Riordanopedia

Wydarzenia na Riordanopedii:

CZYTAJ WIĘCEJ

Riordanopedia
Advertisement
Riordanopedia
Poznaj twórczość Ricka Riordana!
1615
stron
w: Apollo i Boskie Próby
polski

Mroczna przepowiednia

Edytuj

Zeus ukarał swojego syna Apollina – boga słońca, muzyki, łucznictwa, poezji, i wiele więcej zrzucając go z Olimpu na ziemię w postaci niezdarnego, trądzikowego, szesnastoletniego śmiertelnika imieniem Lester. Jedyny sposób, by Apollo odzyskał należne mu miejsce na Olimpie jest przywrócenie kilku wyroczni które zostały dawno zapomniane. Co ma wpływ na wyrocznie, i co Apollo/Lester może zrobić bez swoich boskich mocy?
—Galeria Książki

Mroczna Przepowiednia – drugi tom z serii Apollo i Boskie Próby, autorstwa Ricka Riordana.

Opis[]

Po doświadczeniu serii niebezpiecznych i szczerze mówiąc, upokarzających prób w Obozie Herosów, Lester/Apollo musi opuścić względnie bezpieczną przystań i wyruszyć w jeżącą włosy na głowie podróż przez Amerykę Północną. Gdzieś na Środkowym Zachodzie ma wraz z towarzyszami odnaleźć najniebezpieczniejszą ze starożytnych Wyroczni: nawiedzoną jaskinię, która może ujawnić odpowiedź na pytanie, jak Apollo może na powrót stać się bogiem – o ile wcześniej go nie zabije albo nie wpędzi w szaleństwo.

Na drodze Apollina staje drugi z członków złowrogiego Triumwiratu, rzymski cesarz, którego zamiłowanie do rozlewu krwi i widowisk czyni Kommodusa barankiem. Aby przeżyć to spotkanie, Apollo będzie potrzebował pomocy syna Hefajstosa, Leo Valdeza, czarodziejki Kalipso, która jest teraz śmiertelniczką, spiżowego smoka Festusa i innych niespodziewanych sojuszników – po części znanych, po części nowych – ze świata herosów. Zapraszamy na przerażającą, komiczną i pełną haiku wyprawę…

Fabuła[]

Stacyjka[]

Zgodnie z przepowiedniami otrzymanymi w Obozie Herosów, Apollo udał się do Indianapolis razem z dwojgiem sojuszników: synem Hefajstosa Leo Valdezem i jego dziewczyną, dawną czarodziejką Kalipso. Bohaterowie polecieli tam na mechanicznym, spiżowym smoku Festusie, a ich podróż trwała sześć tygodni. Po wylądowaniu w mieście zepsuł się żyrokondensator smoka i Valdez musiał go wyłączyć, a automaton złożył się do postaci walizki. Niedługo potem członkowie misji zostali zaatakowani przez blemmjów. Rozpoczęli ucieczkę przez miasto. W jednej z uliczek natknęli się na ducha w kolorze pomarańczowym. Postanowili iść za zjawą. Opuścili uliczkę i trafili na plac, gdzie zostali otoczeni przez potwory. Lester opóźniał atak blemmjów, opowiadając im o swoich przygodach w Obozie Herosów, a w tym czasie Leo starał się przekraść do stojącego obok buldożera. Ostatecznie przyjaciele zostali uratowani przez nieznaną im starszą kobietę, która zastrzeliła blemmjów za pomocą swojego łuku oraz wieżyczek z kuszami. Nieznajoma przedstawiła się jako Emmie, a przyjaciele domyślili się, że jest ona lub była Łowczynią Artemidy. Następnie kobieta zabrała ich do znajdującego się w Indianapolis bezpiecznego schronienia – Stacyjki, czyli kryjówki Łowczyń Artemidy położonej nad dworcem Union Station. Leona bardzo zaskoczyło to, że Stacyjka sama reagowała na prośby kobiety, i był zafascynowany, kiedy dowiedział się, że miejsce to jest żywą strukturą. Emmie zaopiekowała się Kalipso w infirmerii, a Lester i Valdez ruszyli dalej przez Stacyjkę. Doszli do hallu, gdzie napotkali drugą rezydentkę tego miejsca – Josephine, córkę Hekate. Josie powiedziała byłemu bogowi, że Emmie to w rzeczywistości Hemiteja – kobieta, którą Apollo uczynił niegdyś nieśmiertelną, a która została Łowczynią. Niedługo potem Papadopoulos zemdlał i miał sny, w których przypomniał sobie historię Hemiteji oraz zobaczył Nerona nakazującego Meg pojmanie go. Po przebudzeniu się porozmawiał z pomarańczową zjawą (która w rzeczywistości była duchem Agamedesa) i dowiedział się, że musi przyprowadzić do domu Georginę – przybraną córkę Hemiteji i Josephine. Okazało się, że obie kobiety porzuciły kiedyś przynależność do Łowczyń Artemidy dla siebie nawzajem. Następnie wszyscy rezydenci Stacyjki razem przygotowali obiad, a przy posiłku Apollo opowiedział Hemiteji i Josephine o swojej misji uwalniania kolejnych wyroczni. Lester usłyszał, że w Indianapolis znajduje się niebezpieczna wyrocznia – jaskinia Trofoniosa, a różni bliscy Emmie i Jo (między innymi Georgina) zostali porwani przez mieszkającego w mieście cesarza – jednego z liderów firmy Holding Triumwirat. Zanim Georgina została więźniem cesarza, próbowała zasięgnąć rady w wyroczni Trofoniosa, jednak nie miała Tronu Mnemosyne pozwalającego na zrozumienie usłyszanych tam proroctw i oszalała.

