Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy, Olimpijscy Herosi, Apollo i Boskie Próby, Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo, Charakter, Wygląd, Umiejętności, Relacje.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Och, sama nie wiem. Wolałabym chyba walczyć w tej wojnie niż zjeść kolejną miskę zupy mlecznej. To jest nudne.
— Persefona do Hadesa; Ostatni Olimpijczyk
Persefona (nazywana także Korą) – grecka bogini wiosny, kwiatów i płodności, córka Zeusa i Demeter, żona Hadesa oraz królowa Podziemia. Jej rzymskim odpowiednikiem jest Prozerpina. W filmie gra ją Rosario Dawson.
Historia[]
Narodziny[]
Persefona urodziła się jako córka Demeter i Zeusa. Król Bogów chciał, by bogini rolnictwa została jego żoną. Przestraszona Demeter zamieniła się w węża i wpełzła pod ziemie. Zeus postąpił tak samo. Demeter nie miała ucieczki. Po dziewięciu miesiącach urodziła się Persefona.
Obsesja Hadesa[]
Persefona była oczkiem w głowie swojej matki. To sprawiło, że zaczęli się nią interesować mężczyźni, lecz Demeter zabroniła im zbliżać się do niej. Jednak jeden bóg nie mógł wybić sobie jej z głowy – sam Hades, władca umarłych. Wiedział, że Demeter nie pozwoli mu się zbliżyć do swojej córki, a nawet gdyby udało mu się z nią porozmawiać, to dziewczyna i tak go nie zechce. Bóg umarłych usiłował się z tym pogodzić, ale czuł się coraz bardziej samotny w Podziemiu. Nosił w kieszeni naszkicowany portrecik Persefony. Wyrył jej imię na swoim obsydianowym stole (co kosztowało go mnóstwo pracy). Śnił o niej całymi nocami i w wyobraźni tworzył sobie sceny, w którym on wyznaje jej miłość, a bogini odpowiada, że też go kocha. Czasem Hades nawet zakładał swój Hełm mroku i wychodził na powierzchnię. Odnajdywał ją i podglądał, jak się przechadzała po lesie lub bawiła z przyjaciółkami nimfami na łące. W końcu bóg uznał, że już dłużej nie wytrzyma.
Porwanie przez Hadesa[]
Hades wiedział, że Demeter nie pozwoli mu ożenić się z jej córką, poszedł więc do ojca dziewczyny, Zeusa. Opowiedział mu swoją sytuację i poprosił o pozwolenie na małżeństwo i radę, co ma zrobić. Zeusowi zrobiło się trochę żal Hadesa. Rozumiał też doskonale, że można mieć obsesję na punkcie kobiety. Obiecał bratu pomoc i poradził, że najlepiej by było, gdyby porwał ją. Hades był nieco tym zaskoczony, ale zgodził się. Poczekali, aż Demeter zajmie się swoimi sprawami i zostawi córkę w towarzystwie nimf. Dziewczyny udały się na łąkę. Chodziły po wzgórzach, chlapały się w strumieniach. Nimfy zmęczyły się i położyły się na krótką drzemkę. W tym czasie Persefona poszła pozbierać trochę kwiatów. Mimo iż chodziła sama, nie ogarnął jej strach. Zawsze była przyzwyczajona, że wszyscy byli dla niej mili i nikt nie odważyłby się jej skrzywdzić. Zeus zaczarował kwiaty tak, by każdy następny był coraz ładniejszy i bardziej kolorowy. W ten sposób córka Demeter oddaliła się od nimf, brnąc coraz dalej w las. Gdy schyliła się po następny kwiatek, ziemia pod nią otwarła się i wyskoczył stamtąd ogromny rydwan zaprzężony w cztery straszliwe konie. Woźnicą był oczywiście Hades. Ubrany był w czarne szaty, a na głowie miał swój Hełm Mroku, który jeszcze bardziej przestraszył dziewczynę. Persefona była przerażona. Groziło jej niebezpieczeństwo, do którego nie była przyzwyczajona. Hades przedstawił się i wyznał jej miłość. Oczywiście dziewczyna marzyła o przystojnym chłopaku, ale nie tak to sobie wyobrażała. Król Podziemia wciągnął dziewczynę do rydwanu i znikł pod ziemią. Całe to zdarzenie widział bóg słońca Helios.
