Sigyn — żona Lokiego oraz matka Walego i Narfiego.
Historia[]
Mitologia[]
Odkąd Loki został przykuty do skały za zamordowanie Baldura, Sigyn trzymała nad jego głową misę czym chroniła go przed jadem węża, który miał kapać na jego twarz przez całą wieczność, aż do czasu Ragnarök. Ilekroć Sigyn zmuszona była opróżnić pełną od jadu misę na twarz Lokiego padać miały krople jadu, które sprawiały Lokiemu ogromny ból i trwale kaleczyły jego twarz pozostawiając po sobie blizny. Wikingowie wierzyli, że ilekroć chociaż jedna kropla jadu padała na twarz Lokiego, powodowała u niego drgawki, które miały być powodem trzęsień ziemi. Sigyn nigdy nie zawiodła swojego męża i przez cały czas doglądała by chociażby trochę ulżyć swemu mężowi w cierpieniu.
Magnus Chase i Bogowie Asgardu[]
Młot Thora[]
Gdy wesele dobiega do uwięzienia jej męża, Sigyn patrzy się na nich bez żadnego wyrazu. Jest niezrażona obelgami, które otrzymuje od swego męża. Kiedy walka dobiega końca ucieka, upuszczając puchar i pozwalając jadowi kapać na twarz Lokiego, zanim Randolph Chase go uwolni.
Statek umarłych[]
Sigyn pojawia się za mężem na pokładzie Naglfara. Podczas porażki opuszcza męża i znika w tłumie.
Charakter[]
Sigyn nie rozmawiała od tysiąca lat. Jest całkowicie wycofana, odkąd Asowie zabili jej synów i nie okazuje wrogości wobec swojej pasierbicy Samiry lub dziecka swojego męża, Alex/a.
Wygląd[]
Twarz Sigyn opisywana jest jako tak bardzo zmacerowana, że mogła by być draugrem. Ma całkowicie czerwone oczy i krwawe łzy spływały jej po twarzy.