Gryfy[]

Verona Dom - Vorhalle 1 Greif

Gryf

Niedługo potem odwiedziła ich bogini Britomartis, która, jak się okazało, była właścicielką Stacyjki. Bogini zleciła Apollinowi i Kalipso misję: mieli oni odbić z miejskiego zoo jej gryfy, porwane przez rządzącego w Indianapolis cesarza. Nie pozwoliła jednak Leonowi wyruszyć z nimi na tę wyprawę, ponieważ Valdez miał jej pomóc w zabezpieczaniu Stacyjki pułapkami. W nocy przed pójściem na misję Apollo miał sen, w którym przypomniał sobie historię Trofoniosa i Agamedesa – obydwaj bracia zostali schwytani w pułapkę podczas kradzieży w skarbcu króla Hyrieusa, a wówczas Trofonios uciął głowę ukochanemu bratu, aby Hyrieus nie mógł rozpoznać jego twarzy. Mężczyzna nie otrzymał pomocy od Apollina, chociaż o nią błagał. Lesterowi śnił się również cesarz rzymski z Indianapolis. W trakcie tego snu Papadopoulos dowiedział się, że Meg McCaffrey uciekła swoim strażnikom. Rano były bóg i Kalipso wyruszyli na swoją misję. Posiadana przez Apollina Strzała z Dodony podpowiedziała im, że z uwolnieniem gryfów wiąże się kolejka oraz ziemniaki. W zoo zaczęli rozglądać się za miejscem, w którym mogłyby być przetrzymywane gryfy. Nagle usłyszeli, jak Lityerses, jeden ze sług cesarza z Indianapolis wydaje rozkazy podległym mu germańskim wojownikom. Lester i Kalipso schowali się za pobliskim barem, gdy Germanowie przeszukiwali okolicę. Tam byłej czarodziejce udało się otworzyć drzwi do baru za pomocą wytrychu. Bohaterowie schowali się w barze przed służącymi cesarzowi Germanami i zabrali z kuchni ziemniaki do nakarmienia gryfów. W międzyczasie Apollo domyślił się, że cesarz z Indiany to Kommodus – brutalny tyran, którego zabił, gdy był jeszcze bogiem. W ogrodzie zoologicznym Papadopoulos i Kalipso natknęli się na Lityersesa, sługę Kommodusa. Chwilę później Lit został zgnieciony przez zadaszenie, które runęło na niego pod ciężarem bluszczu, a bohaterom udało im się uciec przed nim kolejką służącą do zwiedzania zoo. Dojechali do areny, na której więzione były gryfy. Tam odkryli, że gryfica Heloiza jest w ciąży, przez co ona i jej partner byli jeszcze bardziej nieufni niż normalnie. Lester i Kalipso zaśpiewali im razem piosenkę, aby je uspokoić, po czym była czarodziejka użyła wytrychu, aby otworzyć ich kajdany. Nakarmili je znalezionymi wcześniej w barze ziemniakami. Nagle na arenę wkroczył ciężko ranny, ale wciąż żywy Lityerses. Rzucił się na członków misji, jednak w ostatniej chwili teleportowała się tam Meg i stanęła z nim do walki. Okazało się, że to właśnie córka Demeter sprawiła wcześniej, że dach załamał się na Lityersesa pod ciężarem pnączy. Podczas gdy McCaffrey odwracała uwagę Lita, Apollo i Kalipso dosiedli gryfów. W ostatniej chwili gryf Apollina porwał z ziemi Meg, a dawna czarodziejka Kalipso, z niewielką dawką boskiej mocy od Britomartis, wyrwała sieć zamykającą arenę od góry. Gryfy zabrały ich do Stacyjki, gdzie Britomartis udzieliła im wskazówek dotyczących pałacu cesarza Kommodusa.

