Nordyckie bóstwo

Zalążek artykułu

Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Magnus Chase i Bogowie Asgardu.

Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.

Odyn, władca Asgardu

“

Niezależnie od tego, bogowie są podzieleni na dwa rody. Asowie są głownie bogami wojny: Odyn, Thor, Tyr i pozostali. Wanowie to bardziej bogowie natury: Frejr, Freja, ich ojciec Njörd. [...] Zaczęli się między sobą żenić. Zjednoczyli się przeciwko olbrzymom. Ale to nadal dwa różne klany.

— Gunilla opowiadająca Magnusowi Chase'owi o bogach; Miecz Lata

Nordyckie bóstwo – nieśmiertelna istota z rasy bóstw czczonych dawniej w krainie wikingów – Skandynawii. Większość z nich wchodziło w skład dwóch rodów – Asów i Wanów, zaś pozostali należeli do jötunów.

Historia

Podobnie jak w mitologii grecko-rzymskiej na początku stworzenia była otchłań, którą skandynawowie nazywali Ginnungagapem. Oprócz niej istniały jeszcze dwa światy – kraina mrozu i śniegu Niflheim oraz rządzona przez Surtra, kraina ognia Muspellheim. Kiedy szron z Niflheimu zetknął się z ogniem z Muspellheimu stopniał tworząc dwie pierwsze istoty – olbrzyma Ymira i krowę Audumlę. Jötun żywił się mlekiem Audumli, natomiast sama krowa cały czas lizała bryłę soli. Podczas snu Ymir pocił się, a z jego pach wyszły jego dzieci – olbrzymy, natomiast krowa Auduma cały czas lizała bryłę. Pierwszego dnia wyłoniły się z niej włosy mężczyzny, drugiego – jego głowa, zaś trzeciego dnia z bryły soli wydostał się w całości mężczyzna imieniem Bur. Buri ożenił się z potomkinią Ymira i miał z nią syna Borra, Borr natomiast ożenił się z olbrzymką Bestlą, z która miał trzech synów – Odyna, Wilego i We. Trzej bracia zabili Ymira a z jego ciała stworzyli krainę ludzi Midgard. Nowo stworzony i ukształtowany Midgard był, jednak nie zamieszkały toteż bracia znaleźli dwie kłody drewna i uczynili z nich dwójkę ludzi – mężczyznę o imieniu Ask i kobietę o imieniu Embla.

Bogowie, którzy zamieszkiwali Asgard nazywali się Asowie a w ich skład wchodzili tacy bogowie jak Odyn, jego syn Thor oraz Wili i We. Pewnego razu do ich królestwa przybyła czarownica z Wanaheimu, krainy zamieszkiwanej przez drugą grupę bogów – Wanów. Przez lata krążyły nawet plotki jakoby miała to być bogini miłości Freja, która zorganizowała przedstawienie dla Asów, podczas którego okradła ich ze sporej ilości posiadanego przez nich złota. Bogowie nie spostrzegli tego pierwotnie, ponieważ byli pod wrażeniem jej talentu magicznego, jednak w końcu przyłapali ją na gorącym uczynku, po czym trzykrotnie pojmali ją i próbowali spalić w ogniu, jednak ta zawsze wychodziła cało z płomieni toteż ostatecznie Asowie puścili ją wolno. Ta powróciła następnie z powrotem do Wanaheimu, gdzie podburzyła Wanów przeciwko mieszkańcom Asgardu co poskutkowało wybuchem wojny pomiędzy tymi dwoma rodami bogów. Po pewnym czasie starć Asowie i Wanowie zawarli rozejm przypieczętowany wymianą swoich pobratyńców – do Asgardu przenieśli się Freja (którą latami posądzano o bycie ową czarownicą), jej brat Frejr i ich ojciec Njörd, zaś w Wanaheimie zamieszkali mądry Mimir i przystojny, lecz niezbyt inteligentny Hönir.

