Riordanopedia

Wydarzenia na Riordanopedii:

CZYTAJ WIĘCEJ

Riordanopedia
Advertisement
Riordanopedia
Zalążek artykułu
Muszla

Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Umiejętności.

Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.

Poczuj się uhonorowany, półbożku. Nawet Olimpijczycy nie są warci mojej uwagi. Ale ty zostaniesz uśmiercony przez samego Tartara!

Tartarus (znany także jako po prostu Tartar) – grecki pierwotny bóg otchłani, syn Chaosu, a także brat oraz drugi mąż Gai. Jest bóstwem samego Tartaru.

Historia[]

Mitologia[]

Tartarus jest jednym z pierwotnych bogów, protegonoi i większość mitów twierdzi, że wraz Uranosem, Gają i Pontusem zrodził się z Chaosu. Według niektórych wersji był ojcem Nyks, uosobienia nocy, którą zdradził z otchłanią Chaosu. Był także ojcem wielu gigantów i Tyfona, których matką była jego żona Gaja.

Olimpijscy Herosi[]

Dom Hadesa[]

Tartarus widząc, że Annabeth Chase i Percy Jackson są blisko otwarcia Wrót śmierci i wydostania się z Tartaru, niszczy swoich pasierbów, Hyperiona i Kriosa, po czym postanawia sam zabić półbogów, twierdząc jednak, że jest to poniżej jego godności. Herosom udaje się uciec z otchłani dzięki poświęceniu Damasena, Boba oraz jego kota, którzy odciągają uwagę bóstwa, podczas gdy półbogowie uciekają z Tartaru zamykając za sobą Wrota Śmierci.

Charakter[]

Zgodnie z pierwotną odpowiedzialnością za najstraszliwszą piekielną otchłań, Tartarus jest całkowicie złym, ponurym, sadystycznym i przerażającym bytem, który, podobnie jak jego domeny, przynosi jedynie rozpacz i strach wszystkim poniżej, poprzez najbardziej wykwintne formy okrucieństwa. Pokazał, że jest wysoce aroganckim bogiem z ogromną pogardą i pogardą dla ludzi, a nawet tytanów, których otwarcie opisał jako „pomniejsze istoty” po łatwym ich zniszczeniu. Jednak Tartarus jest uczciwy i przyznaje, że ktoś zmusza go do podjęcia bezpośrednich działań.

Podobnie jak niektórzy Protegonoi, Tartarus nie lubi manifestować swojej fizycznej formy, ponieważ to uniemożliwia mu bycie wszędzie w swoich domenach, ale jednocześnie twierdził nawet, że ma upodobanie do posiadania fizycznej formy, a także pokazał, że cieszy go przyjemność podżegania do terroru w jego ofiarach. Podobnie jak Gaja, jest również dumny ze swoich olbrzymich dzieci (z wyjątkiem Damasena).

Jednakże, podobnie jak niektórzy z jego braci, okazał się również ogólnie bezstronnym podmiotem, do tego stopnia, że ​​był całkowicie pozbawiony uczuć i ideałów, ponieważ pozostawał neutralny i niemal ambiwalentny w stosunku do ciągłych wojen, które toczono między bogami przeciwko tytanom, a nawet twierdząc, że zwykle nie przeszkadza. Ale jednocześnie bezstronność Tartaru ma swoje granice, ponieważ wielokrotnie wstąpił do Gai w celu obalenia olimpijczyków i tysiąclecia później osobiście zajmował się Percym i Annabeth.

Wygląd[]

Tartarus jest potworny w swojej fizycznej postaci, stoi na ogromnej wysokości, jego purpurowe lśniące ciało faluje mięśniami. Jego palce są zakończone ostrymi jak brzytwa czarnymi szponami. Jednak jego najbardziej przerażającą i wyróżniającą cechą jest twarz – zamiast normalnej twarzy jest wirujący wir i wewnętrzna spirala ciemności, a jego głos brzmi tak, jakby był wciągany do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Czarne stygijskie żelazne buty Tartaru mają rozmiar trumny, a jego dłonie są tak duże jak łopaty żurawia. Jego napierśnik ma twarze gorgon, potworów, cyklopów i smoków, które naciskają na jego zbroję, jakby próbując uciec. Według Percy'ego Tartarus jest tak masywny i promieniuje tak czystą wrogością, że Percy chciał odejść i ukryć się, gdy tylko go zobaczył, a nawet upuścił miecz z przerażenia. Śmiech Tartaru brzmiał jak góra „pękająca na pół”. Według Annabeth wszystko wokół Tartaru wydawało się przyciągać do niego.

Występowanie[]

Advertisement