Pałac Kommodusa[]

Bohaterowie musieli udać się do pałacu Kommodusa, aby odnaleźć Tron Pamięci, a także Festusa i Georginę. Britomartis przydzieliła do tej misji Lestera, Leona i Meg. Były bóg powiedział wszystkim, że cesarzem z Indianapolis jest Kommodus, a Meg zaczęła wykrzykiwać to imię na cały głos, gdyż zdenerwowało ją to, że wszyscy tak bardzo się go boją. Chwilę później Apollo zemdlał i miał sen, w którym przypomniał sobie, jak zamordował Kommodusa. Josephine pomogła mu dojść do siebie, a następnie kazała mu grać ciężarnej gryficy Heloizie różne piosenki, a sama skonstruowała urządzenie lokalizujące, które w przypadku niebezpieczeństwa miało umożliwić Apollinowi wezwanie pomocy. Rankiem Lester, Valdez i McCaffrey wyruszyli w drogę. Ponieważ Britomartis kazała im podążać Kanałem Głównym, wypożyczyli rower wodny i płynęli nim przez dłuższy czas, rozmawiając o Kommodusie. Podczas dyskusji Meg wspomniała, że Neron odebrał jej przyjaciela i sojusznika – karposa Śliwkę. W końcu bohaterowie dotarli do wejścia kanału ściekowego zabezpieczonego złotymi kratami. Zanim dostali się do środka, stoczyli walkę z broniącym przejścia wężem kartagińskim. Apollo uwięził potwora pod kamieniami i gruzem, niszcząc pobliską ścianę za pomocą odpowiednio dobranego dźwięku. Po długiej drodze przez podziemny kanał ściekowy członkowie wyprawy dotarli do kolejnego zakratowanego przejścia, które udało się otworzyć Leonowi. Trafili prosto do sali tronowej cesarza, ale na szczęście znaleźli się za jego tronem, więc Kommodus nie mógł ich dostrzec. Usłyszeli, jak Lityerses powiedział władcy, że zna już lokalizację Stacyjki dzięki lokalizatorom, które otrzymały gryfy. Nagle do sali tronowej dotarła wieść o ataku na bramę frontową pałacu, a Lityerses opuścił pomieszczenie. Niedługo potem odeszli również Kommodus i jego żołnierze, zaś członkowie misji wyszli z wody i wyruszyli na poszukiwania Tronu, Festusa i Georginy. Pałac cesarza składał się z wielu korytarzy, po których bohaterowie poruszali się dzięki Meg – dziewczyna wyhodowała sobie na dłoni szałwię, a roślina wskazywała im, którędy powinni iść. Dotarli pod drzwi strzeżone przez blemmja, po czym zabili strażnika. Meg zasadziła szałwię na podłodze tunelu, a Leo otworzył drzwi. W pomieszczeniu za drzwiami znajdowali się więźniowie Kommodusa. Leo i Meg uwolnili jeńców (wśród nich znajdowała się Georgina). Valdez odzyskał również Festusa. Bohaterowie postanowili się rozdzielić: Leo zabrał byłych więźniów do Stacyjki, a Lester i McCaffrey zostali w pałacu cesarza, aby dalej szukać Tronu Pamięci. W poszukiwaniu zaczarowanego krzesła przeszli przez różne korytarze i trafili do różnych pomieszczeń, aż w końcu dotarli do metalowych drzwi bez klamki, zawiasów ani możliwości otworzenia. Meg, która jako córka Demeter potrafiła wyczuwać drewno, domyśliła się, że Tron znajduje się właśnie za tym przejściem. Lester i McCaffrey próbowali różnych metod, aby otworzyć drzwi, ale żaden ze sposobów nie zadziałał. Ostatecznie Apollo zabrał z infirmerii Kommodusa kwas siarkowy i z jego pomocą wyciął drzwi z futryny. Odnaleziony Tron Pamięci przytroczył sobie do pleców i zamierzał wydostać się z pałacu cesarza, jednak córka Demeter koniecznie chciała sprawdzić, co znajduje za jednym z przejść, gdyż intuicyjnie czuła, że mieści się tam coś ważnego. Papadopoulos niechętnie jej uległ i ruszył za nią. Za wejściem znajdowała się olbrzymia arena.

