny do spożycia. Siostra Aru odwlekała wydanie opinii o prawdziwości nektaru, a wówczas Shah, na polecenie Nikity, zajęła się odwracaniem uwagi – opuściła magiczną osłonę i, popchnięta podmuchem wiatru przez Brynne, wylądowała twarzą do dołu trzy metry przed Śpiącym. Gdy ojciec zauważył, że jego córka nie ma nawet broni, do nastolatki wróciła jej wadźra. Chwilę potem osłona stworzona przez Mini otworzyła się, ujawniając armię sojuszników Pandawów. W trakcie bitwy z wojskami Śpiącego na polu walki pojawiła się Krittika. Arundhati ze zgrozą zauważyła chwiejącą się budowlę ze skał, która była o krok od zawalenia się na nią i jej matkę, półbogini zaś nie mogła ocalić ich obu. Kobieta została jednak uratowana przez Sujodhanę, którego krótko potem zabiła Kara. Później do bitwy dołączyła także stojąca po stronie Pandawów armia Nairrata. W końcu Aru dotarła do kalaśi, w której znajdował się nektar nieśmiertelności. Po krótkiej przerwie w Pałacu Iluzji Shah wspólnie ze swoimi siostrami zniszczyła naczynie, a amrita wyparowała – tym samym zakończyła się bitwa.
Sześć miesięcy później przyjaciele (bez Kary, której odebrano pamięć o ostatnich wydarzeniach oraz niebiańską broń) siedzieli u Brynne w trakcie wspólnej cotygodniowej nauki. Aiden – chłopak Aru – przekazał swojej dziewczynie list od Walmikiego, w którym ten przypominał Pandawom o zaciągniętym u niego długu. Półboginie udały się więc do mężczyzny, aby opowiedzieć mu swoją historię.
Charakter[]
Aru miała bardzo bujną wyobraźnię i zdarzało jej się kłamać, aby zaimponować kolegom ze szkoły. Miało to jednak także swoje dobre strony: talent do manipulowania innymi pomógł dziewczynie zdobyć cenne przedmioty od Pór Roku w pierwszej części serii. Shah była także bardzo inteligentna (m.in. świetnie grała w szachy) i posiadała doskonałą pamięć: potrafiła zapamiętać coś, co usłyszała tylko raz[2]. Umiała wymyślać różne sprytne plany, co niejednokrotnie ratowało ją oraz jej przyjaciół w starciach z rozmaitymi wrogami – m.in. wpadła na pomysł, jak zmylić ogromnego łabędzia. Jej przenikliwość widoczna była również wtedy, kiedy jako jedyna z grupy swoich przyjaciół rozwiązała zagadkę Śurpanakhy w drugiej części serii.
Wygląd[]
Aru jest dziewczynką indyjskiego pochodzenia, o ciemnych oczach i czarnych włosach. Jej wygląd nie został dokładnie opisany, ale prawdopodobnie jest bardzo ładna – zwróciła uwagę Rudy'ego, co uratowało jej życie w książce Aru Shah i Pieśni Śmierci, podczas walki z Takszaką.
Relacje[]
Miłosne zainteresowania[]
Aiden Acharya[]
− Shah, zaczekaj! − Aiden dotknął jej łokcia. − Proszę.
Aru przystanęła. Kiedy pozostali ich minęli, odwróciła gwałtownie głowę.
− Co? − zapytała ostro.
− Przepraszam.
− Ziew...
− Bałem się, Shah − powiedział szybko Aiden.
− Czego się bałeś? − Jej głos zabrzmiał irytująco żałośnie. Uch, miała ochotę sobą potrząsnąć!
