Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Apollo i Boskie Próby, Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Wszystko jeszcze może się odmienić, Apollinie. To jest dobre w byciu człowiekiem. Mamy tylko jedno życie, ale możemy wybierać, jaka będzie nasza opowieść.
— Rachel do Apollina; Ukryta wyrocznia
Rachel Elizabeth Dare – śmiertelniczka widząca przez Mgłę[4], córka pana[5] i pani Dare[6]. Po bitwie o Manhattan została Wyrocznią Delficką i wypowiedziała słynną Przepowiednię Siedmiorga[1]. W najbliższym czasie rozpocznie studia artystyczne w Paryżu[12][13]
Historia[]
Wczesne życie[]
Rachel Dare urodziła się w bardzo zamożnej rodzinie, jej ojciec był wysoko postawionym biznesmenem, właścicielem firmy[14] Dare Enterprises[15]. Gdy miała sześć lat, zmarł jej chomik i nie potrafiła się z tym pogodzić. Jej rodzice wezwali doktora Arkwrighta, by pomógł dziewczynce pogodzić się ze stratą[5]. Dziewczyna stanowczo nie popierała pracy ojca (niszczenia miejsc dzikiej natury, aby w ich miejscu budować osiedla). To sprawiło, że relacje Rachel z jej ojcem od zawsze były trudne. Nastolatka nie przepadała za nim, gdyż nie dbał on o środowisko, przez co przyczynił się do wygaśnięcia Pana[14]. Mimo majątku i dostatniego życia jej rodziny w luksusie Rachel starała się zawsze żyć tak samo jak jej rówieśnicy, a nie jak stereotypowe rozpieszczone dzieci z bogatych domów – dlatego też nie chciała pójść do Akademii Młodych Dam w Clarion, do której w młodości poszła jej matka[7]. Ponadto brała udział w różnych artystycznych wydarzeniach, takich jak przedstawienia na ulicy. Pomagała również wielu ludziom, m.in. karmiła bezdomnych[16].
Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy[]
Klątwa tytana[]
O rany! Czy ty zawsze zabijasz ludzi za to, że wycierają nos?
— Rachel do Percy'ego Jacksona; Zapora na naszej drodze
Percy Jackson spotkał ją na Zaporze Hoovera, gdy przypadkowo pomylił ją z jednym ze spartoi, przed którymi uciekał – dziewczyna miała katar i wycierała nos, a ten głos brzmiał jak dźwięk wydawany przez potwory. Percy był zszokowany, że była śmiertelniczką. Jego zdziwienie było jeszcze większe, gdy zdał sobie sprawę, że widzi ona przez Mgłę. Gdy Rachel zobaczyła szkielety, kazała Percy'ego skryć się w toalecie i naprowadziła je na zły trop, co ocaliło chłopakowi życie. Syn Posejdona podziękował dziewczynie i poradził jej, by zapomniała, o tym co widziała, po czym sam uciekł.
Bitwa w Labiryncie[]
Do zobaczenia, Percy Jacksonie. Idź i uratuj dla mnie świat, dobra?
— Rachel do Percy'ego; Grover wywołuje popłoch
Do ponownego spotkania Rachel z Percym doszło na dniu otwartym w szkole średniej, do której oboje chcieli uczęszczać – Goode. Chłopak początkowo próbował uciec przed nią, ale w końcu i tak wpadł na Rachel. Dziewczyna ponownie uratowała mu życie, każąc mu ukryć się w pokoju orkiestry przed empuzami przebranymi za cheerleaderki, Kelli i Tammi. Percy wyjawił Rachel prawdę o greckich bogach i o samym sobie, a nastolatka mu uwierzyła. Wtedy też do pokoju weszły empuzy i doszło do walki, podczas której Tammi zginęła, a Kelli udało się uciec. Percy i Rachel także uciekli ze szkoły. Na ulicy spotykali Annabeth Chase, która była wyraźnie wściekła, że jej przyjaciel zadał się ze śmiertelniczką. Rudowłosa dała Percy'emu swój numer telefonu i odeszła, obiecując, że postara się przekonać innych, że wypadek w szkole to nie była wina chłopaka.