Arena[]

Arena (która mieściła się na boisku futbolowym) była otoczona widownią złożoną z potwornych i śmiertelnych służących Kommodusa, a na samym boisku stało wiele dzikich zwierząt. Zaraz po wyjściu na arenę Apollo wezwał pomoc za pomocą otrzymanego od Josephine urządzenia. W specjalnej loży siedział Kommodus, który obwieścił, że na arenie ma się odbyć próba ceremonii zmienienia nazwy miasta na Kommodianopolis. Cesarz kazał wypuścić na boisko gladiatorów i uwolnić zwierzęta, a przeciwnicy rzucili się na Lestera i Meg. Apollo stoczył szybką walkę, wciąż starając się ochraniać Tron Pamięci. Podczas obrony podszedł do stojącego na boisku słonia, a zwierzę pozwoliło mu się dosiąść. Chwilę później jednak cesarz ogłosił, że ma coś specjalnego dla Meg: pokazał, że posiada schwytanego i uwięzionego przyjaciela McCaffrey, Śliwkę. Następnie jego słudzy wprowadzili na tor purpurowy bolid, z którego sterczała sługa zapałka. Apollo domyślił się, że podczas jazdy bolidem Kommodus zamierza odpalić zapałkę od owiniętych papierem ściernym stóp Śliwki, aby karpos spłonął. Cesarz wystartował, a Lester zdecydował się powstrzymać Kommodusa z pomocą słonicy, której dosiadał. Lester ściągnął kask słonicy i polecił jej nim rzucić. Słonica Liwia wykonała polecenie i rzuciła kaskiem, co zmusiło Kommodusa do gwałtownego skrętu, którego skutkiem było poważne uszkodzenie bolidu. Cesarz jednak ocalał z wypadku. Tymczasem Meg zdołała doskoczyć do spętanego Śliwki i przeciąć łańcuch, na którym zwisał karpos. Kommodus obwieścił, że jutrzejszego dnia odbędzie się podobne wydarzenie – wówczas nie będzie to już próba. Nagle na arenę wszedł Lityerses i zameldował, że jego ludzie odparli atak Łowczyń Artemidy od głównej bramy, jednak zginęło przy tym dziesięciu sług cesarza. Wściekły Kommodus rozkazał jednemu ze swych podwładnych, Alarykowi, aby zaprowadził Meg i Apollina do celi, odstawił na miejsce Tron Pamięci, zabił Liwię i Śliwkę, a także, żeby pomógł mu zabić Lityersesa. Do wykonania tych rozkazów jednak nie doszło, gdyż na pomoc Lesterowi przybyli Festus, Leo Valdez i Łowczynie Artemidy. Zanim opuścili arenę z uratowanymi sojusznikami, Lityerses zwrócił się przeciwko cesarzowi i próbował go zabić, jednak to mu się nie udało. Apollo zdecydował się uratować rannego Lita oraz słonicę Liwię. Lityerses został zabrany przez Festusa, a były bóg opuścił boisko na słonicy razem z porucznikiem Łowczyń Artemidy, Thalią Grace, i udał się prosto do Stacyjki.

