Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Umiejętności.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Poczuj się uhonorowany, półbożku. Nawet Olimpijczycy nie są warci mojej uwagi. Ale ty zostaniesz uśmiercony przez samego Tartara!
— Tartarus do Percy'ego Jacksona; Dom Hadesa
Tartarus (znany także jako po prostu Tartar) – grecki pierwotny bóg otchłani, syn Chaosu, a także brat oraz drugi mąż Gai. Jest bóstwem samego Tartaru.
Historia[]
Mitologia[]
Tartarus jest jednym z pierwotnych bogów, protegonoi i większość mitów twierdzi, że wraz Uranosem, Gają i Pontusem zrodził się z Chaosu. Według niektórych wersji był ojcem Nyks, uosobienia nocy, którą zdradził z otchłanią Chaosu. Był także ojcem wielu gigantów i Tyfona, których matką była jego żona Gaja.
Olimpijscy Herosi[]
Dom Hadesa[]
Tartarus widząc, że Annabeth Chase i Percy Jackson są blisko otwarcia Wrót śmierci i wydostania się z Tartaru, niszczy swoich pasierbów, Hyperiona i Kriosa, po czym postanawia sam zabić półbogów, twierdząc jednak, że jest to poniżej jego godności. Herosom udaje się uciec z otchłani dzięki poświęceniu Damasena, Boba oraz jego kota, którzy odciągają uwagę bóstwa, podczas gdy półbogowie uciekają z Tartaru zamykając za sobą Wrota Śmierci.
Charakter[]
Zgodnie z pierwotną odpowiedzialnością za najstraszliwszą piekielną otchłań, Tartarus jest całkowicie złym, ponurym, sadystycznym i przerażającym bytem, który, podobnie jak jego domeny, przynosi jedynie rozpacz i strach wszystkim poniżej, poprzez najbardziej wykwintne formy okrucieństwa. Pokazał, że jest wysoce aroganckim bogiem z ogromną pogardą i pogardą dla ludzi, a nawet tytanów, których otwarcie opisał jako „pomniejsze istoty” po łatwym ich zniszczeniu. Jednak Tartarus jest uczciwy i przyznaje, że ktoś zmusza go do podjęcia bezpośrednich działań.
Podobnie jak niektórzy Protegonoi, Tartarus nie lubi manifestować swojej fizycznej formy, ponieważ to uniemożliwia mu bycie wszędzie w swoich domenach, ale jednocześnie twierdził nawet, że ma upodobanie do posiadania fizycznej formy, a także pokazał, że cieszy go przyjemność podżegania do terroru w jego ofiarach. Podobnie jak Gaja, jest również dumny ze swoich olbrzymich dzieci (z wyjątkiem Damasena).
Jednakże, podobnie jak niektórzy z jego braci, okazał się również ogólnie bezstronnym podmiotem, do tego stopnia, że był całkowicie pozbawiony uczuć i ideałów, ponieważ pozostawał neutralny i niemal ambiwalentny w stosunku do ciągłych wojen, które toczono między bogami przeciwko tytanom, a nawet twierdząc, że zwykle nie przeszkadza. Ale jednocześnie bezstronność Tartaru ma swoje granice, ponieważ wielokrotnie wstąpił do Gai w celu obalenia olimpijczyków i tysiąclecia później osobiście zajmował się Percym i Annabeth.
Wygląd[]
Tartarus jest potworny w swojej fizycznej postaci, stoi na ogromnej wysokości, jego purpurowe lśniące ciało faluje mięśniami. Jego palce są zakończone ostrymi jak brzytwa czarnymi szponami. Jednak jego najbardziej przerażającą i wyróżniającą cechą jest twarz – zamiast normalnej twarzy jest wirujący wir i wewnętrzna spirala ciemności, a jego głos brzmi tak, jakby był wciągany do wewnątrz, a nie na zewnątrz. Czarne stygijskie żelazne buty Tartaru mają rozmiar trumny, a jego dłonie są tak duże jak łopaty żurawia. Jego napierśnik ma twarze gorgon, potworów, cyklopów i smoków, które naciskają na jego zbroję, jakby próbując uciec. Według Percy'ego Tartarus jest tak masywny i promieniuje tak czystą wrogością, że Percy chciał odejść i ukryć się, gdy tylko go zobaczył, a nawet upuścił miecz z przerażenia. Śmiech Tartaru brzmiał jak góra „pękająca na pół”. Według Annabeth wszystko wokół Tartaru wydawało się przyciągać do niego.
Występowanie[]
- Dom Hadesa,
- Krew Olimpu (wspomniany),
- Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona (wspomniany).