- Ten artykuł dotyczy byłej łowczyni Artemidy. Zobacz też: Zoe (córka Midasa)
Ten artykuł jest jedynie nierozbudowanym zalążkiem artykułu. Oto sekcje, które wymagają uzupełnienia lub dodania: Olimpijscy Herosi, Apollo i Boskie Próby.
Jeśli możesz, podejmij się misji rozbudowania go, aby Grover dostał puszkę.
Powiedziałeś prawdę, Percy Jacksonie. Nie jesteś jak… Herakles. Czuję się zaszczycona, że nosisz ten miecz.
— Zoe do Percy'ego Jacksona; Klątwa tytana
Zoe Nightshade[4] (ang. Zoë Nightshade) – była[2] porucznik Łowczyń Artemidy[3], córka tytana Atlasa[1] i boginki wodnej Plejone, a także siostra Hesperyd[3]. Po jej śmierci Artemida utworzyła na niebie jej gwiazdozbiór o nazwie Łowczyni[2].
Historia[]
Wczesne życie i pomoc Heraklesowi[]
W czasach starożytnych Zoe opiekowała się Ogrodem Hesperyd wraz z czterema siostrami, troszcząc się szczególnie o drzewo złotych jabłek Hery[3]. W przeciwieństwie do swoich sióstr, wydawała się mieć szczególną więź z Ladonem, którego faktycznie karmiła ręką[1]. Później Zoe pomogła Heraklasowi ukończyć poszukiwania złotych jabłek – dając mu wskazówki, jak oszukać swojego ojca Atlasa i dała mu jej spinkę, która może przekształcić się w miecz zwany Anaklysmos. Kiedy jej siostry to odkryły, wygnały ją. Żywiła urazę wobec herosów płci męskiej, gdyż Herakles wykorzystał jej plan przy swej misji z górą Othrys po czym nigdy nikomu wspomniał o pomocy dziewczyny i sam wyszedł na bardzo odważnego. Po krótkim czasie Zoe postanowiła wziąć udział w wiecznych łowach przy boku bogini Artemidy i została jej porucznikiem[3].
Polowanie na Oriona[]
W Krwi Olimpu dowiadujemy się, że Zoe spędziła stulecia bezskutecznie próbując wyśledzić i zabić wielkiego Oriona, który żywił silną nienawiść zarówno do Łowczyń, jak i Amazonek, z powodu swojej tragicznej przeszłości z Artemidą[6].
Kłótnia z Thalią Grace[]
Kiedyś natknęła się na Thalię Grace, Annabeth Chase i Luke'a Castellana, podczas gdy trio wspólnie wędrowało przez kraj. Prawie udało się jej namówić Thalię na przyłączenie się do łowów. Thalia jednak, nie chcąc opuścić Luke'a, odmówiła, co bardzo rozzłościło łowczynię. Obie wdały się w poważną kłótnię, w której Zoe nazwała dziewczynę głupią i stwierdziła, że będzie żałować swojej decyzji, bo Luke kiedyś ją zawiedzie[7] (co jakiś czas później rzeczywiście się stało[8]).
Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy[]
Klątwa tytana[]
Zoe i inne Łowczynie Artemidy pomogły Percy'emu Jacksonowi, Thalii Grace, Groverowi Underwoodowi i Annabeth Chase w walce z mantikorą, która uciekła, porywając przy tym córkę Ateny. Za namową Zoe do drużyny Łowczyń dołączyła dwunastoletnia Bianca di Angelo. Artemida domyśliła się, że na świecie pojawił się starożytny potwór zdolny zniszczyć Olimp, i stwierdziła, że musi na niego zapolować sama. Nakazała Łowczyniom udać się do Obozu Herosów. Zawiózł je tam bóg Apollo, a na miejscu towarzyszki bogini zamieszkały w domku ósmym. Wzięły udział w bitwie o sztandar, którą zwyciężyły dzięki Zoe – to ona przeniosła wrogą flagę. Poruczniczka Łowczyń Artemidy otrzymała przepowiednię od znajdującej się w Obozie Herosów Wyroczni – miała udać się na zachód, aby odnaleźć porwaną boginię Artemidę. Bogini została uwięziona pod nieboskłonem, który podtrzymywała. Na swoich towarzyszy Zoe wybrała Grovera, Thalię, a także Łowczynie: Phoebe i Biancę. Bardzo zależało jej na tym, by Bianca di Angelo wzięła udział w misji, gdyż wydawało jej się, że w przyszłości byłaby z niej świetna poruczniczka. Ostatecznie Phoebe nie mogła wyruszyć na misję. Została ciężko