Podczas pobytu u Wanów Hönir dawał mieszkańcom bardzo mądre rady za co ci go cenili, jednakże nie byli oni świadomi tego, że ów rady pochodziły w rzeczywistości od Mimir, który przekazywał je proszącemu o nie Hönirowi. Kiedy pewnego razu Mimira nie było w pobliżu, Hönir nie był w stanie odpowiedzieć na żadne pytanie co rozzłościło Wanów, którzy poczuli się oszukani i w zemście zabili Mimira a jego głowę odesłali Odynowi. Król Asów zanurzył wtedy głowę swojego wuja w źródle mądrości ożywiając ją. Od tego czasu głowa boga żyła i pozwalała podróżnym napić się z jego źródła, jednak każdy kto tego dostąpił musiał mu na swój sposób zapłacić.

Honorowym Asem w Asgardzie był jötun Loki, który często płatał innym bogom różne figle, ale równie często pomagał im i jednocześnie szkodził, jednak wszyscy bogowie pomimo jego charakteru bardzo go lubili. Loki pomógł bogom w wielu sprawach – m.in. pomógł wznieść mury Asgardu oraz stworzyć najważniejsze atrybuty bogów. Kiedy, jednak na skutek jego działań śmierci poniósł najważniejszy syn Odyna, Baldr, którego kochali wszyscy Asowie, Wanowie, Jötuni (z wyjątkiem Lokiego) i inni mieszkańcy dziesięciu światów, pozostali bogowie postanowili ukrócić działania Lokiego i został on przez nich pojmany a następnie przykuty do skały, a nad jego twarzą zawisł wąż, z którego kłów nieprzerwanie kapał jad prosto na twarz boga oszustów. Na domiar złego jego syn Wali został przemieniony w Wilka, po czym na oczach ojca wypatroszył swojego brata Narfiego, po czym sam został wypatroszony a z ich wnętrzności stworzono więzy krepujące Lokiego.

Wydostanie się Lokiego z węzłów miało stanowić początek sądnego dnia, Ragnaröku, w którym miało zginąć większość bogów, w tym Odyn i Thor a wraz z nimi miał nastać koniec większości światów z dziewięciu światów.

Ograniczenia

Nordyccy bogowie, w przeciwieństwie do greckich, rzymskich a także egipskich bóstw nie są nieśmiertelni. Przeznaczeniem większości z nich było zginąć podczas Ragnaröku, jednak kilku z nich zginęło wcześniej np. Mimir, który później został ożywiony przez Odyna czy Baldr, którego śmierć była jedną z zapowiedzi zbliżającego się Ragnaröku.

Tym co dodatkowo wyróżnia ich od pozostałych panteonów jest fakt, że nordyccy bogowie mogą swobodnie mieszkać w Midgardzie (świecie ludzi) bez żadnych ograniczeń mimo, że ich głównymi siedzibami są przede wszystkim Asgard i Wanaheim. Mogą oni też mieć dzieci, jednak można łatwo zauważyć, że jest ich o wiele mniej, bądź te nawet nie wiedzą o swoim boskim pochodzeniu.

Podobnie jak greccy bogowie, aby zachować wieczną młodość skandynawskie bóstwa żywiły się wyjątkowym boskim pokarmem – jabłkami nieśmiertelności, które otrzymywali od strzegącej ich bogini Idun. Konsekwencje ich braku znane są z historii porwania Idun przez olbrzyma Thjaziego, do którego przyczynił się Loki, w której nordyccy bogowie nie mając dostępu do jej jabłek zaczęli odczuwać wpływ czasu i momentalnie się zestarzeli, tracąc wiele ze swojej siły i sprawności fizycznej.