Jaskinia Trofoniosa[]

Apollo z Thalią i Liwią wrócili do Stacyjki, gdzie czekali już na nich pozostali rezydenci tej kryjówki, w tym ocaleni więźniowie Kommodusa. Bohaterowie posadzili Georginę na Tronie Pamięci i wysłuchali tego, co ma im do powiedzenia po wizycie w wyroczni (zakładali, że będzie to przepowiednia). Georgina jednak przekazała Lesterowi wiadomość od Trofoniosa. Były bóg otrzymał nakaz od ducha wyroczni, aby o świcie przybyć do jego groty razem z Meg. Okazało się również, że Georgie najprawdopodobniej jest półboską córką Apollina z czasów, kiedy ten był jeszcze nieśmiertelny. Lit ostrzegł mieszkańców Stacyjki, że Kommodus zna już lokalizację tego miejsca, i objaśnił liczebność sił cesarza. Przed snem Apollo skonsultował trasę do wyroczni Trofoniosa ze swoją Strzałą z Dodony. Rankiem były bóg i jego pani wyruszyli w drogę do jaskini. Jechali samochodem, który zdobył dla nich Leo Valdez. Kiedy już dojechali do miejsca znajdującego się w pobliżu groty Trofoniosa, okazało się, że wyrocznia jest strzeżona przez yale – potwory, których nie można było zabić, gdyż były zagrożone wyginięciem i objęte ochroną. Apollo wiedział, że przed wejściem do jaskini należy napić się wody z dwóch Źródeł – pamięci i zapomnienia. Aby mieć czas na dobiegnięcie do źródeł, Meg zdołała zatrzymać yale, każąc trawie spętać im nogi (jako córka Demeter umiała wywierać wpływ na rośliny). Lester napił się wody ze źródeł Mnemosyne i Lete, co przygotowało jego umysł na wizytę w grocie, ale jednocześnie doprowadziło go do takiego stanu, jakby stracił rozum. Meg i Apollo wpadli do Jaskini Trofoniosa, co zakończyło się upadkiem do znajdującej się na dole wody. Były bóg miał wizje, w których ujrzał swojego ojca Zeusa i matkę Latonę oraz boginię Styks. Meg wyłowiła go z wody, ale Apollo po napiciu się z dwóch źródeł nie do końca pamiętał, kim jest jego przyjaciółka. Bohaterowie zaczęli iść wgłąb wyroczni, aż w końcu doszli do dużej jaskini z jeziorem i skalną wyspą pośrodku. Dookoła nich pełzały tysiące jadowitych węży. Meg krzyczała, żeby Apollo zaczął śpiewać i w ten sposób zaczarował węże, ale do oderwanego od rzeczywistości Lestera nie do końca docierał sens jej rozkazu. Zdesperowana McCaffrey sama zaczęła śpiewać pieśń o śmierci jej ojca, a także o swoich przygodach z Neronem i Lesterem. Apollinowi powoli wracał zdrowy rozsądek i przestraszył się, że w Wyroczni Trofoniosa nie powinno się ujawniać swoich myśli. Chciał, żeby Meg przestała śpiewać, ale dziewczyna nie usłyszała jego próśb. Dzięki tej pieśni Lester poznał różne fragmenty przeszłości dziewczyny. Tymczasem w jaskini gromadziły się cienie. W pewnym momencie Meg straciła przytomność, a Apollinowi ukazał się sam Trofonios, który zamierzał wyjawić McCaffrey przepowiednię. Lester błagał go, żeby tego nie robił, gdyż umysł heroski nie został do tego właściwie przygotowany. Duch wyroczni zauważył, że to właśnie córka Demeter go przywołała. Apollo chciał za wszelką cenę ocalić przyjaciółkę i obiecał zrobić wszystko, o cokolwiek Trofonios go poprosi. Mężczyzna przyjął obietnicę, ale nic nie dał w zamian. Meg otrzymała przepowiednię i wpadła w trans, a były bóg próbował ją uratować, wykorzystując swoje umiejętności medyczne. W końcu Apollo skorzystał z metody usta-usta, dzięki czemu mógł jednorazowo zajrzeć w jej przeszłość i bliżej poznać jej emocje. Trofonios ostrzegł Lestera, że blemmjowie właśnie zakładają środki wybuchowe przy wyjściu z jaskini. Poprosił również, aby Apollo zniszczył jego jaskinię, gdyż nie chce, aby była ona wykorzystywana przez Kommodusa. Następnie Lester opuścił grotę i razem z nieprzytomną Meg przepłynął do kolejnej, mniejszej jaskini, gdzie znajdowało się trzech blemmjów z bombą. Potwory miały problem z obsłużeniem ładunku wybuchowego i Lester wpadł na pomysł oszukania ich: najpierw wyjaśnił im, że po aktywowaniu bomby będą mieli za mało czasu na ucieczkę, by przeżyć. Następnie okłamał jedną z blemmjów, Nanette, że może ona umieścić ładunek w tunelu prowadzącym do groty, a wówczas nie dość, że wypełni rozkaz Kommodusa, to jeszcze przeżyje, gdyż – jak jej wmówił Apollo – zegary pod wodą chodzą dwa razy wolniej. Nanette uwierzyła mu, zanurkowała razem z bombą i zginęła w wybuchu. Następnie Lester pokonał drugiego z belmmjów, a ostatni potwór został zabity przez trzech sojuszników, którzy niespodziewanie zjawili się w jaskini: karpoi Śliwkę, Śliwkę i Śliwkę, którzy zabrali jego i Meg z jaskini i podwieźli samochodem do Stacyjki.