Percy ponownie skontaktował się z nią, gdy potrzebował śmiertelnika widzącego przez Mgłę, który pomógłby mu się przeprawić przez Labirynt i odnaleźć warsztat Dedala. Mimo wyraźniej niechęci ze strony Annabeth, Rachel zgodziła się, twierdząc, że "szykowało jej się nudne lato, a to najlepsza oferta jaką otrzymała". Wspólnie odnaleźli wejście do Labiryntu. Po pewnym czasie słysząc ciężkie kroki zaczęli uciekać, ale wpadli w ręce potworów, na których czele stała empuza Kelli. Zabrali oni przyjaciół na arenę Antajosa (niezwykle silnego syna Posejdona i Gai), gdzie odbywały się walki na śmierć i życie. Spotykali tam także Luke'a. Rachel wraz z Annabeth były zakładniczkami, podczas gdy Percy musiał walczyć najpierw z Ethanem Nakamurą, a później z samym Antajosem. Heros z pomocą łańcuchów uniósł giganta nad ziemię, a następnie zabił, co dało im szansę na ucieczkę. Gdy Rachel, Percy i Annabeth znaleźli się za areną, między dziewczynami coraz częściej dochodziło do sprzeczek. Rachel, prowadząc pozostałych za jasnością na podłodze w końcu doszła do warsztatu Dedala.
Na miejscu Rachel była zachwycona architekturą, twierdziła że wynalazca był geniuszem. Tam też poznali sekret, że Dedalem tak naprawdę był Kwintus, nauczyciel z obozu. Oddał on nitkę Ariadny Luke'owi, umożliwiając mu atak na obóz. Gdy do warsztatu wpadły potwory z Nikiem w kajdankach, zrobiło się naprawdę nieprzyjemnie. Doszło do walki i cała czwórka musiała uciekać na skrzydłach stworzonych przez Dedala. Znaleźli się w Kolorado i potrzebowali jak najszybciej znaleźć nowe wejście do Labiryntu, by nim przejść do Nowego Jorku. Rachel namawiała nieznajomego kierowcę, by ich podwiózł (podaje mu nazwisko swojego ojca, znanego biznesmena). W końcu Rachel, Percy, Annabeth i Nico znowu znaleźli się w Labiryncie. Odnaleźli wejście na górę Othrys, do pałacu tytanów. Chociaż wszyscy byli przeciwko, Percy udał się tam, by dowiedzieć się co się działo. Po pewnym czasie czekania dziewczyny połączyły siły, by odnaleźć przyjaciela. Obie były świadkami odrodzenia Kronosa. Rudowłosa, chcąc ocalić Percy'ego, rzuciła w króla tytanów niebieskim grzebieniem, co na chwilę odwróciło jego uwagę i dało czas wszystkim by uciekli. Można zauważyć, że Rachel zaczęło zależeć na synu Posejdona.
W końcu trafili na ślad Grovera Underwooda i Tysona, którzy prowadzili ich do jaskini, w której mieszkał bóg Pan. Niestety, byli świadkami jego śmierci. Zanim jednak umarł, satyr zwrócił się do prawie każdego tam obecnego. Mówił Rachel, żeby nie obwiniała się za to co się stało i że była ważna tak jak jej ojciec. Ostatecznie wszystkim udało się dość do Nowego Jorku, gdzie musieli się pożegnać z Rachel. Wyjawiła ona Percy'emu prawdę o swoim ojcu i poprosiła go, by dzwonił do niej, po czym dziewczyna odeszła.
Pod koniec książki, gdy Percy miał szansę zaproszenia przyjaciół na swoje urodziny, przez chwilę miał ochotę zadzwonić do Rachel, ale ostatecznie się rozmyślił.
Ostatni Olimpijczyk[]
Rachel i Percy pojechali razem na plażę, gdzie dziewczyna zaproponowała synowi Posejdona wspólny wyjazd na Karaiby. Mimo iż chłopak bardzo chciał pojechać, martwił się wojną z tytanami. Miły nastrój zepsuł Charles Beckendorf, który zabrał Percy'ego na misję. Rachel pożegnała się z chłopakiem pocałunkiem.