− Bo... miałem przez to chaos w głowie i stchórzyłem, kiedy... no wiesz. Bo byłem po prostu... przerażony. I przez ten strach powiedziałem rzeczy, których wcale nie myślałem.— Rozmowa Aru i Aidena w Komnatach Nidry; Aru Shah i Nektar Nieśmiertelności
Podczas spotkania z Aidenem w pierwszej części serii Aru bardzo się zestresowała, ponieważ Acharya był niezwykle przystojny, i nie powiedziała do niego nic sensownego, czego bardzo się potem wstydziła. Jakiś czas później, przed wyruszeniem na misję odnalezienia łuku i strzały Kamadewy, Shah starała się zrobić na chłopaku jak najlepsze wrażenie, jednak potem zaczęła odnosić się do niego z dystansem. Kiedy Aiden zapytał się jej, czy chciałaby rozpocząć ich przyjaźń od nowa, córka Indry była nastawiona nieco sceptycznie co do tego pomysłu, ale ostatecznie się na to zgodziła. W trakcie misji dwoje bohaterów bardzo się ze sobą zaprzyjaźniło, a Aru coraz bardziej zależało na utrzymaniu dobrych stosunków z Aidenem. W książce Aru Shah i Drzewo Życzeń widać było, że czternastolatce podoba się Acharya – w jego obecności przejmowała się na przykład swoim wyglądem, co można było zauważyć m.in. wtedy, gdy po otrzymaniu nowych ubrań od Nikity Aru spytała się przyjaciela, czy nie uważa, że ona i jej siostry wyglądają świetnie.
W czwartej części serii dobre relacje z sojusznikiem wciąż były ważne dla Shah, co widać było np. kiedy była zazdrosna o Karę, gdyż uważała, że Aiden poświęca więcej uwagi jej siostrze niż niej samej. Pod koniec powieści doszło jednak do pocałunku między córką Indry a Acharyą w dniu urodzin dziewczyny. Na początku książki Aru Shah i Nektar Nieśmiertelności Aiden dopytywał się, czy dziewczyna powiedziała komuś o tym, co zaszło między nimi. Gdy otrzymał przeczącą odpowiedź, stwierdził, że to dobrze, co zdenerwowało półboginię i doprowadziło do oziębienia relacji między bohaterami. Kiedy jednak wkrótce potem oboje występowali w zespole Rudy Klejnot, Aru miała wrażenie, że słowa piosenki chłopaka skierowane są do niej, co bardzo mocno na nią wpłynęło. W Komnatach Nidry Acharya próbował szczerze porozmawiać z dziewczyną, ale ich dyskusja została przerwana, gdy okolica zaczęła zachowywać się niepokojąco. Podczas rozmowy z Nidrą Aiden zgodził się zapaść w sen, aby córka Indry mogła kontynuować misję. Zanim zasnął, pocałował półboginię. Pod koniec książki wyszło na jaw, że Aru i Aiden są parą[3].
Rodzina[]
Krittika P. Shah[]
Aru miała dobre relacje z mamą, chociaż pani Shah poświęcała jej za mało uwagi. Kobieta często obiecywała, że postara się to poprawić, i wówczas próbowała bardziej dbać o córkę, m.in. odprowadzając ją do szkoły czy rozmawiając z nią o czymś innym niż o najnowszych zabytkach muzealnych. Ostatecznie jednak wszystko wracało do normy. Mimo to Krittika była dla dziewczyny bardzo ważna. Gdy w pierwszej części serii kobieta została zamrożona w czasie, córce Indry bardzo zależało na tym, aby ją uratować. Tuż przed wyruszeniem na spotkanie ze swoją duchową siostrą Pandawa dotknęła ręki unieruchomionej matki i obiecała jej, że to naprawi[4]. Gdy Aru pokonała Śpiącego i pani Shah z powrotem mogła się ruszać, ona i jej córka uściskały się. Z kolei w książce Aru Shah i Drzewo Życzeń dziewczyna wysłuchała od Krittiki opowieści o swoim ojcu, Śpiącym, i otrzymała od niej naszyjnik z szafirem. Przed rozstaniem główna bohaterka powiedziała matce, że ją kocha. Jakiś czas później, pod koniec czwartej części, Aru dowiedziała się, iż kobieta przez całe życie dziewczyny ukrywała przed nią prawdę o jej siostrze, Karze. Dla Shah były to bardzo trudne chwile, ale szczerze oznajmiła wtedy Krittice, że jej nie znienawidziła. Kiedy w powieści Aru Shah i Nektar Nieśmiertelności dziewczyna wybierała się na wyprawę, pani Shah przyznała, że żałuje, iż nie może towarzyszyć bohaterom w ich misji. Córka Indry objęła wówczas matkę i poprosiła ją, aby została w domu, ponieważ nie chciała, aby kobiecie coś się stało[5]. Mimo to Krittika wzięła udział w bitwie z wojskami Śpiącego. W pewnym momencie tego starcia pani Shah znalazła o krok od śmierci, gdy prawie zawaliła się na nią budowla ze skał. Przerażona Aru złapała wtedy swoją mamę za rękę. Na szczęście kobieta została ocalona przez Sujodhanę, który krótko potem zginął. Natomiast po zakończeniu walk, siedząc na dłoni Hanumana, kustosz zamachała do swojej córki. Nastolatka wiedziała wówczas, że matka jest z niej dumna.
