Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy, Olimpijscy Herosi, Apollo i Boskie Próby.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Junona, Królowa Bogów.
Więc nazywamy bogów ich greckimi imionami, bo to ich oryginalne imiona. Ale powiedzieć, że ich rzymskie odpowiedniki mają dokładnie te same cechy... Nie, tak nie jest. W Rzymie bogowie stali się bardziej wojowniczy. Nie spoufalali się już tak z ludźmi. Byli bardziej srodzy, potężniejsi. Byli bogami imperium.
Rzymskie bóstwo – nieśmiertelna rasa będąca bardziej zdyscyplinowaną, militarystyczną i wojowniczą wersja greckich bogów. Dla starożytnych, przemiana bogów z greckich na rzymskich odpowiedników nie istniała, ponieważ byli oni ucieleśnieniami ich domen.
Charakterystyka[]
Chociaż należący do tej samej rasy bóstw co greccy bogowie, rzymscy bogowie różnili się od swoich pierwotnych odpowiedników z powodu bardziej formalnej i poważnej wizji, jaką mieli od nich Rzymianie. Ze względu na to, że są postrzegani jako znacznie bardziej tajemniczy i oddani swoim rolom niż ich greckie wersje, nie odwiedzają zbyt często swoich półboskich dzieci oraz śmiertelników, ani nie mają wielu wspólnych ze śmiertelnikami dzieci, w przeciwieństwie do swych greckich form. Rzymscy odpowiednicy greckich bogów są również bardziej wyszkoleni militarnie i wydają się bardziej troszczyć o honor niż osobistą sławę oraz własne interesy, czym pasują do rzymskiej kultury i dyscypliny. Niektórzy rzymscy bogowie nie mają nawet greckiego aspektu, ponieważ powstali w rzymskiej mitologii m.in. bóg granic, Terminus. Bóg Mitra jest z kolei przykładem, że mitologia rzymska wchodziła w interakcję z innymi mitologiami wraz z ekspansją Imperium Rzymskiego i w charakterze synkretycznym przyswajała je, włączając tym samym w kanon własnych bóstw. Jednak nawet pierwotni greccy bogowie mogą mieć skrajnie inne charaktery w swojej rzymskiej formie. Jest to widoczne w Zagubionym Herosie, gdzie Clovis wspomniał, że gdyby spotkał Junonę, wolałby ją jako Herę, a także, że Somnus (rzymska forma Hypnosa) zabijał tych, którzy spali podczas swojej pracy, w przeciwieństwie do jego greckiego odpowiednika, który przez większość czasu spał.
Clovis wyjaśnił, że powodem tak odmiennego zachowania jest to, że rzymscy odpowiednicy bogów są bardziej zdyscyplinowani i wojowniczy, a zatem bardziej surowi niż ich greckie aspekty. Później stwierdził, że zachowanie niektórych bogów może być na tyle inne w ich rzymskiej formie od tego w greckiej, że zamiast być częścią odrębnego aspektu, mogą stać się nową, odmienną osobowością tychże bóstw. Jest to widoczne na przykładzie Marsa, który jest dobrym, oddanym strategiem i nie lubi niepotrzebnego rozlewu krwi, w którym tak gustuje jego grecki odpowiednik Ares, dla którego idea krwawej walki i nieuzasadnionej przemocy jest ulubioną formą rozrywki. Ponadto, jak pokazano w Synu Neptuna, niektórzy greccy bogowie tracą wiele, gdy przyjmują swoje rzymskie formy. Przykładowo, gdy Posejdon staje się Neptunem jako, że Rzymianie boją się morza, Neptun jest przez nich mniej szanowany niż Posejdon przez Greków. Pokazano również, że niektórzy bogowie zyskują wiele w swojej drugiej postaci i stają się bardziej szanowani. Tak też się dzieje na przykładzie Marsa, który cieszy się wielkim szacunkiem, większym nawet niż większość bogów za wyjątkiem jedynie Jupitera, który pozostał najważniejszym z bogów. W wyniku tych przemian między aspektami, niektóre domeny bogów mogą się zmienić lub jedna domena może stać się główną, bądź dominującą ponad pozostałymi, ponieważ autorytet i zwierzchnictwo Neptuna bardziej koncentruje się na koniach niż na Morzu (jak u Posejdona), a Pluton bardziej koncentruje się na bogactwie niż na podziemiu (jak u Hadesa).
Jednakże, jak pokazano w Znaku Ateny, są też bóstwa, które mają niewiele różnic pomiędzy swoim greckim a rzymskim aspektem, że nawet uważają się za nie zmienionych. Na przykład Nemezis i Afrodyta/Wenus stwierdziły, że ponieważ Zemsta i Miłość są uniwersalne, w ogóle nie ulegają zmianom w swoich różnych aspektach. Herakles/Herkules wspomniał również, że nie czuł się bardzo zmieniony przechodząc z greckiego na rzymski aspekt, chociaż większość ludzi nazywa go jego rzymskim aspektem, Herkulesem.
W Domu Hadesa zauważono, że pomniejsze bóstwa nie mają takiego problemu z walkami greckiej i rzymskiej formy jak główni Olimpijczycy – wszelkie spory między wersjami bóstwa kończą się jedynie łagodnym bólem głowy.
W Krwi Olimpu ujawniono, że Artemida i Apollo mogli uciec od szaleństwa podczas wojny między greckimi i rzymskimi półbogami, udając się do swojego miejsca urodzenia, na wyspę Delos. Jednak opuszczenie obszaru wyspy spowodowałoby utratę kontroli nad własnymi ciałami i mocami oraz unieważnieniem ich mocy.
Współcześnie[]
W przeciwieństwie do egipskich bogów, rzymscy bogowie mają półboskie dzieci zupełnie jak ich greckie wersje, jednak w przeciwieństwie do egipskich mogą egzystować w świecie śmiertelników bez konieczności posiadania gospodarza jak ich greckie pierwowzory. Rzymscy bogowie mają też własny obóz, w którym ich dzieci trenują tak samo jak greccy półbogowie. W przeciwieństwie do Greckich, rzymscy bogowie nie są, aż tak zaangażowani w sprawy swoich śmiertelnych potomków.
Bogowie Olimpijscy[]
- Apollo (grecka forma: Apollo) – bóg słońca, światła, leczenia, prawdy, muzyki, poezji, łucznictwa i wyroczni.
- Bachus (grecka forma: Dionizos) – bóg wina, winorośli, dobrej zabawy, płodności, dzikiej natury oraz teatru.
- Ceres (grecka forma: Demeter) – bogini płodności ziemi, urodzaju, ziemi uprawnej, zbóż i rolnictwa. Matka Prozerpiny.
- Diana (grecka forma: Artemida) – bogini łowów, księżyca, przyrody, płodności i śmierci.
- Junona (grecka forma: Hera) – bogini małżeństwa oraz rodziny, siostra i żona Jupitera.
- Jupiter lub Jowisz (grecka forma: Zeus) – bóg honoru, sprawiedliwości, piorunów i nieba. Król bogów i mąż Junony.
- Mars (grecka forma: Ares) – bóg wojny i patron wojowników.
- Merkury (grecka forma: Hermes) – bóg handlu, zysku i kupiectwa; także złodziei i celników, posłaniec bogów.
- Minerwa (grecka forma: Atena) – bogini mądrości, rzemiosła, opiekunka poetów i medyków.
- Neptun (grecka forma: Posejdon) – bóg morza.
- Pluton (grecka forma: Hades) – bóg bogactwa i zmarłych.
- Wenus (grecka forma: Afrodyta) – bogini miłości, przyjemności, kwiatów, ogrodów, gajów i wiosny, piękna i pożądania.
- Westa (grecka forma: Hestia) – bogini domowego ogniska i domu.
- Wulkan (grecka forma: Hefajstos) – bóg kowalstwa i ognia.
Pomniejsi bogowie[]
- Akwilon (grecka forma: Boreasz),
- Arcus (grecka forma: Iris),
- Auster (grecka forma: Notus),
- Bellona (grecka forma: Enyo),
- Klaocyna,
- Cardea,
- Discordia (grecka forma: Eris),
- Eol (grecka forma: Eol),
- Eskulap (grecka forma: Asklepios),
- Faun (grecka forma: Pan),
- Fawoniusz (grecka forma: Zefir),
- Fortuna (grecka forma: Tyche),
- Herkules (grecka forma: Herakles),
- Invidia (grecka forma: Nemezis),
- Janus,
- Kaligula (dawniej; zmarły),
- Kommodus (dawniej; zmarły),
- Letus (grecka forma: Tanatos),
- Juwentas (grecka forma: Hebe),
- Kupidyn (grecka forma: Eros),
- Lupa,
- Mefitis,
- Metus/Terror (grecka forma: Dejmos),
- Plutus (grecka forma: Plutos),
- Pomona,
- Potina,
- Portunus (grecka forma: Palajmon),
- Prozerpina (grecka forma: Persefona),
- Salacja (grecka forma: Amfitryta),
- Somnia (grecka forma: Morfeusz),
- Somnus (grecka forma: Hypnos),
- Spes (grecka forma: Elpis),
- Terminus,
- Timor/Strach (grecka forma: Fobos),
- Trivia (grecka forma: Hekate),
- Wiktoria (grecka forma: Nike).
Tytan[]
Saturn, tytan rolnictwa.
- Aurora (grecka forma: Eos),
- Polus (grecka forma: Kojos),
- Crius (grecka forma: Krios),
- Luna (grecka forma: Selene),
- Oceanus (grecka forma: Okeanos),
- Ops (grecka forma: Rea),
- Saturn (grecka forma: Kronos),
- Sol (grecka forma: Helios),
- Moneta (grecka forma: Mnemosyne).
Protegonoi[]
- Nox (grecka forma: Nyks),
- Erebus (grecka forma: Ereb),
- Tartarus (grecka forma: Tartarus),
- Terra (grecka forma: Gaja),
- Caelus lub Uranus (grecka forma: Uranos).
Ciekawostki[]
- Dwunastu olimpijczyków w mitologii rzymskiej nazywa się Dii Consentes.
- W swojej rzymskiej formie wielu greckich bogów jest mniej wyluzowana niż w oryginalnej.
Występowanie[]
- Złodziej pioruna (wspomniani),
- Bitwa w Labiryncie (wspomniani),
- Zagubiony heros (powieść graficzna),
- Syn Neptuna (powieść graficzna),
- Znak Ateny (powieść graficzna),
- Dom Hadesa,
- Krew Olimpu,
- Tajne akta Obozu Jupiter. Dziennik rekrutki,
- Ukryta wyrocznia (wspomniani),
- Mroczna przepowiednia (wspomniani),
- Labirynt ognia (wspomniani),
- Grobowiec tyrana,
- Wieża Nerona (wspomniani).