Ostatecznie dziewczyna pojechała na Karaiby bez przyjaciela. W międzyczasie zaczęły dręczyć ją różne wizje: widziała Luke'a jako dziecko, atak na Manhattan. Gdy czuła, że dowiedziała się czegoś ważnego, zaniepokojona prosiła ojca, by mogła wrócić do Nowego Jorku, bo czuła, że działo się tam coś niedobrego. Mimo, że nie chciała zostać uczennicą Akademii dla Młodych Dam, zgodziła się na to, by jej ojciec przerwał wakacje i wysłał ją na Manhattan, aby mogła pomóc Percy'emu. Gdy dotarła tam helikopterem, nie wiedziała, że Morfeusz rzucił czar snu na miasto. Jej pilot zasnął, a helikopter spadał. Rachel została uratowana przez Annabeth. Dziewczyna przekazała Percy'emu, że nie był tym herosem oraz że coś się wydarzy – oszustwo, które zakończy się śmiercią. Wiedziała także, że drakona pokona dziecko Aresa. Gdy Silena Beauregard zginęła, usiłując zabić drakona w przebraniu Clarisse, Percy zdał sobie sprawę, że to, co mówiła jego przyjaciółka jest prawdą. Gdy spotkali się na Olimpie, Rachel po rozmowie z Hestią wyznała chłopakowi, że zawsze ją do niego ciągnęło, ale „ich losy się nie splatają”.
Po wojnie dziewczyna czuła, że klątwa Hadesa na Wyrocznię została zdjęta. Zabrała pegaza Percy'ego i poleciała na nim do Obozu Herosów, ryzykując zjedzenie przez Peleusa, smoka-strażnika obozu. Czując, że to jej przeznaczenie, Rachel pragnęła przyjąć ducha Delf i zostać Wyrocznią. Przybył Apollo, który upewnił się, czy dziewczyna była pewna swojej decyzji. Duch Delf "przywiązał się" do Rachel, przez co została pierwszą od wielu lat Wyrocznią. Niemal od razu wypowiedziała przepowiednię, która została nazwana "Przepowiednią Siedmiorga". Po tym wydarzeniu dziewczyna zamieszkała w jaskini w obozie. Na lato zamierzała przyjeżdżać do Obozu Herosów, a w roku szkolnym uczęszczać do Akademii Młodych Dam, tak jak obiecała ojcu.
Olimpijscy Herosi[]
Zagubiony heros[]
Gdy zaginął Percy, Rachel była jedną z osób, które go szukały. Dziewczyna miała przeczucie, że miało to coś wspólnego z Herą, dlatego poszła do jej domku. Później spotkała się z Annabeth i nową dziewczyną w obozie, Piper McLean. W tym czasie Rachel została opętana przez Herę, która bardzo mocno chwyciła Piper za ramiona i przekazała jej wiadomość: miała uwolnić królową bogów przed zimowym przesileniem, bo inaczej pochłonie je ziemia. Na skutek tego Piper zemdlała, a wyrocznia uświadomiła sobie co zrobiła. Była przerażona, że zabiła dziewczynę (na szczęście ta doszła do siebie). Podczas ogniska duch Delf przemówił przez Rachel i ta wygłosiła nową przepowiednię, która doprowadziła do misji uwolnienia Hery przez Jasona Grace'a, Piper i Leona Valdeza.
Pod uwolnieniu Hery Rachel była obecna na naradzie w Wielkim Domu.
Znak Ateny[]
Rachel została wspomniana przez Annabeth, gdy ta myślała o cierpieniu, którego doświadczyła przez miłość: przez chwilę myślała o Rachel, w której Percy był przez pewien czas chyba zakochany (według córki Ateny).
Dom Hadesa[]
Reyna Ramírez-Arellano: Macie broń?
Rachel: Kiedyś tą szczotką zdzieliłam Kronosa w oko. Nie, nie mam innej broni.