Sujodhana[]
Śpiący był ojcem Aru, o czym dziewczyna dowiedziała się, gdy ujrzała wizję w Sadzawce Przeszłości. Potem głównej bohaterce trudno było dojść do siebie – rozumiała, że mężczyzna chciał być jej tatą, jednak został uwięziony przez Krittikę. Z drugiej strony jednak znała go jako demona, którego okrucieństwo nie raz dotknęło jej bliskich. Podczas bitwy w Muzeum Starożytnej Sztuki i Kultury Indyjskiej Shah odważnie stawiła czoła przeciwnikowi. Po tym, jak mężczyzna groził Mini i Bu, Arundhati zastanawiała się, jak jej mama mogła w ogóle kochać kogoś takiego. Ale kiedy rzuciła we wroga wadźrą, poczuła wątpliwość, a piorun zatrzymał się tuż przed uderzeniem, tym samym pozwalając Śpiącemu odejść.
Przyjaciele[]
Mini Kapoor-Mercado-Lopez[]
Wierzę w ciebie, Mini – zadeklarowała. – Uważam, że jesteś naprawdę bystra. Zdecydowanie trochę znerwicowana, ale bystra. I odważna.
— Aru do swojej duchowej siostry; Aru Shah i koniec czasu
Gdy Aru po raz pierwszy spotkała Mini, czuła się nieco rozczarowana i przyznała, że dziewczyna nie wyglądała na reinkarnację Pandawy. Po dowiedzeniu się, jak Mini opuściła swój dom i przygotowała się do misji, Shah uznała, iż jej duchowa siostra była odważniejsza od niej. Później, w trakcie wyprawy, relacje między bohaterkami stopniowo się polepszały (m.in. Aru pocieszała Mini, kiedy ta dowiedziała się, że jest córką boga śmierci, a także stała ramię w ramię z siostrą w trakcie walki w salonie piękności). Po tym, jak Mini straciła zaufanie do córki Indry i ją opuściła, główna bohaterka czuła się smutna i zła. Na szczęście po jakimś czasie Shah pogodziła się z Mini. Niedługo potem, gdy córka Jamy omal nie zginęła w paszczy mitycznego potwora napotkanego w Krainie Śmierci, Aru zrozumiała, że dziewczyna jest jej siostrą, którą powinna się opiekować, i ocaliła Mini za pomocą wadźry. W drugiej części serii obu dziewczynom wciąż świetnie szła współpraca, a ich relacje były bardzo dobre. W pewnym momencie Shah stwierdziła, że córka Jamy zachowywała się czasem naprawdę dziwnie, ale za jej dziwactwami kryła się mądrość. Z kolei uwięzienie Mini w krainie snu bardzo załamało główną bohaterkę.