Pobyt w Podziemiu[]
Nie była ona źle traktowana w Krainie Umarłych. Dostała własny pokój, a martwi słudzy Hadesa przynosili jej posiłki. Mimo to dziewczyna nic nie jadła, chociaż strasznie głodowała. Odmawiała spożywania posiłków, ponieważ gdyby zjadła coś w Podziemiu, musiałaby tam zostać na zawsze. Persefona znienawidziła Hadesa, dlatego, że ją porwał. Gdy przychodził z nią porozmawiać, wyzywała go od głuptaków (co nie było mocnym wyzwiskiem) i rzucała w niego, czym popadnie. Rozbijała też talerze, kopała w ściany i niszczyła sobie łóżko. Mimo to bóg umarłych nigdy się na nią nie złościł. Zawsze, gdy na niego krzyczała, robił się smutny i przepraszał ją za uprowadzenie.
Hades porywający Persefonę.
Pewnego dnia Persefona się znudziła i zaczęła przechadzać się po pałacu. Była pod wrażeniem jego wielkości. Wszystko było zrobione ze srebra i złota. Dziewczyna zrozumiała, że Hades władał ogromnym bogactwem. Któregoś dnia zawędrowała pod salę tronową. Hades rozmawiał właśnie z duchem. Persefona usłyszała, jak bóg mówił, że nie obchodzi go śmierć śmiertelników. Dziewczyna natychmiast spytała, o co chodzi. Hades wytłumaczył, że jej matka szaleje i zatrzymała rozwój roślin, przez co ludzie głodują, ponieważ nie ma przy sobie córki. Zapewnił jednak, że nie obchodzi go to i że nie odda Persefony. Pokłócili się o to i bogini wybiegła wściekła wprost do niezwykłego ogrodu. Był on niesamowicie piękny. Rosły w nim drzewa, krzewy, kwiaty, a ścieżki były brukowane rubinami. Zaskoczona nie mogła uwierzyć własnym oczom. Prawdziwe rośliny głęboko pod ziemią! W tej chwili pojawił się Hades i powiedział, że ogród został stworzony dla niej. Nie umiała wyrazić swojego zachwytu. Hades zostawił ją i poszedł spotkać się z posłańcem. W tym czasie ogrodnik Askalafos podał Persefonie owoc granatu do zjedzenia. Bogini nie chciała nic jeść. Mężczyzna położył go więc i przekroił na trzy części, następnie odszedł. Owoc kusił wygłodniałą dziewczynę. W końcu sięgnęła po niego i zjadła jedną część. W tym czasie Hades przyjmował Hermesa, który przekazywał mu rozkaz Zeusa.
Persefonie tak smakował owoc, że chciała zjeść kolejną część, ale w tym momencie w ogrodzie pojawili się Hades i Hermes. Powiedzieli jej, że Zeus rozkazał oddać ją Demeter. Bogini była zaskoczona i wcale nie czuła radości, przecież Hades powtarzał jej, że ją kocha. Niestety, nikt nie chciał przeciwstawiać się rozkazom króla wszechświata. Hermes podszedł do Persefony i zapytał ją, czy jest gotowa do drogi. Zapytał również, czy coś jadła, bo jeśli tak, to musiała zostać w Podziemiu. Ona z początku zaprzeczyła, ale Askalafos zauważył brak jednej trzeciej granatu. Bogini przyznała, że go zjadła, a wówczas mina posłańca bogów zrzedła. Hades z kolei się bardzo z tego ucieszył.
Może zostać! – Hades tańczył z radości, uśmiechnięty od ucha do ucha, po czym chyba uświadomił sobie, ze nie wygląda to zbyt dostojnie. – Ekhm, to znaczy, ona musi zostać. Bardzo... bardzo mi przykro, kochana, jeśli cię to zasmuca. Ale nie będę udawał, że nie jestem zachwycony. To wspaniała wiadomość.
Hermes wiedział, że to komplikuje sprawę i musiał jak najszybciej przekazać najnowsze wieści Zeusowi.
Persefona w ogrodzie
Pokojowe rozwiązanie[]
Demeter dostała ataku wściekłości, kiedy usłyszała o tym, co się stało. Zagroziła, że świat będzie głodował dalej. Król bogów wiedział, że musi znaleźć sposób na rozwiązanie całej sytuacji. Gryzł się tym naprawdę bardzo długo. Z pomocą przyszła mu Hestia. Podsunęła pomysł, aby Persefona spędzała jedną trzecią roku w królestwie Hadesa (skoro tylko taką część owocu zjadła), a dwie trzecie roku z Demeter na powierzchni. Demeter nie była w pełni zadowolona. Nie przestała się złościć. Od tej pory, ilekroć Persefona przebywała w Podziemiu, bogini zbóż nie pozwalała rosnąć roślinom. I stąd właśnie w Grecji wzięły się trzy pory roku.