— Reyna i Rachel podczas spotkania; rozdział XXXIII
Rachel dostała list od Annabeth. Przyjaciółka napisała w nim, że znalazła się z Percym w Tartarze. Wyjawiła, że jedynym wyjściem, by uniknąć wojny między obozami było przeniesienie posągu Ateny do Obozu Herosów przez Reynę Ramírez-Arellano. Wyrocznia w towarzystwie Grovera spotykała się z Reyną oraz Oktawianem i opowiedziała im o planie córki Ateny. Udało jej się przekonać rzymską pretorkę, która wyruszyła na misję. W tym czasie Oktawian, który miał zaczekać na powrót córki Bellony zaatakował Obóz Herosów.
Krew Olimpu[]
W trakcie wojny Greków z Rzymianami Rachel straciła swoje zdolności Wyroczni. We śnie Nica była widoczna, podczas narady wojennej w Obozie Herosów. W przeciwieństwie do innych obozowiczów, nie traktowała Rzymian jako barbarzyńców. Podczas spotkania Clarisse La Rue miała widoczny żal do Rachel, że coś pozbawiło ją jej mocy, akurat w momencie, gdy półbogowie jej najbardziej potrzebowali.
Gdy wojna się skończyła, dziewczyna mimo wszystko chciała pomóc Rzymianom i przeniosła się czasowo do Obozu Jupiter, aby wraz z harpią Ellą pracować nad rekonstrukcją ksiąg Sybilli.
Apollo i Boskie Próby[]
Tajne akta Obozu Herosów[]
Przypadek SSPP[]
Przerażam was? Mam nadzieję, że nie. Większość nowych obozowiczów uważa mnie za megaupiorną, ponieważ spędzam pół życia w grocie, mam przerażające sny o końcu świata i wygłaszam enigmatyczne przepowiednie pełene radosnych słów takich jak „śmierć”. Nie pojmuję, dlaczego ludzie uważają to za niepokojące.
— Rachel na wstępie
Apollo: Siedziały tu zadki wielu potężnych kobiet.
Rachel: Będę zaszczycona, dodając moje cztery litery do tej listy.
— Apollo i Rachel po przyjęciu przez dziewczynę stołka pytii
Ukryta wyrocznia[]
Meg McCaffrey: Kim jest Rachel?
Apollo: Rachel Dare. Wyrocznia.
Meg: Myślałam, że wyrocznia to miejsce.
Apollo: Bo tak jest.
Meg: Czyli Rachel to jest miejsce i ono przestało działać?
— Meg i Apollo; rozdział 11
Rachel Dare była po raz pierwszy wspomniana przez Chejrona, który mówił, że gdy moc Wyroczni nie zaczęła na powrót działać Rachel poważnie się zaniepokoiła. Półbogini Meg McCaffrey wzięła Rachel za miejsce (ponieważ Wyrocznia to i osoba, i miejsce). Przez jakiś czas nie było z nastolatką kontaktu.
W końcu dziewczyna wróciła do obozu i wymieniła się informacjami z Apollinem. Rachel opowiedziała, że dwóch satyrów, Herbert i Millard, których Chejron do niej przysłał przybyło ciężko rannych i zmarli. Ona sama wpadła na ślad firmy Holding Triumwirat, która od wieków finansuje wydatki złych herosów. To ludzie z Triumwiratu sfinansowali chociażby broń na wojnę dla Oktawiana (np. onagery) i Luke'a (statek, helikoptery, wszelkiego rodzaju broń). Później Rachel dowiedziała się od Apollina, że oprócz niej były także inne Wyrocznie (chociaż Delficka jest główną, najważniejszą). Jedną z nich był Gaj Dodony ukryty w lesie Obozu Herosów.
W momencie gdy Apollo chciał samotnie opuścić Obóz Herosów, Rachel rozmawiała z nim i Percym na Wzgórzu Herosów, gdzie dziewczyna pocieszała boga słońca.
Wieża Nerona[]
Apollo: Nie zasługuję na kapłankę taką jak ty.
Rachel: To prawda. Możesz mi odpłacić, zabijając Pytona i oczyszczając moją głowę z gadzinowych oparów.
— Apollo i Rachel w czasie spotkania w rezydencji Dare
Podczas gdy Apollo i jego towarzysze uwalniali kolejne wyrocznie spod władzy cesarzy, Rachel prowadziła badania na ten temat na własną rękę. Jej największym sukcesem było zdobycie tajnych planów wieży Nerona, które skonsultowała z szefem architektów jej taty. Jakiś czas później przed jej domem pojawiły się wagony, a w nich krowy. Nie wiedziała, co o tym myśleć, więc na wszelki wypadek nie podjęła żadnego działania. Niedługo potem odwiedził ją były bóg Apollo, a wraz z nim Meg McCaffrey, Will Solace i Nico di Angelo − troje półbogów z Obozu Herosów. Razem zaczęli się zastanawiać nad tym, jak nie dopuścić do zniszczenia Nowego Jorku przez cesarza Nerona, który miał prawie niewyczerpane zapasy greckiego ognia. W trakcie narady Rachel uległa chwilowemu opętaniu przez węża Pytona i wygłosiła jego przepowiednię dla Apollina, po czym zemdlała. W tym momencie krowy wydostały się z wagonów. Okazało się, że były to odporne na każdą broń byki taurosy. Doprowadziły one do zniszczenia domu Dare, która wyprowadziła przyjaciół przez garaż i razem z nimi uciekała przed potworami. We czworo zeszli po dźwigu w głąb wielkiego wykopu, gdzie Nico zabrał ją i Willa w podróż cieniem, a po chwili to samo zrobił z Apollinem i Meg. Syn Hadesa zaprowadził ich do jaskini zamieszkiwanej przez trogów, którzy mieli im wskazać podziemną drogę do miejsca, gdzie Neron trzymał swój grecki ogień (herosi zamierzali zniszczyć zapasy tej broni). Podczas negocjacji z trogami do podziemi przedostały się taurosy, które są w stanie wytropić swoją ofiarę praktycznie wszędzie. Apollo i Meg zostali ewakuowani w jednym kierunku, a Rachel, Will i Nico – w drugim.
Rachel Elizabeth Dare. A póki co jestem dziewczyną trzymającą twoje życie w rękach.
— Rachel do Nerona; rozdział 30
Trogom udało się uszkodzić system, który miał zalać greckim ogniem miasto, a Rachel nakłoniła Chejrona, aby poprowadził Obóz Herosów do walki na Wieżę Nerona (większości półbogów powiedziano, że są to ćwiczenia w terenie). Apollo dowiedział się od Nerona, że cesarz w każdym momencie może wypełnić budynek trującym gazem. Na szczęście usłyszał to również trog Z.I.I. Złotek, któremu udało się uszkodzić system wprowadzający gaz do wieży. Apollo poszedł uwolnić Meg, a Nico, Rachel, Luguselwa, Will i trogowie pospieszyli mu z pomocą. Po długim starciu zabili cesarza, a Lester wyruszył, aby pokonać swojego odwiecznego wroga – węża Pytona. Stoczył walkę, w trakcie której wpadł do rzeki Styks i na sam skraj Chaosu, lecz ostatecznie udało mu się zwyciężyć i stać się z powrotem bogiem, a Rachel została wyzwolona spod wpływu węża.
Charakter[]
Nie będę udawać, że nie myślałem o Rachel. W jej towarzystwie czułem się znacznie swobodniej niż... no, innych znajomych dziewczyn. Nie musiałem się starać, uważać na słowa ani wysilać mózgu, żeby zrozumieć, co miała na myśli. Rachel nie była skryta. Okazywała uczucia.
— Percy Jackson o Rachel; Ostatni Olimpijczyk
Rachel jest bardzo kreatywna, a także inteligentna i miła. Ma także bardzo otwarty umysł, bez problemu przyjęła wiadomość o istnieniu półbogów i mitycznych kreatur[17]. Jednakże niekiedy myślała trochę wolniej od innych i miała nawyk do zbyt szybkiego mówienia. Jest bardzo pozytywną, szczerą osobą i zawsze mówiła to, co myślała. Nie należy do skrytych osób, potrafi okazywać uczucia, można było czuć się w jej towarzystwie bardzo swobodnie. Odznacza się dobrocią, bezinteresownie pomagając ludziom, np. bezdomnym[2]. Mimo to sama nie lubi przyjmować pomocy od innych, zwłaszcza swojego ojca – nie lubi także o nim rozmawiać, zwykle unika tematu gdy ktoś próbuje nawiązać rozmowę o jej rodzicach[14]. Po utracie jasnowidzenia bardzo się zmieniła – stała się zamyślona, bardzo smutna, już nie otaczała się pozytywną energią. Zamalowała wszystkie swoje obrazy, zmieniła styl ubioru, nawet zdemolowała swoją jaskinię w obozie (poprzewracała kanapy, zniszczyła stół)[18].