Brynne Rao[]
Po tym, jak Brynne stoczyła walkę z Fałszywą Aru, relacje obu dziewcząt nie były najlepsze – w trakcie sporu każda z nich określiła tę drugą mianem „złodziejki”. Mimo wzajemnej niechęci, bohaterki razem wzięły udział w misji odzyskania łuku i strzały Kamadewy. Podczas tej przygody między Rao a Shah dochodziło do różnych sprzeczek (m.in. pokłóciły się w Składzie Sprzętu na Wyprawy). Walcząc przeciwko ogromnemu łabędziowi, duchowe siostry po raz pierwszy skorzystały z umysłowego połączenia Pandawów i, chociaż Brynne początkowo nie była chętna do współpracy, ustaliły plan działania, który pomógł im się uratować. Po walce z olbrzymim krabem dziewczyny dogadywały się już o wiele lepiej. Kiedy drużyna próbowała poradzić sobie z pożarem spowodowanym przez boga Agniego, a pomysł Aru zakładał, że jej przyjaciele przebiegną przez bramę bez niej, Brynne oznajmiła, że nie zostawia się rodziny – te słowa wstrząsnęły Shah. Dziewczyna uznała wówczas, że faktycznie – można spokojnie powiedzieć, że oni wszyscy stanowili rodzinę.
Nikita[]
– Martwiłam się. – Nikita nie patrzyła na Aru. – Nie cierpię tego. To fatalnie wpływa na moje projekty.
– Ja też cię kocham – odparła Aru.
— Rozmowa Arundhati i jej duchowej siostry; Aru Shah i Nektar Nieśmiertelności
W trzeciej części serii Aru ocaliła Nikitę i jej siostrę przed sługami Śpiącego, jednak mimo to dziesięciolatka zachowywała się względem córki Indry bardzo nieufnie. Kiedy jakiś czas później Aru wyruszała na misję odnalezienia Drzewa Życzeń, a bliźniaczki nie mogły udać się tam razem z resztą Pandawów, obiecały, że będą odwiedzać członków wyprawy we śnie. Podczas pierwszego takiego spotkania Shah nie była w stanie dokładnie określić, czy zachowanie Nikity bardziej ją irytuje, czy wzbudza w niej podziw. Po jakimś czasie jednak relacje między obiema półboginiami stały się bardzo bliskie, a Nikki wielokrotnie pomagała Aru oraz jej sojusznikom podczas ich misji – m.in. miała wielki wkład w wyprawie mającej na celu odszukanie Kalpawrikszy.
Ciekawostki[]
- Jej przezwisko i jednocześnie skrócona wersja imienia Aru pochodzi od sanskryckiego słowa aru (अरु), oznaczającego słońce. Jej nazwisko pochodzi od sanskryckiego słowa sadhu (साधु), oznaczającego świętego.
- Z tego powodu jej imię i nazwisko można przetłumaczyć jako Święte słońce.
- Aru jest pierwszym bohaterem książek z serii Rick Riordan Przedstawia.
- Jej ulubioną grą są szachy.
- Jej ulubionym kolorem jest zielony.
- Jej ulubionym deserem jest tiramisu.
- Jej ulubionym superbohaterem jest Spider-Man.
- W znajdującym się w muzeum posągu czterechsetletniego posągu smoka morskiego trzyma cukierki.
- Samą rzeźbę smoka nazwała Steve'em.
- Mimo, że przez całą akcję Aru Shah i koniec czasu była ubrana w piżamę ze Spider-Manen, na oficjalnej grafice ze strony ReadRiordan, Pandawa jest ubrana w prostą, czerwoną piżamę z niebieskimi rękawami.
- Jak zostało ujawnione w Pieśni Śmierci, Aru miała listę rzeczy, których się bała, obejmującą:
- # Mieszanki żelków, w których były tylko żółte żelki.
- # Motyle (ponieważ Mimi powiedziała jej kiedyś, że mają naprawdę dziwne języki, skręcone w trąbkę).
- # Manekiny.
- # Czasowo na tej liście znajdowały się również krowy, a to za sprawą spotkania Aru z krowami bogini Uszas na Moście Świtu i Zmierzchu.
- Ulubiona pora roku Aru to jesień.
- Aru ma 13 lat.
Występowanie[]
- Aru Shah i koniec czasu,
- Aru Shah i pieśń śmierci,
- Aru Shah i Drzewo Życzeń,
- Aru Shah i złote miasto,
- Aru Shah i nektar nieśmiertelności.