Małżeństwo[]
Persefona ostatecznie zakochała się w Hadesie i pogodziła się ze swoją sytuacją. Starała się radować każdą porą roku. Hekate została jej damą dworu i zamieszkała w Podziemiu. Nie wiadomo czy to małżeństwo było faktycznie szczęśliwe. Nie wiadomo też czy para miała dzieci. Niektórzy uważają, że mieli córkę Makarię, boginię szczęśliwej i spokojnej śmierci. Mówi się również, że sama Persefona miała córkę o imieniu Melinoe, która była dajmonem odpowiedzialnym za zjawy i koszmary. Jej ojcem był Zeus, który przybył do bogini pod postacią Hadesa.
Leuke[]
Hades kochał swoją żonę mocno, ale czasami czuł się samotny. Któregoś dnia odwiedzał Okeanosa i zakochał się w jednej z jego córek, piękną, smukłą i bladą Leuke. Porwał ją do siebie. Kiedy Persefona się dowiedziała, postawiła mu ultimatum: "Albo ona, albo ja!". Hades wiedział, że nie ma wyboru. Musiał odesłać dziewczynę. Niestety, Persefonie to nie wystarczyło. Zażądała jej śmierci. Hades nie był zadowolony i wymyślił inne rozwiązanie. Spotkał się z Leuke na łąkach Asfodelowych i zamienił ją w smukłą topolę. Od tamtego czasu Łąki są pełne topoli. Niektóre rosną również na brzegach podziemnych rzek.
Minthe[]
Jakiś czas później Hades natrafił nad rzeką Kokytos na pięknie pachnącą i niezwykle śliczną nimfę Minthe. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Była ona najadą podziemnej rzeki i marzyła o tym, by wyjść na powierzchnię. Hades obiecał, że ją tam zabierze, pod warunkiem, że go pocałuje. Dziewczyna zgodziła się i pocałowała go. Bóg przeniósł ich na powierzchnię. Przez chwilę czuł się naprawdę zakochany. Była wówczas wiosna i Persefona przebywała u swojej matki. Hades wystraszył się, że może ich razem zobaczyć i uciekł do Podziemia, zostawiając Minthe samą. Nimfa poczuła się niezwykle ważna, bo udało jej się owinąć boga podziemi wokół palca. Wykrzyczała to z radości. Persefona ją usłyszała i przyszła do niej w postaci olbrzymiego kolosa. Rozgniotła ją w zazdrości i furii. W miejscach, gdzie się to stało wyrosła roślina, która dostała nazwę Mięta – od imienia najady.
Adonis[]
Afrodyta przygarnęła chłopca o imieniu Adonis, którego matkę, Smyrnę zamieniła w drzewo mirtu. Afrodyta nie mogła na stałe zatrzymać chłopca, więc poprosiła Persefonę o pomoc. Persefona zgodziła się. Przez pół roku Adonis był u Afrodyty, natomiast drugie pół roku u Persefony. W końcu młodzieniec dorósł. Persefona i Afrodyta się o niego kłóciły, aż Persefona wpadła na pomysł, by o pomoc poprosić jej ojca Zeusa. Zeus zarządził, by 1/3-cią roku Adonis był w podziemiu, drugą 1/3-cią roku był z Afrodytą, a trzecią 1/3-cią z kim zechce. Syn Myrry zawsze ostatnią część roku spędzał z Afrodytą. Pewnego razu podczas polowania na dzika, zwierzę zaatakowało młodzieńca i go zabiło. Afrodyta ułożyła go na jej świętym warzywie – sałacie i zamieniła w anemoi, czyli wiatry. Według niektórych wersji to Persefona nasłała dzika na Adonisa.
Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy[]
Złodziej pioruna[]
Chociaż Persefona nie wystąpiła w żadnym rozdziale, było o niej mowa, że potrafiła załagodzić zły humor męża. Przebywała jednak wtedy u swojej matki Demeter.
Klątwa tytana[]
− Jak można porwać nieśmiertelną boginię? Czy to w ogóle możliwe?
− No, wiesz Persefonie się zdarzyło.— Percy Jackson i Grover Underwood
Kiedy Percy Jackson i Grover Underwood rozmawiali o porwaniu Artemidy, satyr wspomniał o Persefonie jako innej bogini, która została porwana. Heros nazwał ją boginią kwiatów "z innej ligi", co uraziło jego przyjaciela.
Ostatni Olimpijczyk[]
W Ostatnim Olimpijczyku spotykamy ją, gdy wraz z matką przebywa w Podziemiu, podczas II Wojny Tytanów. Persefona jest bardzo podobna do matki, też ma czarne włosy.
Archiwum herosów[]
W tej książce Persefonie udaje się ściągnąć Thalię, Percy'go i Nica w to samo miejsce, gdzie zsyła ich do swojego ogrodu i wysyła na wyprawę odnalezienia Miecza Hadesa.