chora, gdyż otrzymała od synów Hermesa podkoszulek spryskany trującą krwią centaura. Zoe podjęła decyzję o wyruszeniu we czworo, jednak, choć o tym nie wiedziała, potajemnie jej drużyna była śledzona przez Percy'ego Jacksona. Perseusz ujawnił się dopiero podczas wizyty w Muzeum Lotnictwa i Przestrzeni Kosmicznej, gdzie wspólnie z członkami misji stoczył walkę z lwem nemejskim. Później musieli uciekać przez przeciwnikami tropiącymi ich helikopterem. Pomógł im bóg Apollo, któremu bardzo zależało na uwolnieniu jego siostry Artemidy. Dzięki niemu herosi, satyr i Łowczynie przejechali kawałek drogi pociągiem transportującym samochody. Dotarli w góry, gdzie napotkali szkieletowych wojowników i dzika erymantejskiego. Udało im się zmusić dzika erymantejskiego, aby zabrał ich w dalszą podróż. Dojechali na nim na boskie złomowisko pełne zepsutych oraz przeklętych przedmiotów. Wcześniej otrzymali ostrzeżenie, aby niczego stamtąd nie zabierali. Bianca podniosła jednak figurkę do gry, którą po powrocie chciała dać swojemu bratu. Obudziła tym znajdujący się na złomowisku prototyp olbrzyma Talosa. Próbowali z nim walczyć, ale potwora prawie nie dało się pokonać. Ostatecznie Bianca weszła do wnętrza posągu, gdzie znajdowało się centrum sterowania i doprowadziła do jego zniszczenia. Talos jednak wszedł w kable wysokiego napięcia i dziewczyna zginęła. Zoe czuła się winna, gdyż to ona namówiła dziewczynkę do uczestniczenia w wyprawie.
Zapora Hoovera
Na złomowisku członkowie misji odnaleźli samochód, którym podjechali kawałek drogi. Po jakimś czasie dotarli nad rzekę, którą popłynęli kajakami aż do Zapory Hoovera. Tam natrafili na szkieletowych wojowników, przez których zostali otoczeni. Thalia pomodliła się do Zeusa, który ożywił stojące obok posągi. Metalowe rzeźby zabrały ich w górę i odleciały. Ich celem była góra Othrys w San Francisco – miejsce, w którym odbudowywał się pałac Kronosa. W San Francisco Percy schwytał morskiego starca Nereusa i dowiedział się od niego, że potworem, którego zamierzała złapać i zabić Artemida, jest Ofiotaur – niewinne morskie stworzenie, które spokojnie pływało niedaleko stamtąd. Złożenie jego wnętrzności w ofierze mogło dać komuś moc pokonania Olimpijczyków. Syn Posejdona stwierdził, że nie można pozwolić nikomu zabić nieszkodliwego Ofiotaura. Grover i morski potwór udali się razem do Obozu Herosów, a pozostali członkowie misji pożyczyli samochód z domu ojca Annabeth, Fryderyka Chase'a, i podjechali nim do ogrodu Hesperyd. Za tym ogrodem mieściło się wejście na górę Othrys. W ogrodzie znajdowało się drzewo ze złotymi jabłkami, którego strzegł smok Ladon. Zoe porozmawiała z Ladonem i odwracała jego uwagę, podczas gdy pozostali członkowie ominęli smoka. Następnie potwór spróbował ją zaatakować, jednak jej również udało się uciec z ogrodu. Mimo to smok zdołał ją zadrapać, a jej rana była zatruta. Na górze Othrys wdali się w walkę z Atlasem, ojcem Zoe, oraz jego sługami. Do bitwy dołączyła Artemida, uwolniona spod ciężaru nieboskłonu przez Percy'ego (który niedługo potem przerzucił cały ciężar z powrotem na Atlasa). Na pomoc walczącym przybył ojciec Annabeth, który ostrzelał potwory ze swojego prywatnego samolotu. Artemida zabrała wszystkich sojuszników z góry Othrys swoim rydwanem. Zoe zmarła na skutek ran odniesionych podczas walki z ojcem. Zaatakowała go, a tytan odepchnął ją wierzchem dłoni. Łowczyni uderzyła o skały. Przed walką, została zraniona przez smoka – Ladona. Gdy zmarła, Artemida utworzyła z niej gwiazdozbiór – dziewczynę z łukiem, biegnącą przez nieboskłon.
Charakter[]
Grafika przedstawiająca popiersie Zoe na ReadRiordan
Zoe była lojalnym porucznikiem Artemidy, przez całe dwa tysiące lat nigdy nie okazywała nieposłuszeństwa wobec swej pani. Nie przepadała za mieszkańcami obozu (szczególnie za chłopakami) ze względu na swoje uprzedzenie do mężczyzn. Posługiwała się staromodnym językiem, kiedy się denerwowała często mówiła z dziwnym akcentem. Miała w sobie coś z usposobienia ojca, ale w rzeczywistości była o wiele milsza niż Atlas.
Na początku wydaje się bardzo powściągliwa i niemiła, ale na końcu okazuje się, że ma wielkie serce i jest nieskończenie oddana swojej pani Artemidzie.
Wygląd[]
Zoe na ilustracji w powieści graficznej
Zoe była wysoką, smukłą dziewczyną o skórze w lekko miedzianym odcieniu, która lekko lśniła. Miała długie, czarne włosy, na których nosiła srebrną przepaskę (symbol porucznika), lekko zadarty nos oraz czarne oczy. Nosiła srebrną kurtkę narciarską (tak jak wszystkie łowczynie). Była bardzo ładna i według Percy'ego przypominała nieco swego ojca ponieważ miała te same zimne rysy twarzy. Syn Posejdona uważał, że wyglądała jak perska księżniczka.
Musiała wyglądać na młodą nastolatkę, bo Thalia stwierdziła w Klątwie tytana, że bardziej wygląda na szesnaście lat niż Zoe.
Umiejętności[]
Grafika przedstawiająca Zoe strzelającą z łuku na ReadRiordan
- Odporność na starzenie się – jako Łowczyni, Zoe była odporna na starzenie – mogła wytrwać tysiące lat, w ogóle się nie zmieniając. Była też praktycznie nieśmiertelna, gdyż dopóki w nikim się nie zakochała, mogła zginąć jedynie w walce. Była całkowicie odporna również na choroby.
- Łucznictwo – jako Łowczyni, Zoe świetnie strzelała z łuku. Miała doskonały refleks i celność. Jej broń była zaczarowana i pojawiała się, gdy tylko dziewczyna tego potrzebowała.
- Walka nożami myśliwskimi – Zoe potrafiła świetnie walczyć nożami.
- Dobrze wyszkolona w myślistwie – nauczyła się tego trwając latami przy boku Artemidy. Jedną ze specjalności Łowczyń było polowanie na potwory.
- Duże umiejętności przywódcze oraz w tropieniu – tropienie było jedną z podstawowych umiejętności Łowczyń Artemidy. Zdolność ta przydawała im się podczas łowów na starożytne bestie.
- Zoolingualizm – jako Łowczyni, potrafiła rozmawiać ze zwierzętami.
Relacje[]
Miłosne zainteresowania[]
Herakles[]
Kiedy Herakles wykonywał swoje dwanaście prac, Eurysteusz wydał mu jako jego jedenastą pracę rozkaz zdobycia złotych jabłek z ogrodu Hesperyd. Właśnie jedną z Hesperyd była Zoe. Łączyła ją szczególna więź z Ladonem, którym się zajmowała i którego karmiła. Kiedy dziewczyna dowiedziała się o herosie, postanowiła mu pomóc. Podarowała mu swój miecz Anaklysmos. Dzięki jej pomocy Herakles zdołał pokonać smoka i zdobyć złote jabłko. Zoe liczyła, że po wykonaniu tego zadania syn Zeusa odwdzięczy się jej i być może poprosi ją o rękę. Jednak heros o niej zapomniał a do tego wszystkim rozgłosił, że to on sam sobie poradził z wykonaniem zadania czym wyszedł na dzielnego bohatera. Siostry Zoe za to, że ta pomogła Heraklesowi w wykonaniu jego zadania i tym samym zdradziła je i ich ojca Atlasa, ukarały ją skazując na wygnanie i zapomnienie. Zoe znienawidziła przez to wszystkich mężczyzn a z czasem spotkała samą Artemidę i wstąpiła w szeregi jej Łowczyń. Kiedy była na misji z Percym a syn Posejdona używał w walce Orkana, Zoe przypominała sobie o Heraklesie i tym jak bardzo syn Zeusa ją skrzywdził i z tego powodu ciągle odwracała wzrok, aby nie patrzeć na pozostałość po wydarzeniach z jej przeszłości (Anaklysmos).