Atak na Stacyjkę[]

Trzy karpoi podwiozły Apollina i Meg pod Stacyjkę, która właśnie była atakowana przez siły Kommodusa. Lester poprosił duchy zboża, żeby pilnowały McCaffrey, a sam dołączył do walki. Natknął się na kilkoro walczących byłych więźniów cesarza, między innymi na Jamiego czy Sssssarę. Zobaczył również oderwane skrzydło Festusa, co oznaczało, że smok został zniszczony. Z kolei w bibliotece leżało ciało martwej gryficy Heloizy. W wielkiej sali znajdowało się więcej elementów Festusa i widać było ślady walki. Thalia, Jo, Lit i Kalipso stali naprzeciwko Kommodusa i dwóch Germanów, którzy przytrzymywali Emmie, Georginę i Leona. Cesarz zażądał od Lestera informacji, gdzie jest Tron Mnemosyne. Po krótkiej dyskusji Apollo wpadł na pomysł, jak pokonać przeciwnika: niespodziewanie objawił mu swoją boską formę, a Kommodus i dwóch Germanów zostało oślepionych. Cesarz wciąż próbował walczyć, ale jego usiłowania zakończyły się jedynie śmiercią jego dwóch sojuszników, a on sam wypadł przez okno. Po pokonaniu Kommodusa posadzona na Tronie Pamięci Meg wygłosiła przepowiednię, którą bohaterom częściowo udało się zrozumieć. W proroctwie pojawiły się wersy, które mówiły o niebezpieczeństwu grożącemu rzymskim herosom, więc Leo postanowił polecieć do Obozu Jupiter i ostrzec tamtejszych półbogów. Przepowiednia jako dalszy kierunek ich wyprawy wskazała Południowy Zachód i padła w niej wzmianka o Labiryncie oraz o satyrze w roli przewodnika. Meg udało się przyzwać Grovera Underwooda, który miał im pomóc w dalszej podróży.

Przepowiednia[]

Treść proroctwa[]

Po wizycie w jaskini Trofoniosa Meg McCaffrey wypowiedziała tytułową Mroczną Przepowiednię

Przez pamięć ryte słowo płomieniami stanie,
Zanim zza Diablej Góry księżyc znów wyziera,
Ponura powódź trupów w nurtach Tybru wzbiera,
Zmiennokształtny podejmie straszliwe wyzwanie.
Na południe niech zdąża słońce nieprzerwanie
Błędnym mrokiem ku miejscu, co z żaru umiera
Aby pana rączego białego ogiera
Zmusić by tchem swym wydał słowne krzyżowanie.
Do zachodnich pałaców Lester niech się uda
Niechaj córka Demeter znajdzie swe korzenie.
Kopyta przewodnikiem będą w drogi trudach,
Buty wrogów założyć jest twym Przeznaczeniem.
Gdy Tyber już osiągną, trójca będzie znaną,
Apollo będzie znów mógł się oddać tanom.