Wygląd[]
Bogini wiosny
Archiwum herosów[]
W Archiwum Herosów Persefona była ubrana w suknię o wielu kolorach, ale wyblakłych, że wyglądały niemal na białe. Jej oczy były wielokolorowe, lecz jasne. Miała długie włosy, które unosiły się i skręcały, jakby pozbawione ciężaru. Ogółem Persefona na pierwszy rzut oka wyglądała jak duch, jakby Podziemie wysysało z niej siłę życiową.
Ostatni Olimpijczyk[]
Latem bogini wyglądała o wiele lepiej. Miała bujne, wspaniałe czarne włosy i ciepłe brązowe oczy. Była ubrana w suknię mieniącą się wieloma barwami. Tkanina mieniła się i rozkwitała różami, tulipanami i wiciokrzewem.
Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona[]
W tej części Persefona była (zanim jeszcze została porwana przez Hadesa) opisywana jako piękna kobieta, której pragnęło wielu mężczyzn. Miała niebieskie oczy po Zeusie i długie blond włosy po Demeter. W innym micie nadal była opisywana jako piękna kobieta, ale pobyt w Podziemiu sprawił, że zrobiła się bledsza, chłodniejsza i troszkę przerażająca.
Mówiąc szczerze, nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego akurat Persefona wywołała takie zamieszanie. To znaczy jak na dziewczynę, która omal nie zniszczyła świata, wydaje się dość przeciętna.
— Percy Jackson o Persefonie; Greccy Bogowie według Percy'ego Jacksona
Film[]
Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy: Złodziej Pioruna[]
Persefona w filmie
W filmowej adaptacji Złodzieja Pioruna wyreżyserowanej przez Chrisa Columbusa Persefona wystąpiła, zagrana przez Rosario Dawson.
W filmie nastąpił wielki błąd nie zgadzający się zarówno z książką, jak i całą mitologią, ponieważ bogini pomimo trwającego lata przebywała w Podziemiu ze swoim mężem. Gdy Percy, Annabeth i Grover przybyli do ich pałacu, bogini wiosny kłóciła się z Hadesem – twierdziła, że go nie cierpi i że jest w piekle. Później ogłuszyła swojego męża i oddała herosom Piorun Piorunów wykradziony im przez Pana Podziemia. Ponieważ mieli oni tylko trzy perły (które w ekranizacji należały do niej, a nie do Posejdona), namówiła Grovera, by pozostał nią w jej pałacu. W końcu ten się zgadza, a Percy, Annabeth i Sally Jackson wrócili na powierzchnię.
Cytaty[]
Większość bogów dała sobie spokój. Postanowili poszukać bezpieczniejszych bogiń na randki. Tylko jeden nie potrafił przestać myśleć o Persefonie – pan Podziemia, Hades.
— Greccy Bogowie według Percy'ego Jacksona
Mówiąc szczerze, nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego akurat Persefona wywołała takie zamieszanie.
— Greccy Bogowie według Percy'ego Jacksona
− Persefono! Co tak długo?! Gdzie jesteś?! Nie ignoruj mnie!
− Bo co?! Co mi zrobisz!? Już jestem w piekle!— Persefona i Hades; Złodziej Pioruna (film)
Ciekawostki[]
- Nie było wspomniane o jej półboskich dzieciach.
- Afrodyta nie widzi w niej zagrożenia, bo uważa, że bogini nie ma gustu.
- Apollo ujawnia o niej dwie rzeczy:
- Podczas rodzinnych obiadów zawsze chce siadać koło niego.
- Jej oddech śmierdział jak kosz na śmieci wypełniony wilgotnym kompostem i odchodami dżdżownic.
- W filmie Złodziej Pioruna jest bardzo nieszczęśliwa z Hadesem i podkochuje się w Groverze. Jednak w Ostatnim Olimpijczyku jest przedstawiona jako ukochana pana zmarłych i to Demeter zarzuca córce zły wybór męża, co irytuje boginię pór roku.
- W tej samej książce Demeter wspomniała, że Persefona mogła mieć za męża boga lekarzy albo boga prawników.
- Nie znosi w swojej obecności słuchać niczego związanego z kochankami swojego męża a w szczególności ich imion.
- Nie lubi owsianki.
Występowanie[]
- Złodziej pioruna (wspomniana),
- Klątwa tytana (wspomniana),
- Archiwum herosów:
- Ostatni Olimpijczyk,
- Przewodnik po Świecie Herosów (wspomniana),
- Znak Ateny (wspomniana),
- Dom Hadesa (wspomniana),
- Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona,
- Greccy herosi według Percy'ego Jacksona,
- Ukryta wyrocznia (wspomniana),
- Mroczna przepowiednia (wspomniana),
- Labirynt ognia (wspomniana),
- Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo.