Blog użytkownika:JabłuszQo/Cassidy - rozdział I

                                                           Cassidy 

ROZDZIAŁ I

*Cassidy*

    No więc koszmar zaczął się tak: Znajdowałam się w jakiejś jaskini. Naprzeciwko mnie klęczała jakaś dziewczyna o cerze w kolorze kawy i burzy ciemno brązowych loków. Była w połowie przytomna, pomijając przyczynę. Jej ręce były przykute do ścian ciemniej groty.

- Czy ty jesteś, aż tak pewna siebie? - Zapytał jakiś kobiecy głos.

- Proszę? - Nie miałam pojęcia o co chodzi.

   Nagle się zerwałam na równe nogi. Byłam w klasie. Pani McCartney stała nademną z surową miną.

- Czy ty jesteś, aż ta pewna siebie? Jutro kartkówka. Jesteś nauczona? - Powiedziała ostro.

- Tak, psze pani. 

   Rozległo się głośne DRYYYYYYŃ! i cała klasa wybiegła na przerwę. W tym także ja. Przechodziłam akurat obok grupy "popularnych". Oczywiście musieli mnie zaczepić.

- Nicolson, drzemka się przydała, co nie? - Zapytał Patrick. Wysoki brunet o ślicznych oczach, ale to tak między nami.

- Tak - odpowiedziałam sarkastycznie.

- Och! Ona naprawdę jest pewna siebie! - Parsknęła Emily. Długonogo modelka, która strasznie mnie irytuje. - Tylko czy to była drzemka na urodę? Jak widać nie pomogła!

- Zajmij się sobą i swoim nowym kumplem. Naprawdę wyszłaś z takim olbrzymim pryszczem na środku czoła? 

- Zamknij się Nicolson! - Warknęła.

- Bo co mi zrobisz?

- Nie chcesz wiedzieć...

- A jednak chcę. Mów dalej, ja mam czas- powiedziałam i sama poczułam taką pewność jakiej nigdy nie czułam.

    Prychnęła i odeszła ze swoimi BFF. Takie dziewczyny jak ona powinny żyć w swoim świecie i wtykać swojego nosa w życie innych. 

   Podeszła do mnie moja mama. Ellen Nicolson, nauczycielka historii, najwspanialsza kobieta na świecie i matka takiej niedorajdy jak ja.

- Coś się stało? Pani McCartney mówiła, że zasnęłaś na lekcji matematyki. Cassidy co się z tobą dzieje? - zapytała wyraźnie zmartwiona.

    Nie chciałam jej zmarwić  jeszcze bardziej. Ja najzwyczajniej  staram się w nocy nie spać. Te koszmary są jednak straszne i  nie śpię, aby mi się nic nie przyśniło. Ale tak ja dzisiaj, sen zazwyczaj zwycięża i zasypiam albo nad ranem, albo w szkole.

- Nic mamo. Ja... poprostu się nie wyspałam.

- Dobrze. Porozmawiamy w domu, okey? - zapytała, a ja kiwnęłam głową. - Teraz mamy razem lekcję. Mam nadzieję, że nowy dział jednak ci się spodoba.

    Zadzwonił dzwonek i mama kazała wszystkim wejść do klasy, a sama zastała na korytarzu.

   Usiadłam w ostatniej ławce i wyjęłam podręczniki do historii. Byłam ciekawa jaki dział zaczynamy, dlatego poszukałam szybko strony rozpoczynającej nowy etap w  życiu historycznym. Znalazłam! Na środku widniał złoty napis MITY GRECKIE, ozdobiony chyba gałązkami oliwnymi. Wyglądał naprawdę imponująco. 

   Odwróciłam się i widziałam mamę rozmawiajacą z jakąś kobietą i chłopakiem, chyba jej synem.

    Kobieta wyglądała na jakieś 30-40 lat. Miała długie, lśniące blond włosy i kilka zmarszczek na twarzy. Ubrana była bardzo elegancko. Piękną suknie miała w kolorze bzu, a do tego chyba bardzo drogą, (a jakże by inaczej?) kolię.  

     Chłopak był nawet przystojny. Miał na sobie czapkę w moro, która zasłaniała połowę głowy. Był dość muskularny, ale nie tak, aby było to jakoś specjalnie widać. Można było nawet dostrzec lekki zarost. 