Przyjaciele[]
Thalia Grace[]
Thalia, była rywalka i przyjaciółka Zoe
Zoe Nightshade: Przepraszam, że się wiecznie kłóciłyśmy. Mogłyśmy być siostrami.
Thalia Grace: To moja wina. Miałaś rację co do Luke'a, herosów, mężczyzn… co do wszystkiego.
— Ostatnia rozmowa Zoe i Thalii; Klątwa tytana
Do spotkania się obydwu dziewcząt doszło jeszcze przed wydarzeniami ze Złodzieja pioruna. Zoe podróżując z Łowczyniami spotkała Thalię podróżującą do Obozu Herosów razem z Groverem, Lukiem i Annabeth. Poruczniczka zaproponowała córce Zeusa dołączenie do szeregów Łowczyń, jednak ta odmówiła ze względu na swoje uczucie do Castellana. Łowczyni bardzo się tym faktem zdenerwowała, gdyż mając w pamięci swój miłosny zawód, który był powodem jej późniejszych cierpień, zdołała wypracować sobie negatywną opinię o wszystkich chłopakach i miłości dziewcząt do nich. W ramach zemsty Zoe powiedziała Thalii, że syn Hermesa zawiedzie ją.
Później okazało się, że Zoe miała rację. Thalia, broniąc swoich przyjaciół poświęciła się i prawie całkiem zginęła, jednak jej ojciec Zeus uratował ją, zamieniając swą córkę w drzewo. W tym samym czasie Luke i Annabeth dotarli do Obozu Herosów. Później heros dostał misję, ale nie powiodło mu się na niej. Wtedy też zaczął do niego przemawiać Kronos. Luke postanowił stanąć po stronie Króla Tytanów i przywrócić go do życia. Aby dodatkowo zagrozić olimpijczykom i przyczynić się do spełnienia Wielkiej Przepowiedni dotyczącej dziecka półkrwi jednego z bogów z Wielkiej Trójki, za pomocą Złotego Runa postanowił przywrócić Thalię do życia. Obozowicze zdołali rozgryźć plan syna Hermesa dopiero pod koniec książki Morze Potworów.
W następnej części Thalia, Annabeth i Percy zostali wezwani przez Grovera do szkoły wojskowej znajdującej się w Bar Harbor w stanie Maine. Satyr znalazł tam dwójkę potężnych herosów: Nica i Biancę. Kiedy próbowali ocalić ich przed Mantikorą, do starć włączyły się Łowczynie. Zoe i Thalia mając w pamięci swoje ostatnie spotkanie pozostawały do siebie chłodno nastawione. Później, kiedy wyznaczano misję mającą na celu uwolnienie Artemidy i Annabeth, dziewczyny wyruszyły na nią razem. Przez cały czas jej trwania spierały się przez całą drogę, jednak na koniec, kiedy Atlas śmiertelnie zranił swoją córkę, obie przebaczyły sobie swoje wzajemne urazy i zostały przyjaciółkami. Po śmierci Zoe Thalia chcąc nie dopuścić do tego, aby to jej dotyczyła przepowiednia wstąpiła do Łowczyń i została ich poruczniczką pragnąc tym samym uszanować pamięć o zmarłej przyjaciółce.
Artemida[]
Artemida, pani oraz przyjaciółka Zoe
Kiedy Herakles zdradził Zoe, nimfa znalazła dom wśród Łowczyń. Całym sercem postanowiła się oddać służbie bogini do tego stopnia, że usiłowała nawet wytropić jej największego wroga – Oriona. Artemida powiedziała, że Zoe była jej najlepszą towarzyszką. Zoe poświęciła swoje życie, aby ocalić Artemidę i uwolnić ją spod klątwy jej ojca. Gdy ta umierała Artemida w podzięce za wielowiekową wierną służbę u jej boku zamieniła nimfę w gwiazdozbiór o nazwie „Łowczyni”.
Percy Jackson[]
Percy Jackson, przyjaciel Zoe
Z początku Zoe nie przepadała za Percym, ponieważ był mężczyzną, a Zoe nienawidziła mężczyzn za to, co zrobił jej Herakles. Drażnił ją dodatkowo fakt, że chłopak walczy Orkanem – mieczem, który Zoe kiedyś podarowała Heraklesowi w dowodzie swojej miłości do niego, a ten ją wystawił i zapomniał o niej. Łowczyni była wściekła, kiedy Jackson poszedł na misję bez jej pozwolenia. Jednak kiedy wspólnie zabili lwa nemejskiego, poruczniczka Łowczyń zaczęła czuć do niego respekt i pozwoliła mu dalej wędrować razem z nimi. Z czasem zaczęła się do niego przekonywać i dostrzegać w nim przyjaciela. Percy w pewnym momencie wyprawy miał sen, w którym ujrzał wspólną przeszłość Zoe i Heraklesa. Odbyli później na ten temat szczerą rozmowę, po której Percy zżył się z córką Atlasa. Pod koniec książki, gdy nimfa umierała, powiedziała Percy'emu, że nie jest jak Herakles i czuję się zaszczycona, że nosi podarowany niegdyś synowi Zeusa miecz. {okazywało to, że Zoe zmieniła swoje zdanie o Percym; przyznała się, że myliła się w swojej ocenie o nim oraz uważała i traktowała syna Posejdona jak swojego przyjaciela. Percy na tyle zaczął uważać Zoe za swoją przyjaciółkę, że zmienił swoje zdanie o Heraklesie (na początku podziwiał syna Zeusa jak wielu innych chłopaków oraz mężczyzn i stawiał go jako wzór dla siebie, zaś po poznaniu i zaprzyjaźnieniu się z Zoe zaczął nie znosić Heraklesa, a wysłuchiwanie o dokonaniach i pochwałach syna Zeusa wywoływało w Percym złość).
Język Zoe[]
Zoe posługiwała się archaicznym językiem. Percy powiedział, że Zoe mówi, jakby czytała z jakiejś bardzo starej książki. Oto niektóre cytaty:
Czy… dobrze ci służyłam?
Toż wyście dzieci półkrwi […] Jedno z waszych rodziców śmiertelnym jest, drugie zaś – Olimpijczykiem.
Twa… pomoc nam niepotrzebna.
Śmiesz powątpiewać w moje umiejętności, kuchto?
A po cóż ty Łowczyniom chcesz iść w sukurs?
Ciekawostki[]
- Jej imię ma greckie pochodzenie i oznacza „życie” lub „pełnię życia”.
- Twierdziła, że miała prawo jazdy od kiedy wynaleziono samochód, z czego wynika, że mogła kierować autem około 121 lat.
- Zoe przedstawia swoje nazwisko jako Nightshade, choć w starożytnej Grecji ludzie nie mieli nazwisk.
- Jest córką Pleione, choć w greckiej mitologii to Hesperia była matką Hesperyd.
- Jej nazwisko przekłada się z angielskiego jako koralina, a gdy rozdzieli się na night i shade tłumaczy się jako nocny cień.
- Zoe jest drugą znaną osobą, z której Artemida stworzyła gwiazdozbiór, pierwszą z nich jest Orion.
- Wodne nimfy bywały dla Zoe okrutne, ponieważ twierdziła, że nigdy jej nie wybaczyły za zdradzenie swojej matki, Plejone, bogini wody.
- Zoe przypomina Merope, kolejną mitologiczną córkę Atlasa i Plejone. Obie dziewczyn zdradziły swoje siostry – Hesperydy i Plejady – dla śmiertelników:
- Zoe, pomagając Herkulesowi w jego wyprawie, czyli zdradzając jak oszukać ojca i oddając mu swój miecz by zabrał Złote Jabłka z świętego ogrodu Hesperyd.
- Merope, poślubiając śmiertelnego króla Syzyfa, zdradzając jak może uwięzić Tanatosa i następnie nie chowając jego zwłok na jego prośbę by wrócił do żywych.
- Jej angielskie imię brzmi Zoë. W serii Olimpijscy Herosi oraz Apollo i Boskie Próby zostaje wspomniana właśnie pod jej oryginalnym imieniem.
Występowanie[]
- Klątwa tytana (powieść graficzna),
- Bitwa w Labiryncie (wspomniana),
- Syn Neptuna (wspomniana),
- Krew Olimpu (wspomniana),
- Mroczna przepowiednia (wspomniana).
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Klątwa tytana, Spotkanie ze smokiem wiecznie zepsutego oddechu
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Klątwa tytana, Pożegananie przyjaciółki
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Klątwa tytana, Zapora na naszej drodze
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Klątwa tytana, Zastępcy dyrektora wyrasta wyrzutnia rakiet
- ↑ Klątwa tytana, Bianca di Angelo podejmuje decyzję
- ↑ Krew Olimpu, rozdział XXIII
- ↑ Klątwa tytana, Grover dostaje lamborghini
- ↑ Klątwa tytana, Zamawiam podwodną rozmowę telefoniczną