Wygląd[]
Spięła swoje rude włosy w koński ogon, a na kostium kąpielowy założyła białą bluzkę. Zawsze dotąd widywałem ją w obszarpanych podkoszulkach i poplamionych farbą dżinsach, a tym razem wyglądała jak milion złotych drachm.
— Percy Jackson o Rachel; Ostatni Olimpijczyk
Rachel jest wysoką, szczupłą dziewczyną o rudobrązowych kręconych włosach (w świetle słońca wyglądają jak płomienie), wesołej piegowatej twarzy oraz mocno zielonych oczach[4]. Prawdopodobnie jest bardzo ładna, ponieważ Percy w jednym rozdziale stwierdził, że wyglądała jak tysiąc złotych drachm[7], a Tyson powiedział, że jest śliczna[19]. Annabeth, będąc zazdrosną, określiła Rachel jako „całkiem śliczniutką”[17]. Zazwyczaj nosi zbyt duże koszulki oraz dżinsy, po których często bazgrze i robi dziury, gdy jest znudzona[18]. W czasie edukacji czasami chodzi w mundurku Akademii Młodych Dam w Clarion[20]. Mimo że nie znosi sukienek ani wszelkiego rodzaju eleganckich strojów, od Ukrytej wyroczni zaczęła ubierać się w białe sukienki i szale. W tej części też wydaje się starsza i smutniejsza – jest widocznie chudsza, jej włosy straciły blask, oczy nie błyszczały, piegi zbladły. Stała się cieniem samej siebie[18]. Z kolei kiedy Apollo spotkał Rachel przed bitwą z Neronem, dziewczyna była boso, miała na sobie dżinsy całe w markerowych bazgrołach, biały podkoszulek pochlapany farbą, a na twarzy i włosach ślady czegoś, co wyglądało jak akrylowa ultramaryna[21].
Umiejętności[]
- Jasne spojrzenie – Rachel potrafi widzieć przez Mgłę i dostrzegała świat takim, jakim był naprawdę[4]. Czasem dostrzega potwory nawet lepiej niż niejeden heros[17]. Dzięki temu także potrafi poruszać się w Labiryncie, jest skuteczniejszym przewodnikiem niż nitka Ariadny[16].
- Jasnowidzenie – jako Wyrocznia Rachel była w stanie przepowiadać przyszłość[1] (chociaż sama tego nie kontrolowała[8]) oraz miewała czasami wizje tego, co się stanie, nawet przed otrzymaniem ducha Wyroczni[22].
- Zdolności artystyczne – dziewczyna jest artystką, potrafiącą świetnie malować zarówno rękami jak i nawet palcami u stóp[2].
- Odporność na urok Morfeusza – Rachel potrafi oprzeć się magii boga snu, co zaprezentowała, kiedy Morfeusz uśpił pilota helikoptera, którym dziewczyna przybyła na Manhattan, jednak jej samej już nie[22].
Relacje[]
Rodzina[]
Pan Dare[]
Relacje Rachel z ojcem były znacząco skomplikowane i trudne. Pan Dare tak naprawdę nie znał swojej córki i narzucał jej z góry co ta miała wybierać. Uważał, że razem ze swoją żoną wiedzieli, co było dla niej najlepsze, chociaż nie miał pojęcia jakie jego córka miała marzenia. Wielokrotnie udawał, że martwił się o córkę, chociaż tak naprawdę chodziło mu jedynie o reputację jego rodziny i własnej firmy[5].
Pani Dare[]
Niewiele można powiedzieć o relacjach Rachel z jej matką, jednak wiadomo, że były one podobne do relacji dziewczyny z jej ojcem. Kobieta podobnie jak jej mąż nie znała za dobrze swojej własnej córki i z góry zakładała, że wiedziała lepiej co jest dla niej dobre[5]. Uważała, że dziewczyna podobnie jak ona sama powinna pójść do Akademii Młodych Dam w Clarion, aby tym samym kontynuować rodzinną tradycję i zapewnić rodzinie dobrą reputację[7].
Miłosne zainteresowania[]
Percy Jackson[]
Chociaż na początku ich znajomości nic na to nie wskazywało, Percy i Rachel zostali dobrymi przyjaciółmi[7]. Niejednokrotnie ratowali sobie nawzajem życie. Rachel chętnie pomagała chłopakowi. W Bitwie w Labiryncie zaczęło jej na nim zależeć. Oboje lubili spędzać ze sobą czas, w przed drugą klasą szkoły średniej spędzili ze sobą większość lata. Ich relacje stały się na tyle bliskie, że dziewczyna poprosiła syna Posejdona, by pojechał z nią na wakacje na Karaiby. Doszło między nimi nawet do pocałunku. W końcu Rachel wyznała chłopakowi, że od początku ciągnęło ją do niego,[7] ale ich losy się nie splatały. Ich relacja pozostała na silnej przyjaźni[1].
Przyjaciele[]
Annabeth Chase[]
Rachel i Annabeth z początku otwarcie za sobą nie przepadały. Annabeth była zazdrosna o Percy'ego i często w towarzystwie „rywalki” pokazywała swoją wyższość nad nią i z pogardą mówiła o tym, że dziewczyna była śmiertelniczką, co ta zwykle ignorowała[16]. Często dochodziło między nimi do sprzeczek, zwłaszcza podczas wyprawy w Labiryncie[2]. Podczas bitwy o Manhattan córka Ateny uratowała Rachel, ale mimo wszystko nadal traktowała ją chłodno[22]. Ich relacje ociepliły się po tym, jak Rachel została Wyrocznią, a Annabeth zaczęła spotykać się z Percym[1]. Dziewczyny zaczęły się dogadywać. Po zniknięciu Percy'ego została nazwana przez córkę Ateny przyjaciółką[8], a gdy ta wylądowała w Tartarze, to jej wysłała wiadomość[23].
Apollo[]
Rachel Dare została wyrocznią Delficką, więc dość mocno związała się z bogiem przepowiedni Apollinem[1], jednak bóg nigdy nie okazywał jej szczególnego zainteresowania, dopóki Zeus nie zmienił go w człowieka. Wówczas pomoc Rachel okazała się dla niego nieoceniona i dzięki niej dowiedział się wiele o swoim nowym przeciwniku – dziewczyna zdobyła dla niego m.in. pierwsze informacje na temat firmy Holding Triumwirat[18] czy plany Wieży Nerona[21].
Wygłoszone przepowiednie[]
Druga Wielka Przepowiednia/Przepowiednia Siedmiorga[]
Podjąć musi herosów siedmioro wyzwanie,
Inaczej pastwą ognia lub burz świat się stanie.
Przysięga tchem ostatnim dochowana będzie,
A wróg w zbrojnym rynsztunku u Wrót Śmierci siędzie.
Przepowiednia dla Jasona Grace'a[]
A ty, dziecię gromu, ziemi się strzeż,
Na siedmioro czyha olbrzymia sieć,
Kraty wyłamią kowal i gołąb,
Gniew Hery śmierć rozsiewa wokoło.
Przepowiednia wypowiedziana pod wpływem Pytona[]
Apollo łupem padnie większych graczy.
Samotnie musi zejść w podziemi mroki,
Wyrocznia nigdy go już nie zobaczy,
Gdyż w walce ze mną w otchłani głębokiej
Bóg się rozpłynie w mroczne powidoki.
Etymologia[]
- Imię Rachel pochodzi od hebrajskiego słowa רָחֵל oznaczjącego owcę[24].
- Imię Elizabeth pochodzi od hebrajskiego słowa אֱלִישֶׁבַע oznaczającego mój Bóg jest przysięgą[25]. Mogło być ono odniesieniem do roli Rachel jako pytii Apollina[26].
Ciekawostki[]
- Jej inicjały (R.E.D.) oznaczają po angielsku kolor czerwony lub rudy, dokładnie taki, jakiego były jej włosy.
- Percy opisał, że sposób, w jaki Rachel mówiła, był taki, jakby uderzała go trudnymi słowami[27].
- Chłopak zauważył nawet, że w podobny sposób co Rachel mówiła najada rzeki Alfejos.
- Jak przyznał Percy, Rachel miała dwie zasady dotyczące muzyki: żadna z dwóch piosenek na jej iPodzie lub telefonie nie mogła brzmieć tak samo i wszystkie musiały być „dziwne”[5].
- Jej nazwisko Dare w wolnym tłumaczeniu oznacza odważyć się.
- W Domu Hadesa Percy przekręcił nazwisko Rachel na Dale. Mogła to być jednak mała pomyłka tłumacza, Andrzeja Polkowskiego.
- Dzięki swojej umiejętności widzenia przez Mgłę mogła dojrzeć nie tylko rzeczy związane z herosami greckimi i rzymskimi − w części Wieża Nerona wyszło na jaw, że widziała np. Dom Brooklyński. Możliwe więc, że widziała znacznie „głębiej” – przez Duat (Mgła była najwyższą warstwą Duat).
- Gdy przemawiał przez nią Pyton, dym wypływający z jej ust miał kolor żółty, a jej oczy błyszczały.
- Maluje równie dobrze nogami, jak i rękami
Występowanie[]
- Klątwa tytana (powieść graficzna),
- Bitwa w Labiryncie (powieść graficzna),
- Ostatni Olimpijczyk (powieść graficzna),
- Zagubiony heros (powieść graficzna),
- Znak Ateny (wspomniana),
- Dom Hadesa (wizja),
- Krew Olimpu,
- Ukryta wyrocznia,
- Tajne akta Obozu Herosów,
- Grobowiec tyrana (wspomniana),
- Wieża Nerona,
- Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo.
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Ostatni Olimpijczyk, Ląduję na dnie
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bitwa w Labiryncie, Kradniemy używane skrzydła
- ↑ Wieża Nerona, rozdział 30
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Klątwa tytana, Zapora na naszej drodze
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Ostatni Olimpijczyk, Palimy metalowy całun
- ↑ 6,0 6,1 Ostatni Olimpijczyk, Najkoszmarniejsza kąpiel w moim życiu
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Ostatni Olimpijczyk, Materiały wybuchowe na pokładzie
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Zagubiony heros, rozdział IV
- ↑ Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo, rozdział 5
- ↑ W pierwszym wydaniu Wieży Nerona nazwany niebieską szczotką
- ↑ Bitwa w Labiryncie, Otwieram trumnę
- ↑ Wieża Nerona, rozdział 37
- ↑ Słońce i Gwiazda. Opowieść o Nicu di Angelo, rozdział 12
- ↑ 14,0 14,1 14,2 Bitwa w Labiryncie, Grover wywołuje popłoch
- ↑ Ostatni Olimpijczyk, Chejron robi imprezę
- ↑ 16,0 16,1 16,2 Bitwa w Labiryncie, Wynajmujemy nowego przewodnika
- ↑ 17,0 17,1 17,2 Bitwa w Labiryncie, Bitwa z drużyną cheerleaderek
- ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Ukryta wyrocznia, rozdział 20
- ↑ Bitwa w Labiryncie, Zaginiony bóg mówi
- ↑ Zagubiony heros, rozdział LVI
- ↑ 21,0 21,1 Wieża Nerona, rozdział 12
- ↑ 22,0 22,1 22,2 Ostatni Olimpijczyk, Przyjmujemy pomoc złodzieja
- ↑ Dom Hadesa, rozdział XXII
- ↑ Etymologia imienia Rachel na stronie Behind the Name
- ↑ Etymologia imienia Elizabeth na stronie Behind the Name
- ↑ Ukryta wyrocznia, rozdział 11
- ↑ Bitwa w Labiryncie, Zbieram gnój