Wyjaśnienie przepowiedni[]

  1. Księgi Sybilli zrekonstruowane z pamięci Elli są zagrożone ze strony Tarkwiniusza.
  2. Atak na Obóz Jupiter nastąpi podczas nowiu. Diabla Góra jest inną nazwą Mount Diablo, w pobliżu którego znajduje się właśnie obóz.
  3. Tyber odnosi się do Małego Tybru w Obozie Jupiter. Jest ona rzeką, która odwróci losy bitwy z eurynomai.
  4. „Zmiennokształtny” odnosi się do Franka Zhanga, pretora Obozu Jupiter, który potrafi zmienić się w zwierzęta. W bitwie z Kaligulą i Kommodusem poświęci on swoje drewienko.
  5. Apollo i Meg musieli udać się na północny zachód.
  6. „Miejsce, co z żaru umiera” odnosi się do okolic Palm Spring, na których terenach występują częste pożary spowodowane Labiryntem Ognia. „Błędny mrok” zaś odnosi się do Labiryntu, po którym podróżują.
  7. „Pan rączego ogiera” odnosi się do Kaliguli, który posiada konia Incitatusa.
  8. Następną wyrocznią, którą należy ocalić jest Herofile (wyrocznia z Erythraj).
  9. Aby ocalić Herofile, Apollo będzie musiał odpowiedzieć na jej zagadki, a aby do niej się dostać, będzie musiał z jej pomocą stworzyć schody z różnych słów.
  10. Apollo musiał dostać się do położonych na północnym zachodzie pałaców Kaliguli.
  11. Meg musiała wrócić do swojego byłego domu, Aeithales i dowiedzieć się, że jest potomkinią Plemnajosa, jednego z ulubionych śmiertelników Demeter.
  12. Meg musiała wezwać satyra Grovera Underwooda, który będzie miał przeprowadzić przez Labirynt.
  13. Jedynym sposobem, by dostać się do Herofile, było założenie sandałów Kaliguli.
  14. Aby dokończyć misję, Apollo i Meg musieli udać się do Obozu Jupiter, a gdy to zrobili, trójka złych cesarzy była już znana.
  15. Gdy Apollo uratuje wszystkie wyrocznie, znowu został bogiem.

Lista rozdziałów[]

Lester (Apollo), wciąż człowiek

Miło, że zapytałeś

Bogowie, nienawidzę życia'
—Rozdział 1
Bezgłowi faceci i babki

Nie lubię aury Midwestu

O, patrzcie – serowa zjawa
—Rozdział 2
Moje ostatnie przedstawienie

Stara kobieta rzuca mikrofonem

Zabija wszystkich
—Rozdział 3
Budowle nie powinny

Stanowić sekretu dla Apollina

Ani zrzucać na niego cegieł
—Rozdział 4
Chcecie opowieść?

A może lepiej, powiedzmy zemdleję

I będę drżał na kanapie
—Rozdział 5
Och, magiczna kula numer 8

Epicka porażka przepowiedni

Ucho Leo staje w płomieniach
—Rozdział 6
Posiekałem cebulę

Własnymi eksboskimi rękami

Lepiej ją zjedzcie
—Rozdział 7
Kłótnie turkawek

Kłopoty w Elizjum?

Może pozmywam naczynia
—Rozdział 8
Oczywiście, że to pułapka

Ona jest jedną wielką pułapką

Madame Pułapka, de domo Pułapka
—Rozdział 9
Teraz czyszczę kible'

Przynajmniej jest wielka nagroda

Resztki tofu
—Rozdział 10
Czterech bezgłowych

To za dużo na jeden koszmar

Dlaczego ja? Chlip. Chlip. Chlip.
—Rozdział 11
Śpiewam o ziemniakach!

Chlip, bataty, błękit!

