Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Magnus Chase i Bogowie Asgardu.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Asgard – jednen z dziewięciu światów zamieszkana przez dwa szczepy bogów: Asów i Wanów (po zawarciu pokoju z Asami). Do Asgardu prowadzi tylko jedna droga – tęczowy most Bifrost. Schodząc z Tęczowego Mostu, wchodzi się na zieloną równinę Idawall, natomiast najbardziej wysunięte na południe jest Gimle. Siedziba bogów podtrzymywana jest przez czterech krasnoludów: Austriego, Westiego, Nordiego i Sudriego. Inna teoria mówi, że Asgard był rajem wojowników i miejscem, gdzie przebywali bogowie. Prowadziły do niego setki drzwi. Belkami były włócznie, a dachówkami tarcze. Wojownicy opuszczali pałac zmarłych tylko po to, by ćwiczyć się w sztuce wojennej i wojskowej.
Opis[]
Asgard został wybudowany na wschód od Wanaheimu. Chroni go wysoki i wytrzymały mur, który jest dziełem Olbrzyma górskiego podającego się za Mistrza budowniczego. Wzniósł on mury Asgardu na polecenie bogów w ciągu sześciu miesięcy.
Historia[]
Mur[]
Asgard na Drzewie Świata
U zarania dziejów tuż po zawarciu traktatu pomiędzy Asami i Wanami, gdy sam Asgard pozostawał jeszcze nie ukończony w całości, wśród bogów narodził się pomysł wybudowania muru obronnego, którego autorem był Odyn. Gdy Thor udał się na wschód, by walczyć z trollami, bogowie Asgardu pozostali bez ochrony. Dyskutowali wtedy o konieczności wybudowaniu muru na tyle wysokiego by powstrzymać lodowych olbrzymów i na tyle grubego by nawet najsilniejszy z trolli nie zdołał się przez niego przebić. Następnego dnia do Asgardu przybył nieznajomy nazywający siebie Mistrzem budowniczym, który zgodził się wznieść bogom mur na tyle wysoki, aby największy z lodowych olbrzymów nie zdołał się na niego wdrapać; na tyle mocny, że nawet najsilniejszy z trolli nie zdołałby się przez niego przebić; wzniesiony równo kamień na kamieniu, że nawet mrówka nie miała znaleźć dla siebie szczeliny, a dodatkowo ów mur miał przetrwać tysiąc tysięcy lat. Olbrzym zarzekał się, że zdoła wykonać swoją pracę w zaledwie trzy pory roku. W zamian jako wynagrodzenie za swoją pracę Olbrzym chciał otrzymać za żonę Freję, biorąc dodatkowo na własność Słońcem i Księżycem. Bogowie za sprawą Lokiego niechętnie zgodzili się na propozycje Olbrzyma, jednak zawierając nierozerwalną umowę chronioną przez przysięgę złożoną na Gungnir dali Olbrzymowi jako czas na wzniesienie muru tylko jedną porę roku (sześć miesięcy w kalendarzu wikingów). Olbrzym przystał na warunek krótszego czasu i zakaz pomocy z zewnątrz przy budowie muru. Mimo intrygi Lokiego Olbrzym wznosił mur zgodnie z planowanym czasem, przez co mur każdego dnia wznosił się o kolejne dwadzieścia granitowych głazów. Gdy praca olbrzyma była już bliska ukończenia bogowie zaczęli obarczać Lokiego winą za to, że musieli oddać Freje, Słońce i Księżyc budowniczemu, planując w ramach zemsty na Lokim jego zgładzenie. Bóg oszustów zdołał jednak uratować swoją skórę przekonując pozostałych bogów by dali mu szansę pokrzyżowania planów budowniczego nie łamiąc jednocześnie złożonej przysięgi. Ci myśląc, że i tak nie mają nic do stracenia zgodzili się i dzięki temu Loki miał szansę naprawić zaistniałą sytuację. Pod postacią kasztanowej klaczy Loki zdołał odciągnąć konia budowniczego Swadilfaliego od pomocy swemu panu przez co olbrzym nie zdążył na czas z ukończeniem muru. Gdy jednak zrozumiał oszustwo bogów Olbrzym ukazał swą prawdziwą postać i uzbrojony w dwa granitowe bloki w obydwu rękach ruszył wściekle na bogów z zamiarem zabicia ich. Nie zdawał sobie, jednak sprawy o powrocie Thora, który jednym celnym rzutem Mjölnir powalił potwora. Dzięki temu Freja nie została żoną owego Olbrzyma a Słońce i Księżyc pozostały na swych miejscach.