Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Charakter, Wygląd, Umiejętności.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Ach, mały satyr... Twoje życzenie zostało spełnione! Zostaniesz na zawsze w Evorze, ponieważ na twoje nieszczęście moje metaforyczne wilki są dosłownymi wilkami.—Lykaon do trenera Hedge'a; Krew Olimpu
Lykaon – w mitologii greckiej król Arkadii, pierwszy wilkołak (po grecku wilkołak to Lycanthropes).
Historia[]
Mitologia[]
Król był synem Pelezgosa i Okeanidy Meliboi (lub nimfy Kyllene). Po śmierci swojego ojca objął tron Arkadii. Prawdopodobnie miał pięćdziesięciu synów, choć ta liczba może wahać się nawet do dwudziestu sześciu. Miał także córkę Kallisto.
Według większości podań Lykaon wraz z rodziną był uważany za bezbożników. Na uczcie odwiedził go sam Zeus pod postacią żebraka, aby przekonać się o braku poszanowania króla wobec bogów. Lykaon rozpoznał jednak Pana Nieba i postanowił poddać go próbie. Podał mu ludzkie mięso zakładnika trzymanego na dworze albo kogoś z członków rodziny, syna Niktimosa lub wnuka Arkasa, syna Kallisto i Zeusa. Rozgniewało to Zeusa na tyle, że zabił piorunem synów króla, a jego samego zamienił w wilkołaka. W niektórych wersjach mitu oszczędzony został najmłodszy syn Niktimos, którego ocaliły błagania Gai. W wersji, w której ofiarą był Arkas, został on przywrócony przez Zeusa do życia i osadzony na tronie królów Arkadii w miejsce swojego dziadka.
Olimpijscy Herosi[]
Zagubiony heros[]
Lykaon razem ze swoją watahą wilków zaatakował Piper, Leona, Jasona oraz trenera Hedge'a w jaskini, kiedy ci szukali domu Eola. Na polecenie Chione mieli zabić wszystkich, z wyjątkiem Jasona, którego z woli córki Boreasza miał oszczędzić i przyprowadzić bogini śniegu. Podczas przygotowywania się do ataku, Jason ruszył na Lykaona, jednak jego miecz z cesarskiego złota nie zdołał nawet poważnie drasnąć wilkołaka a jedynie przeszedł przez niego. Lykaon powiedział im wtedy, że cesarskie złoto, niebiański spiż ani nawet stal śmiertelników nie mogą mu nijak zaszkodzić. Piper uświadomiła sobie wtedy, że wilkołaki mogą zostać zranione wyłącznie przez srebro a jako, że Lykaon był pierwszym wilkołakiem, to srebro było jedyną rzeczą, która mogło mu zrobić krzywdę. Kiedy grupka herosów zdała sobie sprawę z tego, że nie mieli przy sobie srebra, zjawiły się Łowczynie Artemidy i zaatakowały Lykaona oraz jego sługusów swoimi srebrnymi strzałami a ranny Lykaon uciekł po przegranej walce. Jego wilki, pojawiły się jeszcze w Wilczym Domu pod przewodnictwem Chione, jednak część z nich uciekła a reszta zginęła, gdy Hera pokazała się w swojej prawdziwej boskiej postaci.
Krew Olimpu[]
Podczas ponownego spotkania z Lykaonem, potwór pracował już dla Oriona. Razem ze swoim stadem miał ścigać i zabić Reynę, Nica i pilnującego ich satyra, którzy transportowali posąg Ateny Partenos do Obozu Herosów, nim ci dotarliby na miejsce. W pewnym momencie Reyna wyciągnęła srebrny nóż przed Nica, zanim ten zdołał wyłapać wszystkie wilki w pułapkę z kości. Lykaon uwolnił się, jednak minutę później i zaatakował syna Hadesa, jednak ten wbił mu nóż w plecy. Jego cień został następnie wykorzystywany przez całą trójkę do podróży cieni. Wilkołaki tak, jak ostatnim razem zostały przepędzone przez Łowczynie.
Wygląd[]
Włosy miał tłuste i potargane, barwy sadzy, ujęte diamentem z czegoś, co przypominało kości ludzkich palców. Ubrany był w pozszywane byle jak strzępy futra – wilka, królika, szopa, jelenia i jakichś innych zwierząt, których Piper nie potrafiła zidentyfikować. Futra nie wyglądały na wyprawione, a sądząc po zapachu, nie były zbyt świeże. Był gibki i muskularny, jak długodystansowiec. Najstraszniejsza była jednak jego twarz. Blada skóra przylegała do czaszki, zęby miał ostre jak kły, a oczy czerwone jak jego wilki. Te oczy utkwione były w Jasonie i ziały nienawiścią.—Opis Lykaona; Zagubiony heros
Jego włosy były tłuste i postrzępione, koloru sadzy z kominka, zwieńczone koroną z czegoś, co wyglądało na kości palców. Jego szaty były poszarpane – futra wilka, królika, szopa, jelenia i kilku innych. Futra nie wyglądały na wyprawione, a sądząc po zapachu, nie były zbyt świeże. Jego sylwetka była gibka i muskularna, jak u długodystansowca. Miał bladą skórę ciasno naciągniętą na czaszkę. Zęby były ostre jak kły. Jego oczy płonęły jaskrawą czerwienią jak u wilków. Zachował czerwone oczy w swojej wilczej postaci, ale miał czarne futro i był prawie tak wysoki jak koń[1].
Umiejętności[]
Będąc wilkołakiem, Lykaon jest nie tylko nieśmiertelny, ale także odporny na każdą magiczną, stalową, złotą czy wykonaną z brązu broń, a nawet na taką, która zazwyczaj jest w stanie zaszkodzić bogom. Również, jako pierwszy wilkołak jest najpotężniejszym z całego swojego gatunku, dzięki czemu pełni on funkcję lidera watahy. Posiada niezwykle szybki refleks, który umożliwia mu nawet złapanie strzały w locie w powietrzu. Chociaż Lykaon jest niezwykle trudnym do pokonania przeciwnikiem, nie jest on niezwyciężony, gdyż można go łatwo zranić za pomocą srebra lub ognia, jak również jest podatny na boską moc.
Ciekawostki[]
- Jego córka Kallisto była jedną z Łowczyń Artemidy. Została zamieniona w niedźwiedzicę przez boginię łowów.
- Nie wiadomo, czy Lykaon jest odporny na stygijskie żelazo, magiczny metal z zaświatów, który może wchłaniać istotę danego potwora.
- W wierzeniach ludowych występuje słowo Likantropia, które pochodzi od imienia greckiego wilkołak.
- Likantropia jest również nazwą choroby.
- ↑ Zagubiony heros, Rozdział XXXIV