Dlaczego? Spytajcie moją strzałę
—Rozdział 12
Bar szybkiej obsługi

Cel życia osiągnięty

Może frytki do tego?
—Rozdział 13
Aha, ma się umiejętności

Fałszywe czary i strzał w stopę

Powiem ci wszystko o naleśnikach
—Rozdział 14
Jazda zielonym pociągiem

Jestem ciuchcią! Ciuchcią!

Nie złapiecie mnie! – Och, pech!
—Rozdział 15
Ty, Midasynu

Jesteś, mój panie, totalnym głupkiem

'Naści, piesku, strusia
—Rozdział 16
Powrót do Stacyjki

Meg McCaffrey zjada mój chleb

Płaczę boskimi łzami
—Rozdział 17
Mój drogi Kommodusie

Od ciebie pochodzi komoda

Ave, Meblowy Cezarze
—Rozdział 18
Imię moje: Narcyz

Dziś będę twoim trenerem

A poza tym cię zabiję
—Rozdział 19
Stylowe pedałowanie

Żelazne bransolety są w modzie

Znak krzyczącego boga
—Rozdział 20
Dajcie mi legion

I jakieś sześć ton kamieni

Muszę utłuc węża
—Rozdział 21
Rozpływam się

Nad pięknem ścieków

Krótki wiersz. Już
—Rozdział 22
Ale sssuper! Co sssa imię!

Sssssara z pięcioma s

Ssstale dwie sssssylaby
—Rozdział 23
Nauka bywa zabawna

Strzykaj toksycznymi chemikaliami

Gdzie popadnie, w sumie
—Rozdział 24
Wielkie ptaki są złe

Atakują nogami jak brzytwy

Umieram, a to boli
—Rozdział 25
Chapeau bas dla

Wspaniałego słonia

Bądźmy dzicy, co?
—Rozdział 26
Zniszcz dla mnie dach

Przyprowadź kotki i kołowrotki

Spadamy stąd
—Rozdział 27
Plucie śmierdzącym dymem

Z jakiej uległaś się puli genetycznej?

Zaraz. Co? (Wstawić wrzask)
—Rozdział 28
Bóg obiera marchewkę

Smażone tofu jest dobre, ale

Potrzebuję więcej ìgboyà
—Rozdział 29
Lester, walnij się w łeb

Och, żeby choć przez jedną noc

Nie wyglądać jak głupek
—Rozdział 30
Zacznij od akordu C-dur'

Nie wszystkie klawisze naraz, Meg

C to nie skrót od chaos
—Rozdział 31
Śliczna puchata krówka

Taka słodka, taka ciepła, taka złośliwa!

Łeee! Mogę ją zabić?
—Rozdział 32
Tonę, marznę, czuję się świetnie

Surfing na wężu

Życie jest piękne, Batmanie!
—Rozdział 33
Meg robi solówkę

Publiczność ucieka

Dobra robota, McCaffrey
—Rozdział 34
Ludzie, nienawidzę mojego syna

To naprawdę arogancki palant

Zupełnie niepodobny do taty
—Rozdział 35
Diabeł tkwi w szczegółach

Kiedy uzbrajasz bombę albo –

PLASK – depczesz na galaretkę
—Rozdział 36
Ulubiony owoc?

Mam nadzieję, że nie powiedziałeś jabłko

Winogrono albo figa
—Rozdział 37
Uszkodzona Stacyjka

Kommodus za to zapłaci

Nie przyjmuję gotówki
—Rozdział 38
Podczas tego impasu

Fotografię bez lamp błyskowej proszę

Hm. Moja wina. Ha, ha
—Rozdział 39
Szekspirze, nie rzucaj

Pentametrem jambicznym

W moją twarz, no
—Rozdział 40
Przepowiednie nie pasują

Do wegańskiej pieczeni biszkoptów

Lepiej podajcie deser
—Rozdział 41
Naleśniki na drogę

Potrzebujecie przewodnika w podróży?

Sprawdźcie pomidory
—Rozdział 42

Bohaterowie[]

Główni bohaterowie[]

Bohaterowie poboczni[]

Wspomniani bohaterowie[]

Zagraniczne okładki[]

Deutsch English Español Français Italiano Русский
Treści społeczności są dostępne na podstawie licencji CC-BY-SA, o ile nie zaznaczono inaczej.
Advertisement