Znani nordyccy bogowie

Frigga, królowa Asgardu

Asowie

• Baldr – bóg dobra, piękna, mądrości i niewinności. Jego żoną była Nanna, matką Frigga a ojcem Odyn.
• Bragi – bóg poezji, syn Odyna i olbrzymki Gunlod, mąż Idun.
• Forseti – bóg sprawiedliwości, pokoju i prawdy, syn Baldra i Nanny.
• Frigga – królowa Asgardu, bogini deszczu, małżeństwa, rodziny i ogniska domowego. Żona Odyna.
• Glum – służąca Friggi.
• Heimdall – bóg czujności strzegący wejścia na tęczowy most Bifrost.
• Höd – bóg mroku i zimy, syn Odyna i Friggi.
• Hönir – bóg niezdecydowania.
• Idun – bogini wiosny, młodości, płodności i śmierci, córka krasnoluda Iwaldiego oraz żona Bragiego.
• Lofn – bogini swatanych małżeństw.
• Loki – jötun, honorowy As, bóg ognia i oszustw, ostatecznie podczas Ragnaröku będzie walczył z bogami po stronie olbrzymów.
• Magni i Modi – bogowie męstwa i waleczności, synowie Thora.
• Mimir – bóg mądrości.
• Odur – bóg światła słonecznego, mąż Frei.
• Odyn – król Asgardu, bóg wojny, wojowników, mądrości, władzy, poezji i magii. Był znany jako Wszechojciec. Jego żoną jest Frigga.
• Sif – bogini ziemi, zboża i płodności znana ze swoich złotych włosów. Żona najpierw Lokiego a potem Thora.
• Sigyn – bogini wierności, żona Lokiego, któremu rodziła dwóch synów, Narfiego i Waliego.
• Snotra – bogini samodyscypliny, rozwagi, mądrości i sprawiedliwości.
• Thor – jeden z głównych bóstw, syn Odyna i olbrzymki Jord, bóg piorunów, burzy, błyskawic i bitew.
• Tyr – jednorękie bóstwo odwagi, prawa, pojedynków i męstwa, syn dwójki olbrzymów o imionach Hymir oraz Hrod.
• Ull – bóg łucznictwa, syn Sif i Lokiego.
• Widar – bóg ciszy i zemsty, syn Odyna.

Wanowie

Frejr, bóg lata oraz pan Alfheimu

• Freja – królowa Folkwangu w Wanaheimie, córka Njörda oraz siostra Frejra. Bogini wegetacji, miłości, płodności i magii.
• Frejr – król Alfheimu, bóg lata, płodności, urodzaju i ciepła. Syn Njörda oraz brat Frei.
• Gerd – jötunka, żona Frejra.
• Kwasir – bóg mądrości powstały ze śliny Wanów i Asów po ich wojnie.
• Njörd – bóg morza, bogactwa, wiatru, żeglarstwa, szkutnictwa, handlu rybołówstwa i wszelkich zajęć związanych z oceanem. Były mąż Skadi oraz ojciec Frei i Frejra.
• Skadi – jötunka, bogini zimy, była żona Njörda. Córka olbrzyma Thjaziego.

Inni

• Aegir – bóg morza a przede wszystkim jego niszczycielskiej siły. Mąż Ran oraz ojciec Dziewięciu Olbrzymek Fal. Jest bardziej jötunem niż bogiem.
• Holler – bóg zarazy, zniszczenia i klęsk.
• Ran – żona Aegira, bogini morza, które wraz z mężem uosabia. Matka Dziewięciu Olbrzymek Fal.
• Skirnir – posłaniec Frejra.
• Strach – pomniejszy bóg strachu.

Ciekawostki

• Według Lokiego zarówno Asowie jak i Wanowie byli jedynie kolejnym pokoleniem Jötunów.
• W Statku umarłych Jack stwierdził, że spotkał kiedyś Herkulesa.
  • Świadczy to o fakcie znacznie wcześniejszego powstania i istnienia nordyckich bogów niż nadejście ery wikingów, podczas panowania Cesarstwa Rzymskiego.
• Greckie bóstwo morza Posejdon stwierdził w swoim wywiadzie, że nordyccy bogowie to tylko kolejne sztuki ryb w morzu. Są błyskotliwe i kolorowe, ale rozpraszają się, gdy my, znacznie potężniejsi Grecy, przepływamy obok.

Występowanie

• Ukryta wyrocznia (prawdopodobnie wspomniani),
• Miecz Lata,
• Hotel Walhalla. Przewodnik po światach nordyckich (narratorzy),
• Młot Thora,
• Statek umarłych,
• 9 z Dziewięciu Światów.