   Bardzo chciałam wiedzieć o czym tak rozmawiają, ale niestety nic nie słyszałam. Odwróciłam się i spojrzałam na podręcznik. Nareszcie będę mogła dostać trochę czwórek. Nie żebym się przechwalała, ale jesli chodzi o mitologię grecką to byłam w tym całkiem dobra. Zawsze interesowało mnie życie storożytnych mieszkańców Grecji. Jaką wyznawali wiarę i jakie wiązały się z tym historie. 

   Pani Nicolson szła przez klasę na butach z wysokim obcasem, a za nią kroczył trochę wystraszony nastolatek.

- Dzień dobry - powiedziała usmiechając się. - Chciałabym zacząć dzisiejszą lekcję od przedstawienia wam nowego kolegi. To jest Patrick - wskazała na chłopaka, który spojrzał na całą klasę, ale jego wzrok zatrzymał się na mnie. To było BARDZO dziwne.- Od dnia dziesiejszego będzie uczęszczał do waszej klasy - zakończyła pani Ellen Nicolson.

       Usiadła przy biurku i chciała zacząć lekcję, ale spojrzała na Patricka, który dalej stał na środku klasy.

- Ach tak. Prawie bym zapomniała. Usiądź w ostatniej ławce. Obok tej dziewczyny - wskazała na mnie. -To jest Cassidy.

- Córka nauczycielki! - krzyknął ktoś z trzeciego rzędu.

- Chcesz mnieć piątki z histori to udawaj jej pryjaciela - dorzuciła Emily.

- CISZA! - Krzyknęła moja mama. - To, że Cassidy jest moją córką nie oznacza, że jest traktowana lepiej od was. Gdyby się tak do mnie odezwała bez cienia watpliwości wstawiłabym jej uwagę. Tak jak tobie Smith. 

    Dziewczyna miała teraz zdziwioną minę. Jescze nigdy żaden nauczyciel nie wstawił jej uwagi za odzywki. 

- To nie sprawiedliwe! - Powiedziała oburzona.

- Masz rację. Pewnie przypomniał ci się przykład Mike'a Buttoma, który dostał uwagę i poszedł do dyrektora. Więc skoro chcesz sprawiedliwości to proszę za mną idziemy do dyrektora.

   Wstała i ruszyła zła za panią profesor. Patrick zajął miejsce obok mnie. Przyznaję, że czułam się trochę zakłopotana. W końcu siedzę w ławce z obcym chłopakiem.

- Ekhm... Na której stronie mam otworzyć podręcznik? - Zapytał.

- Strona 203. Mity greckie - odpowiedziałam uprzejmie.

- Dzięki.

*** 

  Po całym dniu w szkole byłam wyczerpana, a jeszcze czekała mnie rozmowa z mamą.

    Wyszłam z pokoju i usiadłam w jadalni. Mama przygotowała gorące kakao.

- W takim razie, dlaczego zasnęłaś na lekcji? - Zaczęła rozmowę.Wcale nie miałam ochoty jej o tym mówić.- Cassidy?

- Po prostu byłam śpiąca.

- Ale w szkole się nie śpi. Przynajmniej w naszej. Powinnaś się wyspać w domu.

- Wiem. Nie musisz mi przypominać. Obiecuję, że to pierwszy i ostatni raz. Przysięgam na wszystko!

- No ja mam nadzieję - odparła mama.

    Wyszłam z pomieszczenia i ruszyłam na dwór. Skierowałam się w stronę parku. Byłam umówiona z moją przyjaciółką - Lily.

    Lily poznałam dwa lata temu. Zaprzyjaźniłyśmy się bardzo szybko i jestem z tego szczerze zadowolona. Niestety widujemy się tylko w weekendy, ponieważ Lilka uczęszcza do szkoły z internatem.

    Zobaczyłam ją na ławce jak słuchała muzyki. Odwróciła się w moją stronę, a jej długie blond włosy, które dziś miała rozpuszczone, zasłoniły jej uśmiechniętą twarz.

   Dzisiaj miała na sobie jasną bluzkę i białe rurki, a do tego różowe trampki. Była lekko umalowana. Szczerze mówiąc, bardzo mnie to zdziwiło bo jeszcze nie widziałam Lily  w makijażu.

   Spojrzałą na mnie z bardzo poważną miną.

- Muszę powiedzieć ci coś ważnego.

__________________________________________________

 Oto koniec rozdziału pierwszego! 

 Bardzo proszę o wyrażenie swojej opinii w komenarzu.

   Z góry bardzo dziękuję ;D